Canımdan çok sevdiğim bir abim var. Henüz yeni evli sayılır düğün ev telaşı her şeye koşturdum yoruldum asla gocunmadım kardeşim dedim didindim. Bir süre sonra fark ettim ki gelinimiz tarafından enayi yerine konmuşum o kadar safım ki insanları hemen tanıyamıyorum. Bu kişi yüzüme gülüp abimi bana dolduruyor yeni fark edebildim kardeşimle tartışmalarımız olurdu yanında hep bana destek gibi dururdu sevinirdim. Ama o iş öyle değilmiş çok güzel kullanılmışım kendime yediremiyorum artık o kadar kırgınım ki abimi affedemiyorum o şahısa da güvenim kalmadı ailem herşeyin farkında ama ortalık karışmasın diye şu an susuyorlar iki çocukları var düşman gibi olduk. Ne yapmalıyım ölene kadar küs mü kalmalıyım barışsam nasıl güveneyim nasıl kendime yedireyim inanın hiç bilmiyorum kimseye bir zararım olmadı hep kimi fazla düşündüysem böyle oldum hazmedemiyorum