Ne yapmalıyım ?

Herkese merhaba. Eşimle yaşadığım şehirde taşınıp (üni okumak için gelmişti) 3 yılın ardından evlenerek onun ailesinin yaşadığı şehire geldim. 2 buçuk yıldır da evliyiz. Geldiğim de oldukça zorlu bir süreç geçirdim. Yeni bir hayat kurmak değil de kurulu olan bir hayata, masaya fazladan tabak konularak hadi senin üstüne düşen rol bu bundan sonra böyle yaşayacaksın gibi bir durum söz konusu oldu. Eşimin ailesinin bir düzeni var, herkesin evi ayrı ama sadece evleri ayrı gibi durum var. Hep birlikte yaşayıp hep birlikte hareket ediyorlar. Geçen 2.5 yıllık süreçte işe girdim bir çevre edindim, kendime ait bir alan oluşturmayı başardım. Bunları yapana kadar epey yıprandım.. Ailesinin kötü bir niyeti yok, alıştıkları, gördükleri hayat düzenini devam ettirmek istiyorlar. Bu süreçte eşimle ben de kendi düzenimizi kurmaya çalışarak alışmalarını bekledik. Her hafta sonu birlikte kalmak yerine 1 gidip 1 gitmemek, aradıklarında bazen işimiz var başka planımız var demek gibi sınır koymaya çalıştık. Buna rağmen haftanın en az 2 günü birlikteyiz. Bu bile bana fazla geliyor. Hayatın içinde aileye vakit ayırmak değilde kendimize vakit ayırmaya fırsat kovalıyo gibiyiz. 3 gün önce bir patlama yaşandı. Depremden korkulduğu için ailesi ve ablasının ailesi birlikte mustakil evlerinde hep birlikte kalıyorlar. Bizden de bunu istiyorlar. Biz de bir kaç kez gidip geldik. En son bir sallantı olduğu için Tüm haftasonumuzu orada geçirdik ve benim ruh halim hiç iyi değildi. En son gün odamdan çıkmadım kahvaltıya inmedim. Kayınpederim yanıma gelip senin bir sıkıntın mı var , biri sana bir şey mi yapıyor, bizi mi istemiyorsun vs şeklinde sinirli bir şekilde konuştu. O ana verilen bir tepki değilde birikmişliğinin patlamasıydı. Eşim askerdeyken onlara gidip kalmamam, her istediklerinde gitmemiz şeylerin birikmişliği. O da eşimin annesi de bizim düzenimiz böyle biz hep birlikte oturalım kalkalım bizim çocuklarımızdan başka kimsemiz yok , sen bize alışamadın bizim aramıza giremedin, sen bizimle görüşmek zorunda değilsin ama oğlumuzu bırakmayız minvalinde bir konuşma yaptılar. Çıkıp eve geldik. Eşime bundan bir hafta öncede dediğim gibi, artık son sınırımda olduğumu, elimden bu kadar geldiğini, bunun bile bana fazla geldiğini, gücümün kalmadığını, fazladan yqpacak hiçbir şeyim olmadığını, böyle bir aile kuramayacağımızı tekrar anlattım. Hayatımı böyle sürdüremeyeceğimi onun böyle devam etmesini benden bekliyorsa bitirmemiz gerektiğini söyledim. Onun da çok üzüldüğünü, beni çok sevdiğinin farkındayım. Hemen hemen her gün ailesi tarafından aranıp sıkıştırıldığını. İki tarafı da kırmamak, iki tarafında gönlünü yapabilmek için artık kendinin ne hissettiğini bile bilemediğini. Beni kaybetmek istemediğini biliyorum. Ertesi gün kayınvalidem beni aradı nasıl olduğumu aklının bende kaldığını söyledi. 2 3 gün sonra konuşmak için geleceğimizi söyleyip kapattım. Kendimi eşime nasıl anlattıysam onları da kırmadan bu şekilde anlatacağımı söyledim eşime, o da bunun daha kötü olacağını şimdilik geçiştirme tarzında konuşup daha sonra kendimize haftanın iki günü diye sınır koyacağımızı benden ekstra bir şey istemeyeceğini böyle bir yol izleyelim diye istedi. Bunu kabul etmedim, seni zorlayamam ama senin dediğin gibi de konuşamayız dedi.bunca zaman kurulamamış düzenin bu şekilde kırulacağına inanmıyorum, kendimi ailesine karşı net bir şekilde açıklamak istiyorum. Şimdi ikimizde çok kırgınız, yorgunuz. Ya yolun sonuna yaklaşıyoruz ya bir kırılma noktasındayız bilemiyorum. İçimi döküp tavsiye ve yorumlarınızı duymak istedim. Teşekkür ederim
Haklısınız tabi ki. Böyle kendi hayatınızı yaşamıyorsunuz ki eşiniz ve ailesinin hayatını yaşıyor gibisiniz. Peki evlenmeden önce bunlar konuşuldu mu hiç? O zaman da eşiniz ailesiyle sık görüşüyordur aslında az çok bellidir aile bağları, sürekli birlikte vakit geçiriyor olmaları.. Benim bu sayfada en çok okuduğum şikayet eş ve ailesi ile fazla vakit geçirmek üzerine hep. Bence bunlar konusu açılmasa da hatta öyle görünmüyor olsalar da kesinlikle konuşulmalı. Netleştirilmeli. Zira evlenip erkeğin olduğu şehre gidince hemen hemen bu durumu da kabul etmiş oluyorsunuz. Özellikle de kendi özel hayatına hiç taviz vermeyecek kadınların bunu konuşup en başta sorunu çözmeleri gerekiyor çünkü erkek geçiştirip nasılsa evlendiğinde alışır gözüyle bakıyor. Ama bir konu sahibi hariç hiçbir konuda kadını destekleyen, eşini seçen daha doğrusu haklılığını ailesine karşı savunan bir erkek okumadım, çevremde de görmedim. Öncelikleri her daim anne baba. Buda erkeğin aile olamadığını, sorumluluk almaktan kaçındığını gösteriyor ne yazık ki. Zaten kayınbabanız son noktayı koymuş gibi geldi bana o yaptığı konuşma ile sanki siz mesafe koysanız küseceklermiş gibi hissettirdi. Eşinizle son kez konuşun derim.
 
Bu gelinlere yaranılmaz, evine gitsen evime geliyorlar hizmet etmekten bıktım, çağirip yedirip icirseler, eşimin ailesini görmek istemiyorum sıkıldım. Ben bir problem goremedim ama Siz boşanin bence Ağaç kavuğundan çıkmış bir koca bulun kendinize.
Konu sahibi de ağaç kovuğundan çıkmadı ama öyle değil mi?
Ben de bir gelinim. Ve sözlerinizi yersiz buldum. Evime geldiklerinde başımın tacı eşimin ailesi.Ben gittiğim zamanda onlar beni tac ederler. Samimi söylüyorum çok şükür bir sorunumuz hiç olmadı. Ama bu haftada "en az"2 gün gideceğim,kalacağım,kpden azar işitip susacağım anlamına gelmiyor.
 
Konu sahibi de ağaç kovuğundan çıkmadı ama öyle değil mi?
Ben de bir gelinim. Ve sözlerinizi yersiz buldum. Evime geldiklerinde başımın tacı eşimin ailesi.Ben gittiğim zamanda onlar beni tac ederler. Samimi söylüyorum çok şükür bir sorunumuz hiç olmadı. Ama bu haftada "en az"2 gün gideceğim,kalacağım,kpden azar işitip susacağım anlamına gelmiyor.
Siz k.p.den azar yediniz mi
 
Yemedim,yeseydim ve biri kalkıp gelinlere yaranılmaz ağaç kovuğundan çıkan biriyle evlen deseydi hak vermezdim.
Yemediyseniz siz doğru davranışlar sergiliyorsunuz demekki, durup dururken kimse kimseye laf etmez, tabii bazı insanlara ne yapsanız sorun çıkarır o ayrı. Ben k.p. davranışını onayladığimi söylemedim zaten. Ama eşinizin ailesini görmek istemiyorsanız ailesi olmayan biriyle evlenmek gerek.
 
Konu sahibi de ağaç kovuğundan çıkmadı ama öyle değil mi?
Ben de bir gelinim. Ve sözlerinizi yersiz buldum. Evime geldiklerinde başımın tacı eşimin ailesi.Ben gittiğim zamanda onlar beni tac ederler. Samimi söylüyorum çok şükür bir sorunumuz hiç olmadı. Ama bu haftada "en az"2 gün gideceğim,kalacağım,kpden azar işitip susacağım anlamına gelmiyor.

Bende ayni düsünüyorum. Biz ayni binadayiz birde. Herkes birbirini darlayip dursa geleceksin gideceksin yapacaksin diye ortada huzur kalmaz. Ondansa samimi bir sekilde iki tarafa da uygun oldugu bir zamanda gidip gelinmeli.
 
Yemediyseniz siz doğru davranışlar sergiliyorsunuz demekki, durup dururken kimse kimseye laf etmez, tabii bazı insanlara ne yapsanız sorun çıkarır o ayrı. Ben k.p. davranışını onayladığimi söylemedim zaten. Ama eşinizin ailesini görmek istemiyorsanız ailesi olmayan biriyle evlenmek gerek.
Ya eş ailesini görmek istememek ayrı,çok içli dışlı olup kendi hayatına vakit ayıramamak ayrı ama.
Eşimin ailesi değil kendi ailem olsa dahi istemem böyle bir durumu şahsen.

Durup dururken kimse kimseye laf etmez kısmına tabii kelimenizden sonrası cevabım. Karşılıklı olan atışmalar da var haksız yere olan durumlar da.
 
Bende ayni düsünüyorum. Biz ayni binadayiz birde. Herkes birbirini darlayip dursa geleceksin gideceksin yapacaksin diye ortada huzur kalmaz. Ondansa samimi bir sekilde iki tarafa da uygun oldugu bir zamanda gidip gelinmeli.
Ben kendi ailemle o denli sık görüşmeyi istemem ki eş ailesi şurda dursun Pamuk.Doz iyidir.
 
Haftada 2 gün fazla değil mi? Sizde çalışıyorsunuz (ki çalışmasanız bile gitmek zorunda değilsiniz sürekli) eşiniz istediği zaman ziyaret etsin ama siz gitmeyin?
Eşinizi haksız buldum burada. Bu kadar herşey ortaya dökülmüşken geçiştirmek mantıklı değil, sizinde kendinizi anlatmanız lazım. Kaldı ki haftada 2 gün gelmek istemediginizin izahatını vermek çok çok saçma.
'Benim kendime ait bir düzenim var, kendime eşime, evime, zaman ayıramıyorum, müsait oldukca tabiki sizlere geleceğim' gibi konuşabilirsiniz. Kayinpederinizin üslubundan nefret ettim.
Açık açık konusun ailesi ile. Eşinizde kendi ailesine sizin ayrı bir aile ve ev olduğunuzu hissetirirse ne alâ.
Konuyu açan benim. Ceza yedim bilmiyorum niye bu hesabın şifresini umutmuştum şimdi bu hesabımdan giriş yapabildim. İnş daha fazla ceza almam bunun için. Ben de açık açım konuşma taraftarıyım. Haftada iki güm benim indirebildiğim max süre. Şu an çalışmıyorum. İstiyorlar ki ben haftada bir gün kayınvalideme gündüzden gideyim, hafta sonları hep birlikte yazlıkta kalalım. Misafirleri hep birlikte ağırlayalım. Kısacası her şeyi bielikte yapalım ben hayatımı onlara göre yaşayayım. Eşimin ablası böyle çünkü, amcasının gelinleri böyle. Ben bunu yapmayınca da problemler doğuyor
 
Bu gelinlere yaranılmaz, evine gitsen evime geliyorlar hizmet etmekten bıktım, çağirip yedirip icirseler, eşimin ailesini görmek istemiyorum sıkıldım. Ben bir problem goremedim ama Siz boşanin bence Ağaç kavuğundan çıkmış bir koca bulun kendinize.
Konu sahibi benim. Benim ailesiyle herhangi bir problemim yok. Herhangi bi saygısızlık görmedim de yapmadım da şu zamana kadar. Evime geldiklerinde de çok iyi ağırladım onlara gittişimde de evin kızı gibi davrandım. Benim rahatsız olduğum nokta sınırımız olmaması. Kimseyi ailesinden koparmak istediğim de yok. Ben kendi aile düzenimi kurmak istiyorum. Sanırım siz beni anlayamadınız
 
Herkese merhaba. Eşimle yaşadığım şehirde taşınıp (üni okumak için gelmişti) 3 yılın ardından evlenerek onun ailesinin yaşadığı şehire geldim. 2 buçuk yıldır da evliyiz. Geldiğim de oldukça zorlu bir süreç geçirdim. Yeni bir hayat kurmak değil de kurulu olan bir hayata, masaya fazladan tabak konularak hadi senin üstüne düşen rol bu bundan sonra böyle yaşayacaksın gibi bir durum söz konusu oldu. Eşimin ailesinin bir düzeni var, herkesin evi ayrı ama sadece evleri ayrı gibi durum var. Hep birlikte yaşayıp hep birlikte hareket ediyorlar. Geçen 2.5 yıllık süreçte işe girdim bir çevre edindim, kendime ait bir alan oluşturmayı başardım. Bunları yapana kadar epey yıprandım.. Ailesinin kötü bir niyeti yok, alıştıkları, gördükleri hayat düzenini devam ettirmek istiyorlar. Bu süreçte eşimle ben de kendi düzenimizi kurmaya çalışarak alışmalarını bekledik. Her hafta sonu birlikte kalmak yerine 1 gidip 1 gitmemek, aradıklarında bazen işimiz var başka planımız var demek gibi sınır koymaya çalıştık. Buna rağmen haftanın en az 2 günü birlikteyiz. Bu bile bana fazla geliyor. Hayatın içinde aileye vakit ayırmak değilde kendimize vakit ayırmaya fırsat kovalıyo gibiyiz. 3 gün önce bir patlama yaşandı. Depremden korkulduğu için ailesi ve ablasının ailesi birlikte mustakil evlerinde hep birlikte kalıyorlar. Bizden de bunu istiyorlar. Biz de bir kaç kez gidip geldik. En son bir sallantı olduğu için Tüm haftasonumuzu orada geçirdik ve benim ruh halim hiç iyi değildi. En son gün odamdan çıkmadım kahvaltıya inmedim. Kayınpederim yanıma gelip senin bir sıkıntın mı var , biri sana bir şey mi yapıyor, bizi mi istemiyorsun vs şeklinde sinirli bir şekilde konuştu. O ana verilen bir tepki değilde birikmişliğinin patlamasıydı. Eşim askerdeyken onlara gidip kalmamam, her istediklerinde gitmemiz şeylerin birikmişliği. O da eşimin annesi de bizim düzenimiz böyle biz hep birlikte oturalım kalkalım bizim çocuklarımızdan başka kimsemiz yok , sen bize alışamadın bizim aramıza giremedin, sen bizimle görüşmek zorunda değilsin ama oğlumuzu bırakmayız minvalinde bir konuşma yaptılar. Çıkıp eve geldik. Eşime bundan bir hafta öncede dediğim gibi, artık son sınırımda olduğumu, elimden bu kadar geldiğini, bunun bile bana fazla geldiğini, gücümün kalmadığını, fazladan yqpacak hiçbir şeyim olmadığını, böyle bir aile kuramayacağımızı tekrar anlattım. Hayatımı böyle sürdüremeyeceğimi onun böyle devam etmesini benden bekliyorsa bitirmemiz gerektiğini söyledim. Onun da çok üzüldüğünü, beni çok sevdiğinin farkındayım. Hemen hemen her gün ailesi tarafından aranıp sıkıştırıldığını. İki tarafı da kırmamak, iki tarafında gönlünü yapabilmek için artık kendinin ne hissettiğini bile bilemediğini. Beni kaybetmek istemediğini biliyorum. Ertesi gün kayınvalidem beni aradı nasıl olduğumu aklının bende kaldığını söyledi. 2 3 gün sonra konuşmak için geleceğimizi söyleyip kapattım. Kendimi eşime nasıl anlattıysam onları da kırmadan bu şekilde anlatacağımı söyledim eşime, o da bunun daha kötü olacağını şimdilik geçiştirme tarzında konuşup daha sonra kendimize haftanın iki günü diye sınır koyacağımızı benden ekstra bir şey istemeyeceğini böyle bir yol izleyelim diye istedi. Bunu kabul etmedim, seni zorlayamam ama senin dediğin gibi de konuşamayız dedi.bunca zaman kurulamamış düzenin bu şekilde kırulacağına inanmıyorum, kendimi ailesine karşı net bir şekilde açıklamak istiyorum. Şimdi ikimizde çok kırgınız, yorgunuz. Ya yolun sonuna yaklaşıyoruz ya bir kırılma noktasındayız bilemiyorum. İçimi döküp tavsiye ve yorumlarınızı duymak istedim. Teşekkür ederim
Sınır çizmeniz çok güzel, sakın zaafiyet göstermeyin bir an olsun taviz verirseniz eşinizin desteğini de kaybedersiniz, eşinizi bu düzene ikna edin sınırlarınız hep net olsun , eşinize birincil evinin yuvası olduğunu hatırlatın, ailesi ile tabiki de görüşsün ama sizin sınırlarınızı da kimse görmezden gelmesin , sizin eş ailesi ayni benim eşimin ailesi , ben sınır koydum diye başta kinlenmislerdi zamanla kabul etmek zorunda kaldılar, saygı çerçevesinde güzelce isteklerinizi belirtin ve net olun , bitecekse de bitsin korkmayın, kimsenin kölesi değiliz biz ...
 
Yahu bu ne içim daraldı okurken.
Tek çocuk olsa eşin derim tek çocuk diye ama oda değil.
Her dakka birlikte olur mu ya.
Haftanın 2 günü diye sınır koyuyor.
E kendi gitsin vakit geçirsin evine dönsün.
Bazen böyle yapın.
Çocuk musunuz .
Ben olsam derim eşime sen git benim canım istemiyor görüşmek derim .
Bazen görüşürüm .
Adamla yapışık ikiz gibi gezmeye gerek yok.
Ablası var 12 yıllık evli onlar hep birlikte yaşıyor gibiler benden de bunu istiyorlar. Tabi ki gidebilir tek başına. Bu olduğu zamanda bi probleminiz mi var eşin bizi istemiyor mu gibi şeyler dönüyor.
 
Bu şekilde sürekli kendinizden vererek nereye kadar devam edeceksiniz.
Tayin istemeyi düşündünüz mü? İşler, düzen vb uygunsa.
Merhaba konu sahibiyim ceza yedim. Şu an çalışmıyorum. Eşimin kendi işi ama daha biz sevgili iken hem kendisi hem ailesi başka bir yerde yaşayamayacağımızı açıkca söyledi. Bu biraz zor bizim için
 
Ablası var 12 yıllık evli onlar hep birlikte yaşıyor gibiler benden de bunu istiyorlar. Tabi ki gidebilir tek başına. Bu olduğu zamanda bi probleminiz mi var eşin bizi istemiyor mu gibi şeyler dönüyor.
Off valla Allah sabır versin sana.
Böyle bir şey kabul edilemez.
Bunlar herseyin içinde.
Yahu belki eşimle aramız soğuk belki sıkıntım var belki hastayım .
Bizi istemiyor mu ne ya.
Sen bu kocayla evlenmişsin birde ailesiyle de.
Onların düzeni öyle olabilir .
Senin düzenin böyle.
Eşinle kötü olma bence ama sadece söyle lütfen bana dokunma sen git vakit geçir ben arada gelirim ama her hafta her hafta olur mu ya.
Birde sınır getiriyor 2 günmüş.
Valla çok kötü bir durum
 
Haklısınız tabi ki. Böyle kendi hayatınızı yaşamıyorsunuz ki eşiniz ve ailesinin hayatını yaşıyor gibisiniz. Peki evlenmeden önce bunlar konuşuldu mu hiç? O zaman da eşiniz ailesiyle sık görüşüyordur aslında az çok bellidir aile bağları, sürekli birlikte vakit geçiriyor olmaları.. Benim bu sayfada en çok okuduğum şikayet eş ve ailesi ile fazla vakit geçirmek üzerine hep. Bence bunlar konusu açılmasa da hatta öyle görünmüyor olsalar da kesinlikle konuşulmalı. Netleştirilmeli. Zira evlenip erkeğin olduğu şehre gidince hemen hemen bu durumu da kabul etmiş oluyorsunuz. Özellikle de kendi özel hayatına hiç taviz vermeyecek kadınların bunu konuşup en başta sorunu çözmeleri gerekiyor çünkü erkek geçiştirip nasılsa evlendiğinde alışır gözüyle bakıyor. Ama bir konu sahibi hariç hiçbir konuda kadını destekleyen, eşini seçen daha doğrusu haklılığını ailesine karşı savunan bir erkek okumadım, çevremde de görmedim. Öncelikleri her daim anne baba. Buda erkeğin aile olamadığını, sorumluluk almaktan kaçındığını gösteriyor ne yazık ki. Zaten kayınbabanız son noktayı koymuş gibi geldi bana o yaptığı konuşma ile sanki siz mesafe koysanız küseceklermiş gibi hissettirdi. Eşinizle son kez konuşun derim.
Okumak için istanbula gelmişti ben de orada doğdum büyüdüm. Ailesiyle sözlenmeden 1 hafta önce tanıştım. Tabi ki aile ve kültür farkı olacağını biliyordum. Buraya uyum sağlamak adına elimden geleni yaptım. Fazlasını malesef yapamayacağım.. eşim durumun çok farkında beni suçlamıyor beni anlıyor ama ailesine karşı bizim de bir hayatımız var kendi düzenimizi oluşturmamız lazım diyemiyor. Dese de anlamayacaklar. Ceza aldığım için bu hesaptan yazıyorum. Yeşekkür ederim yorumlarınız için
 
Off valla Allah sabır versin sana.
Böyle bir şey kabul edilemez.
Bunlar herseyin içinde.
Yahu belki eşimle aramız soğuk belki sıkıntım var belki hastayım .
Bizi istemiyor mu ne ya.
Sen bu kocayla evlenmişsin birde ailesiyle de.
Onların düzeni öyle olabilir .
Senin düzenin böyle.
Eşinle kötü olma bence ama sadece söyle lütfen bana dokunma sen git vakit geçir ben arada gelirim ama her hafta her hafta olur mu ya.
Birde sınır getiriyor 2 günmüş.
Valla çok kötü bir durum
Haftada 2 gün sınırını bana bile fazla olduğu halde ben getirdim düşünün. Hesabım ceza aldı buradan yazıyorum
 
Haftada 2 gün sınırını bana bile fazla olduğu halde ben getirdim düşünün. Hesabım ceza aldı buradan yazıyorum
Hesabın niye ceza alıyor ya.
Bir konu açılıyor konu sahibi hemen ceza alıyor ben anlamadım bu işi
 
Esimin ailesi de öyleydi bir tabak et varsa onu bile yemek icin cagırirlardi zamanla o mesafeyi koydum zor oldu şimdi damatlarina yapıyorlar aynısını garibim hafta 7 o 6 burada.Kayinvalidemle pek görüsmedigimiz halde neden benim halimi hatrimi sorup her gün mesaj atmiyor diye esime sorar halde.Öyle bir ailede büyüyen eşe bunu anlatması da çok zor oluyor ailesi anlamayacaktır ördek ailesi gibi dipdibe olmak yasam bicimleri haline gelmis.Bekarken annemin anne tarafıyla biz de öyleydik bende bekarliktan kalma bir bıkkınlik vardı zaten o geldi gelin,bunu yaptik gelin bu pisti gelin,cay yaptik gelin,zikkim yedik gelin,dünya battı gelin,ekonomi çöktü gelin insanin peygamber olsa sabrı dayanmaz
 
X