Saglikli dusunemiyorsunuz bana kalırsa..
Uzmandan destek almalisiniz.
Saglikli dusunemiyorsunuz bana kalırsa..Olacak tabi ki. Yani evli kalsam yapmayacağım ama boşanırsam da pişman olurum keşke yapsaydım diye. Pişmanlıktan çok korkuyorum
Akil oyunu oynuyor. Hergun birine hakaret etsen, sonra da soyledigime bakma desenkjarsindaki yine ayni sekilde hisseder mi sana?Onların sadece sözden ibaret olduğunu söylüyor. Benimkinin ise davranıştan. Yani sözün değersiz olduğunu. Öze önem vermeyen bir insan olduğumu söylüyor. İyice kafam karışıyor. Ben çok büyük bir sevgi ihtiyacı, korunma, önemsenme ihtiyacı ile evlendim. Sorunlu bir ailem vardı. Fakat yumuşak bir şekilde anlatmadı bana sorunlarını. Ailesiyle ilgili bir şey olduğunda güzelce konuşmadı. Hep bağırdı. Hakaret etti. Şimdide eğer sen gerçekten sevseydin sözlerime rağmen aileme sıcak davranırdın diyor. Böyle midir doğrusu?
Bazen çok güçlü hissediyorum ve boşanmam gerektiğine inanıyorum ama bazen de o kadar yalnız hissediyorum ki. Aile bağlarım çok zayıf. Kardeşim ne arar ne merak eder. Yalnız ve sevgisiz kalmış hissermiyorum. Eşim bana bu güven ve sevgiyi verir diye düşünmüştüm. Verdi de ama benim çok yanlış bir insan oluşumdan galiba bozuldu her şeySaglikli dusunemiyorsunuz bana kalırsa..
Uzmandan destek almalisiniz.
Psikolojik destek de aldım ama düzelmiyor hiç bir şey. Sözleri unutamıyorum. O da altı üstü kızgınlık anında söylendi diyor. Unutmadığım için de suçluyor. Geçmişe takılıp kalan insan konumunda okuyorum. Çok çaresiz hissediyorumBence saglıklı dusunemıyor olabilirsiniz. Yardım alın. memurmussunuz kımseye muhtac degılsınız. Madem cocuk istiyorsunuz evlı kalarak da yapmam dıyorsunuz, bosanırsam da olsun ısterım dıyorsunuz. Psikologa gitmenizi tavsiye ederım
Eşinizde bu durumu bildiği için size psikolojik şiddet uyguluyor. Kendinizi değersiz hissetmenize neden oluyor. Siz isterseniz sizden güle oynaya boşanacağını söylüyor. İnsan yalnızda mutlu olabilir. Siz kocanıza bağımlı gibisiniz. O da bunu hissettiği için sizi istediği gibi yönlendiriyor.Ben yaşımdan yalnız kalmaktan, çocuğum olmamasından dolayı geri duruyorum
Yok öyle bir şey, ne demek sözlerime değil davranışlarıma bakan bir insansınOnların sadece sözden ibaret olduğunu söylüyor. Benimkinin ise davranıştan. Yani sözün değersiz olduğunu. Öze önem vermeyen bir insan olduğumu söylüyor. İyice kafam karışıyor. Ben çok büyük bir sevgi ihtiyacı, korunma, önemsenme ihtiyacı ile evlendim. Sorunlu bir ailem vardı. Fakat yumuşak bir şekilde anlatmadı bana sorunlarını. Ailesiyle ilgili bir şey olduğunda güzelce konuşmadı. Hep bağırdı. Hakaret etti. Şimdide eğer sen gerçekten sevseydin sözlerime rağmen aileme sıcak davranırdın diyor. Böyle midir doğrusu?
Altı ustu kızgınlık anıysa o alsın tedavı. Öfke kontrol bozukluğu var demekki. Tedaviye ıkna edın cıft terapisi alın. Kımse kımsenın hakaretını cekmek zorunda degıl. Uzulmeyin cozum arayın olmuyorsa da yapacak bısey yok yıpratmayın bırbıriniziPsikolojik destek de aldım ama düzelmiyor hiç bir şey. Sözleri unutamıyorum. O da altı üstü kızgınlık anında söylendi diyor. Unutmadığım için de suçluyor. Geçmişe takılıp kalan insan konumunda okuyorum. Çok çaresiz hissediyorum
Yalnızlıktan sevilmemekten o kadar çok korkuyorum ki
Yukarıda anlattığınızla bu çelişiyor. Eşiniz size psikolojik şiddet uyguluyor. Size saygısı yok, sizi kaybetme gibi bir korkusu da yok.Ama normalde kötü davranmaz. İstediğimi alırım, sıcak davranır, sarılır
Ben deli gibi çocuk isteyen bir insan da değilim. Benim istedin zamanlarda da o istemedi zaten. Bununla ilgili de konularım var yıllardır. Ben sevilmek, güvenilmek, güvenmek istiyorum. Ama onunla ne zaman tartışmaya girsem haksız oluyorum. Kendimi anlatamıyorum galiba. Ya da ben inanılmaz problemli bir insanım o da olabilir bilemiyorum. Ama baştan beri hakaretsiz sözü olmadı konu ailesi oluncaSırf çocuk istediğiniz için mutsuz bi evlilik yürütülmez. Mutlu bir evlilik varsa çocuk istenir.Her çocuk mutlu bi ailede büyümeyi hak ediyor bence.
Öfke kontrolü yok sanırım eşinizin sizi manipüle ediyorda olabilir.Bence aile terapisti e gitmelisiniz. Ben sizin yerinizde olsam şu soruyu sorarım kendime "benim istediğim evlilik bumu? Ben bu evlilikte mutlumuyum? Bi çocuğum olursa bu evde bizle mutlu olurmu?Ben deli gibi çocuk isteyen bir insan da değilim. Benim istedin zamanlarda da o istemedi zaten. Bununla ilgili de konularım var yıllardır. Ben sevilmek, güvenilmek, güvenmek istiyorum. Ama onunla ne zaman tartışmaya girsem haksız oluyorum. Kendimi anlatamıyorum galiba. Ya da ben inanılmaz problemli bir insanım o da olabilir bilemiyorum. Ama baştan beri hakaretsiz sözü olmadı konu ailesi olunca
Aile danışmanına gidelim demiştik ama kaldı öyle. Üzerine düşünmedi. O zaman daha kötüye mı gider diye de korkmuyorum. Eşimi sevip sevmediğimi bile bilmiyorum. Ona karşı kızgınlık, kırgınlık ve vicdan azabı hissermiyorum sadece bazenEski konularınızı bilmiyorum okumadım.Size boşanın veya boşanmayın diyemiyorum ama kafanız bu denli karışıksa bi psikologdan yardım alıp doğru karar verebilirsiniz.Bence aile terapistinede başvurmalısınız.
Cocugu olsa adam cocuga da ayni davranacaktir.Sırf çocuk istediğiniz için mutsuz bi evlilik yürütülmez. Mutlu bir evlilik varsa çocuk istenir.Her çocuk mutlu bi ailede büyümeyi hak ediyor bence.
Bu gelgitler tabii ki normal ama boyle bir evlilik icin cocuk yanlis olur..Bazen çok güçlü hissediyorum ve boşanmam gerektiğine inanıyorum ama bazen de o kadar yalnız hissediyorum ki. Aile bağlarım çok zayıf. Kardeşim ne arar ne merak eder. Yalnız ve sevgisiz kalmış hissermiyorum. Eşim bana bu güven ve sevgiyi verir diye düşünmüştüm. Verdi de ama benim çok yanlış bir insan oluşumdan galiba bozuldu her şey
Aile danışmanına gidelim demiştik ama kaldı öyle. Üzerine düşünmedi. O zaman daha kötüye mı gider diye de korkmuyorum. Eşimi sevip sevmediğimi bile bilmiyorum. Ona karşı kızgınlık, kırgınlık ve vicdan azabı hissermiyorum sadece bazen