Ne zormus anne olmak..

darkmore .!.:

Garip dimi kendileri degiller ille birilerinin anasi, birilerinin karisi olmak zorundalar. İste onlar bunalima girmiyor sen ben gibiler giriyor canim ya. Dusunmuyorsan yapma bosver ,oyle dunya durmuyor cocugun olmazsa,ama ille yapacam dersen de tam yasin gonlunden ne gecerse onu dinle.

Genişletmek için tıkla...

armenizmir .!.:

Ya ne bileyim dün biri konu açmış özürlü doğan bebegim diye, kadın epey bunalimda iyi değil, Allah yardımcısı olsun, hayatım bitti falan dio, öyle şeylerden de korkuorum , durduk yere başına iş almak niye diorum,Sizin de işiniz zor ama zorun zoru var işte, önce kadın olan güzel anneler:)

Genişletmek için tıkla...

missburc .!.:

Uykusuzluktan kipkirmizi gozlerim, daginik saclarim ve mor gozaltlarimla annelikte berbat oldugumu hissediyorum. Henuz cok basindayim ama kotu bi anne olacakmisim gibi hissediyorum cunku gercekten zor bisey. Lohusa depresyonu bana yeni vuruyo sanirim. Oglumu emzirip yeni uyuttum, inanin gece uykusuna hasret kaldim. Saat basi uyanmak, ya aglar da duyamazsam diye korkarak uyumak, o agladiginda daha cok aglamak. bu sabah kustu, hemen acile goturdum, fazla emmis ondan kusmus dedi doktor oturup agladim, bebegimin doydugunu anlamiyorum bile ne bicim anneyim dedim. Dunyanin en guzel seyi, ama bana o kadar zit ki. Sonra ogluma bakiyorum, Allahima binlerce sukur, o bebek kokusu, boncuk gozleri, bir gulucugu yetiyor sevgisi icime sigmiyor. Bu sefer vicdan azabindan agliyorum.
Artik hep gecelerim boyle uykusuz mu gececek, gezemeyecek miyim, esimle ilgilenemeyecek miyim diye soruyorum kendime. Daha 24 yasindayim, gec anne olanlar o yasta ugrasicakken ben o zamana cocugu buyutmus olup gezicem diyorum, oyle kendi kendime konusuyorum.
Varligina binlerce sukur, dogurduguma asla pisman degilim. Sadece uykusuzluk ve acemilik basima vurdu sanirim. Oyle icimi dokmek istedim.
Siz nasil atlattiniz bu gunleri..

Genişletmek için tıkla...

darkmore .!.:

Selam burc
Ben de sendenim, hatta belki daha da siddetlisi
Ustelik benim oglum 7 aylik olmak uzere, ben pisman bile olmustum dogurduguma. Lohusa depresyonu iste tam olarak buydu. Yasim da 32, simdi dogurmasam ne zaman doguracaktim falan filan. Cok zor zamanlar gecirdim gece gunduz uykusuz ,canim kimseleri gormek istemedi, esim cok yardimciydi ama ev arkadasi gibi olmustuk artik vs vs .cok berbat zamanlar bana sorarsan. Ama kotu annelikle alakasi yok, sadece oyle hissediyoruz hepsi gececek. Aslinda sorunumuz su,baska anneler gibi degiliz. Demem o ki hani bazilari vardir ya anne olmak icin dogdum,cocugum olunca hayatim anlam kazandi, falancanin anasi diye kendine title koyanlar gibi degiliz. Sen missburcsun,Atillanin annesi degilsin ya ondan hep bunlar.
Hepsi gececek canim
Bana yaz ne zaman istersen,seni en iyi ben anlarim

Genişletmek için tıkla...

missburc .!.:

Uykusuzluktan kipkirmizi gozlerim, daginik saclarim ve mor gozaltlarimla annelikte berbat oldugumu hissediyorum. Henuz cok basindayim ama kotu bi anne olacakmisim gibi hissediyorum cunku gercekten zor bisey. Lohusa depresyonu bana yeni vuruyo sanirim. Oglumu emzirip yeni uyuttum, inanin gece uykusuna hasret kaldim. Saat basi uyanmak, ya aglar da duyamazsam diye korkarak uyumak, o agladiginda daha cok aglamak. bu sabah kustu, hemen acile goturdum, fazla emmis ondan kusmus dedi doktor oturup agladim, bebegimin doydugunu anlamiyorum bile ne bicim anneyim dedim. Dunyanin en guzel seyi, ama bana o kadar zit ki. Sonra ogluma bakiyorum, Allahima binlerce sukur, o bebek kokusu, boncuk gozleri, bir gulucugu yetiyor sevgisi icime sigmiyor. Bu sefer vicdan azabindan agliyorum.
Artik hep gecelerim boyle uykusuz mu gececek, gezemeyecek miyim, esimle ilgilenemeyecek miyim diye soruyorum kendime. Daha 24 yasindayim, gec anne olanlar o yasta ugrasicakken ben o zamana cocugu buyutmus olup gezicem diyorum, oyle kendi kendime konusuyorum.
Varligina binlerce sukur, dogurduguma asla pisman degilim. Sadece uykusuzluk ve acemilik basima vurdu sanirim. Oyle icimi dokmek istedim.
Siz nasil atlattiniz bu gunleri..

Genişletmek için tıkla...

burc, post: 46269279, member: 697990"]Uykusuzluktan kipkirmizi gozlerim, daginik saclarim ve mor gozaltlarimla annelikte berbat oldugumu hissediyorum. Henuz cok basindayim ama kotu bi anne olacakmisim gibi hissediyorum cunku gercekten zor bisey. Lohusa depresyonu bana yeni vuruyo sanirim. Oglumu emzirip yeni uyuttum, inanin gece uykusuna hasret kaldim. Saat basi uyanmak, ya aglar da duyamazsam diye korkarak uyumak, o agladiginda daha cok aglamak. bu sabah kustu, hemen acile goturdum, fazla emmis ondan kusmus dedi doktor oturup agladim, bebegimin doydugunu anlamiyorum bile ne bicim anneyim dedim. Dunyanin en guzel seyi, ama bana o kadar zit ki. Sonra ogluma bakiyorum, Allahima binlerce sukur, o bebek kokusu, boncuk gozleri, bir gulucugu yetiyor sevgisi icime sigmiyor. Bu sefer vicdan azabindan agliyorum.
Artik hep gecelerim boyle uykusuz mu gececek, gezemeyecek miyim, esimle ilgilenemeyecek miyim diye soruyorum kendime. Daha 24 yasindayim, gec anne olanlar o yasta ugrasicakken ben o zamana cocugu buyutmus olup gezicem diyorum, oyle kendi kendime konusuyorum.
Varligina binlerce sukur, dogurduguma asla pisman degilim. Sadece uykusuzluk ve acemilik basima vurdu sanirim. Oyle icimi dokmek istedim.
Siz nasil atlattiniz bu gunleri..

Genişletmek için tıkla...

missburc .!.:

Uykusuzluktan kipkirmizi gozlerim, daginik saclarim ve mor gozaltlarimla annelikte berbat oldugumu hissediyorum. Henuz cok basindayim ama kotu bi anne olacakmisim gibi hissediyorum cunku gercekten zor bisey. Lohusa depresyonu bana yeni vuruyo sanirim. Oglumu emzirip yeni uyuttum, inanin gece uykusuna hasret kaldim. Saat basi uyanmak, ya aglar da duyamazsam diye korkarak uyumak, o agladiginda daha cok aglamak. bu sabah kustu, hemen acile goturdum, fazla emmis ondan kusmus dedi doktor oturup agladim, bebegimin doydugunu anlamiyorum bile ne bicim anneyim dedim. Dunyanin en guzel seyi, ama bana o kadar zit ki. Sonra ogluma bakiyorum, Allahima binlerce sukur, o bebek kokusu, boncuk gozleri, bir gulucugu yetiyor sevgisi icime sigmiyor. Bu sefer vicdan azabindan agliyorum.
Artik hep gecelerim boyle uykusuz mu gececek, gezemeyecek miyim, esimle ilgilenemeyecek miyim diye soruyorum kendime. Daha 24 yasindayim, gec anne olanlar o yasta ugrasicakken ben o zamana cocugu buyutmus olup gezicem diyorum, oyle kendi kendime konusuyorum.
Varligina binlerce sukur, dogurduguma asla pisman degilim. Sadece uykusuzluk ve acemilik basima vurdu sanirim. Oyle icimi dokmek istedim.
Siz nasil atlattiniz bu gunleri..

Genişletmek için tıkla...

missburc .!.:

Uykusuzluktan kipkirmizi gozlerim, daginik saclarim ve mor gozaltlarimla annelikte berbat oldugumu hissediyorum. Henuz cok basindayim ama kotu bi anne olacakmisim gibi hissediyorum cunku gercekten zor bisey. Lohusa depresyonu bana yeni vuruyo sanirim. Oglumu emzirip yeni uyuttum, inanin gece uykusuna hasret kaldim. Saat basi uyanmak, ya aglar da duyamazsam diye korkarak uyumak, o agladiginda daha cok aglamak. bu sabah kustu, hemen acile goturdum, fazla emmis ondan kusmus dedi doktor oturup agladim, bebegimin doydugunu anlamiyorum bile ne bicim anneyim dedim. Dunyanin en guzel seyi, ama bana o kadar zit ki. Sonra ogluma bakiyorum, Allahima binlerce sukur, o bebek kokusu, boncuk gozleri, bir gulucugu yetiyor sevgisi icime sigmiyor. Bu sefer vicdan azabindan agliyorum.
Artik hep gecelerim boyle uykusuz mu gececek, gezemeyecek miyim, esimle ilgilenemeyecek miyim diye soruyorum kendime. Daha 24 yasindayim, gec anne olanlar o yasta ugrasicakken ben o zamana cocugu buyutmus olup gezicem diyorum, oyle kendi kendime konusuyorum.
Varligina binlerce sukur, dogurduguma asla pisman degilim. Sadece uykusuzluk ve acemilik basima vurdu sanirim. Oyle icimi dokmek istedim.
Siz nasil atlattiniz bu gunleri..

Genişletmek için tıkla...

semurcan .!.:

bir yandan tez yazarken, diger yandan ayagimda veledimkoyu salliyordum. duygularini bu vesile cok iyi anlayabiliyorum. ancak onundeki gunler pasiflesmis, umutsuz, gucsuz bir anne adayini kabullenmeyecek; hayal ettigin anne olamayacaksin eger bu akisa birakirsan kendini. ayaga kalk ve derin nefes al.

destek alabilecegin biri var mi, yok ise ve kosullar da musaitse eve muhakkak gundelik icin kadin tut. bu vesile kendine kalan sureyi kendini motive etmek icin harca.

Genişletmek için tıkla...

missburc .!.:

Uykusuzluktan kipkirmizi gozlerim, daginik saclarim ve mor gozaltlarimla annelikte berbat oldugumu hissediyorum. Henuz cok basindayim ama kotu bi anne olacakmisim gibi hissediyorum cunku gercekten zor bisey. Lohusa depresyonu bana yeni vuruyo sanirim. Oglumu emzirip yeni uyuttum, inanin gece uykusuna hasret kaldim. Saat basi uyanmak, ya aglar da duyamazsam diye korkarak uyumak, o agladiginda daha cok aglamak. bu sabah kustu, hemen acile goturdum, fazla emmis ondan kusmus dedi doktor oturup agladim, bebegimin doydugunu anlamiyorum bile ne bicim anneyim dedim. Dunyanin en guzel seyi, ama bana o kadar zit ki. Sonra ogluma bakiyorum, Allahima binlerce sukur, o bebek kokusu, boncuk gozleri, bir gulucugu yetiyor sevgisi icime sigmiyor. Bu sefer vicdan azabindan agliyorum.
Artik hep gecelerim boyle uykusuz mu gececek, gezemeyecek miyim, esimle ilgilenemeyecek miyim diye soruyorum kendime. Daha 24 yasindayim, gec anne olanlar o yasta ugrasicakken ben o zamana cocugu buyutmus olup gezicem diyorum, oyle kendi kendime konusuyorum.
Varligina binlerce sukur, dogurduguma asla pisman degilim. Sadece uykusuzluk ve acemilik basima vurdu sanirim. Oyle icimi dokmek istedim.
Siz nasil atlattiniz bu gunleri..

Genişletmek için tıkla...