Meraba arkadaşlar. Aranıza yeni katıldım. aslında üye değilkende ziyaretçi olarak bir çok kez sitenize göz gezdirmiştim. Benimde bir derdim var. Kimseyle paylaşamadığım. Burada böyle bir bölüm görünce belki sizlrden fikir alırım bende içimi döker rahatlarım dedim. Umarım olur 
Bir yıllık evliyim. Düğün hazırlıklarımız çok yorucu ve koşuşturmaca geçti. Bu da benim üzerimde hem ilk gece gerginliği hemde stres oluşturdu. Ve düğün bitimi eşimle otelimize gittiğimizde o gerginlik büyük bir kavgaya dönüştü. Bağıra bağıra kavga ettik. Eşim hatalıydı. Hatasını kabul de ediyor ama ben benim için çok özel olan o gecenin kavgayla başlayıp sırtımızı dönerek küs uyumayla son bulmasını kabul edemiyorum. Ben duygusal bir insanım çabuk kırılır ama çabucak gönlüm alınır. Bana sevecen yaklaşmadı. Bir saçımı okşayıp özür dileseydi geçerdi ama yapmadı o da bağırdı.O geceki olay bende moral bozukluğuna sebep oldu ve balayımız hep ağlamakla geçti. Çünkü vajinismus oldum. Ve eşimi sevmeme rağmen yakınlaşmaya geldiğinde aklıma o kavgamız geliyor kendimi geri çekiyorum. Doktora gitmemize rağmen doktorlada paylaşamadım sıkıntımın nedenini ve verdiği egzersizleri yapamadım. 10 ay böyle her gün ağlayarak geçti. Tam kendimi toparlamıştım artık bu yaşadıklarımı aklıma getirmiyordum ki biz evlilik yıldönümü geçemiz yine kavga ettik. Eşim kendi yaptığı hatayı arkadaşı da yapmasın diye onu uyarmış. Bu bana çok acı verdi. Aslında kıskanç biri değilken yeni evlenen o aileyi kıskandım. Çünkü benim yaşayamadığımı yaşadı. Duygum mantıksız geliyor.Ama yinede elimde olmadan kızıyorum. Şimdi benim bütün uğraşlarım boşuna gitti. Yine eşimi istemiyorum ve hayal kırıklığından dolayı artık ne doktora gitmek istiyorum ne de kendim bu durumu düzeltmek.Kimseylede paylaşamıyorum. Bu sıkıntı beni kendi içimde yiyip bitiriyor. Çünkü çevreme, arkadaşlarıma, aileme, iş yerine hep mutlu görünmeye çalışıyorum fakat içim kan ağlıyor. Üzüntümü hafife almaya da çok çalıştım. Şükür daha büyük sorunum yok dedim durdum ama ben ilk gecenin çok özel geçmesini hayel ederken ve ilki eşimle yaşamanın heyecanıyla bu geceye beklerken böyle bir durumla karşılşmam bana çok acı veriyor
Bir yıllık evliyim. Düğün hazırlıklarımız çok yorucu ve koşuşturmaca geçti. Bu da benim üzerimde hem ilk gece gerginliği hemde stres oluşturdu. Ve düğün bitimi eşimle otelimize gittiğimizde o gerginlik büyük bir kavgaya dönüştü. Bağıra bağıra kavga ettik. Eşim hatalıydı. Hatasını kabul de ediyor ama ben benim için çok özel olan o gecenin kavgayla başlayıp sırtımızı dönerek küs uyumayla son bulmasını kabul edemiyorum. Ben duygusal bir insanım çabuk kırılır ama çabucak gönlüm alınır. Bana sevecen yaklaşmadı. Bir saçımı okşayıp özür dileseydi geçerdi ama yapmadı o da bağırdı.O geceki olay bende moral bozukluğuna sebep oldu ve balayımız hep ağlamakla geçti. Çünkü vajinismus oldum. Ve eşimi sevmeme rağmen yakınlaşmaya geldiğinde aklıma o kavgamız geliyor kendimi geri çekiyorum. Doktora gitmemize rağmen doktorlada paylaşamadım sıkıntımın nedenini ve verdiği egzersizleri yapamadım. 10 ay böyle her gün ağlayarak geçti. Tam kendimi toparlamıştım artık bu yaşadıklarımı aklıma getirmiyordum ki biz evlilik yıldönümü geçemiz yine kavga ettik. Eşim kendi yaptığı hatayı arkadaşı da yapmasın diye onu uyarmış. Bu bana çok acı verdi. Aslında kıskanç biri değilken yeni evlenen o aileyi kıskandım. Çünkü benim yaşayamadığımı yaşadı. Duygum mantıksız geliyor.Ama yinede elimde olmadan kızıyorum. Şimdi benim bütün uğraşlarım boşuna gitti. Yine eşimi istemiyorum ve hayal kırıklığından dolayı artık ne doktora gitmek istiyorum ne de kendim bu durumu düzeltmek.Kimseylede paylaşamıyorum. Bu sıkıntı beni kendi içimde yiyip bitiriyor. Çünkü çevreme, arkadaşlarıma, aileme, iş yerine hep mutlu görünmeye çalışıyorum fakat içim kan ağlıyor. Üzüntümü hafife almaya da çok çalıştım. Şükür daha büyük sorunum yok dedim durdum ama ben ilk gecenin çok özel geçmesini hayel ederken ve ilki eşimle yaşamanın heyecanıyla bu geceye beklerken böyle bir durumla karşılşmam bana çok acı veriyor 
Deme ki uzaktan konuşması kolay.Hayatta herkes sıkıntılar yaşıyor ama bunları çözmek bizim elimizde.
vajinismus denen şey insanın kafasında bence sigarayı bırakmak gibi,istemek yeter..
