Neden biriyle tarttmzda ya da kavga ettiimizde o rahatlama duygusunu yaarz?

okypete

Nirvana
Kayıtlı Üye
28 Mart 2008
84.870
40.691
698
kimi zaman,biri,yada birileriyle tartışır,hatta kavga ederiz....ve ilginçtir bu bizi rahatlatır.o kişiyle, kişilerle ilgili düşüncelerimizi,yani içimizdekileri söylemek ,belki iyi bir yöntem değil.hatta kötü bir yöntem....ama bizi rahatlatır......çoğu zaman söylemek istemediğimiz,kelimeler dökülür ağzımızdan....çok üzülürüz ve pişman oluruz....ama o rahatlama duygusu da hep olur..sanki deşarj oluruz...
tartıştıktan yada kavga ettikten sonra peki,siz ne hissedersiniz..........
 
bi taraftan pişman olurum içim içimi yer de diğer taraftan da dediğin gibi deşarj olmuş hissederim kendimi.insan psikolojisi işte
 
ben kolay kolay tartışmaya girmem eğer tartışmışsam da gerçekten haklı bir sebebim vardır. evet rahatlama duygusu hissederim ama asla pişman olmam. ''söyleyene değil söyletene bakacaksın'' !!!!
 
Ben sinirlendiğimde gözüm birşeyi pek görmez
O an içimden ne geçerse onu söylerim
Aslında bu yanlış birşey
Ne de olsa çivi çıkar ama yeri kalır
 
ben kolay kolay tartışmaya girmem eğer tartışmışsam da gerçekten haklı bir sebebim vardır. evet rahatlama duygusu hissederim ama asla pişman olmam. ''söyleyene değil söyletene bakacaksın'' !!!!

agzin bal yesin arkadasim sabah sabah gercektende öyleee!!Şeniz

Kimse kendi kendine tartismaz, bir noktadan sonra patliyorsun!!:mymeka:

Bende öyleyim cok nadiren tartismalara girmisimdir ama olduda oldumu o zaman söyledigminde yaptigminda arkasindayim, pisman olmam!!:delphin:
 
Rahatlamadan çok bende pişmanlık olur aslında.
Bana çok zarar veren bir huyum var, sinirlendiğim zaman en son söyleyeceğimi en başta söyler kestirip atarım. Daha sonrada pişman olurum ama ne fayda.
:sm_confused:
 
Rahatlamadan çok bende pişmanlık olur aslında.
Bana çok zarar veren bir huyum var, sinirlendiğim zaman en son söyleyeceğimi en başta söyler kestirip atarım. Daha sonrada pişman olurum ama ne fayda.
:sm_confused:

ben de öyleyim. hep etrafım söyler. senin dilinin ayarı yok...işte bu yüzden bu tarz tartışmalara ve kavgalara girmiyorum.....ama bu yapım nedeniyle, bazen suçsuzken de suçlu oluyorum bu yüzden..ama gerçekten de kavgadan sonra o rahatlama duygusuda,,,herşeye değiyor.::jeyyar: tabii pişman olmuyor da değilim ..yani hem pişmanlık hem rahatlama.. bu olay. çok karışık duygular yaşatıyor bana....
 
aslında kavga olmadan sakince dökersen kötü bişe yok ortada..
içimizde kalan kötü olumsuz her bi zerrecik vücudumuzun herşeyini etkiliyor.. beynşimizi kemire kemşre bitiriyor.. içindeki bi böceği atmak gibi.. rahatlıyorsun.. daha doorusu bu dürüst insanlarda oluyo.. nasıl mı..
örneğin ikiyüzlülüğe gelemiyorsun ve içinde ne var ne yok sölüyosun haberdar olsun die.. ve ikiyğzlülükten kurtulmanın verdiği rahatlık oluyo o..
konuşmak paylaşmak zaten baya olunmlu bi etkiye sahip..
neden iki düşman gibi görünen insanlar 1 2 saat konuştuktan barışıp anlaştıktan sora can ciğer kuzu sarması olur? bu yüzden... yük kalkıyor üstünden beynini kemiren şey hher neyse rahat bırajıyor artık seni.. bi kötü şei düşünmekten daha kurtuluyorsun..
 
Merhaba canim,evet insan istemesede,elinde olmasada sinirlenip,tartisip hatta bunlarin sonucu is kavgaya gittigi zamanda bile icinde kalmadigi icin rahatlama duygusu yasiyor.O anki öfkenin disari vurulmasindan sonra sakinlesince dogru yada yanlis sonucu ne olursa olsun desarj olmus oluyoruz.
Icindeki büyümekte olan balonu belli bir süreligine patlatmis oluyoruz.Yada tasmakta olan bardagi bosaltip tekrar dolana kadarki zamani rahatlatmak gibi birsey..
 
kavga etmeyi kimse sevmez tabi...
işte bende kavga etmem,edemem,çünkü rahatlamaktan daha çok
huzursuzluk verir bana...
sevdiğim kişiyle tartıştığım zaman ki çok nadir olmuştur,
nefes alacak havam kalmaz,o kadar huzursuz olurum...
sevmediğim bir insanla tartışma ortamına bile girmem,
eğer girersem ,onun seviyesine düştüğüm için kendime kızarım tahmin ediyorum...
onun için benim hayatımda kavgaya yer yok...
çünkü sonucu,rahatlık yada sakinlik olmuyor..
sadece mutsuzluk ve huzursuzluk oluyor...
sevgiler...
 
maalesef canım ben rahatlamam daha kötü olurm içim içimi yer neden böyle oldu diye
 
Ben rahatlayamam pişman olurum...
Suçlu da olsam suçsuz da olsam acaba fazla mı oldu, çok mu ağır konuştum diye kendi kendimi yerim...
Fazla iyi niyetliyim galiba....
 
aslında kavga olmadan sakince dökersen kötü bişe yok ortada..
içimizde kalan kötü olumsuz her bi zerrecik vücudumuzun herşeyini etkiliyor.. beynşimizi kemire kemşre bitiriyor.. içindeki bi böceği atmak gibi.. rahatlıyorsun.. daha doorusu bu dürüst insanlarda oluyo.. nasıl mı..
örneğin ikiyüzlülüğe gelemiyorsun ve içinde ne var ne yok sölüyosun haberdar olsun die.. ve ikiyğzlülükten kurtulmanın verdiği rahatlık oluyo o..
konuşmak paylaşmak zaten baya olunmlu bi etkiye sahip..
neden iki düşman gibi görünen insanlar 1 2 saat konuştuktan barışıp anlaştıktan sora can ciğer kuzu sarması olur? bu yüzden... yük kalkıyor üstünden beynini kemiren şey hher neyse rahat bırajıyor artık seni.. bi kötü şei düşünmekten daha kurtuluyorsun..

aynen canım ya ben de hiç ikiyüzlülüğe gelemiyorrum sonra da ister istemez tartışmanın içine giriyorrsunkaydirigubbakcemile
 
Ben kolay kolay tartışma içine girmem sabrım çok geniştir.Önce karşımdakinin hatasını anlamasını beklerim, baktım hala aynı şeyleri yapıyo birktirdiğim herşeyi söylerim rahatlarım.Pişman da olmam :dilcikar: Ama sevmediğim bi insansa yinede tartışmam evet haklsın der geçerim.
 
Tartışırken içimden ne geçerese sölerim.sanki ozaman üstümden yük kalkıomuş gibi hafifliorum.ama bazen insanların seviyesine inmemek gerekio çünkü seviysizliği ile senin bütün sinirini altüst edebiliyo.Kolay kolay kırmam kimseyi ama damarıma basıldığı an iplerin koptugu,kalplerin kırıldıgı andır maalesef:delphin:
 
Ben bunu bir türlü beceremem...
İçimde ne varsa hep içimde kalır...
Aslında söylemekte istemem çünkü ben çok huzursuz olurum...
Nedense zaten tartışmalarda hep alttan alan tarafım...
Bu çok canını yakıyor insanın alttan almak, sürekli susmak...
Ama diğer türlüsüde beni rahatlatmaz... Belki rahatlatsa bile sonradan içim içimi yer, o insanı üzdüm mü diye...
Bi garibim ben kaydirigubbakcemile
 
kavga etmeyi hic sevmiyorum.cünkü kalpkirmayi hic sevmiyorum.insanin kalbinin kirilmasi kadar kötü birsey yok bence.benim kalbim cok kirildi bu zamana kadar.sen niye kirmadoin derseniz bende onlarin kalbini kirmaktan korkuyorum.kötü söz sahibine aittir.sonraso özür dileniyo ama ne yazikki kirilan sizin kalbiniz oluyo.kendi bu huyumu hic sevmiyorum ama ben buyum degisemiyorum.her seferinde bundan sonra bende acimasiz olacagim diyorum bir türlü olamiyorum.bu gidisle ben daha coook üzülecegim herhalde
 
allahım öyle kusmak istiyorum ki içimdekileri o insana, hayattaki en büyük huzursuzluğum, takıntım oldu bu, ama yapamıyorum henüz, bu yüzden o rahatlama duygusuna kavuşacağım zamanı bekliyorum sabırla.
 
bazen neden böle oldu die oturup ağlarım bazense üzerimden büyük bi yük kalkmıs gibi olur... gercekten anlamsız.
 
ben de öyle bi rahatlama olmaz aksine içim içimi yer,kafaya takarım haklı da olsam haksız da olsam...
 
Back
X