Şu ana kadar hiç sevgilim olmadı.Benle tanışmak isteyenlerden ben hoşlanmadım. Benim hoşlandığım kişilerle de bakışma aşamasında kaldı hep. 24 yaşındayım. Uzun bir süre ruh eşimi bulmayı ve sevgilim olmasını istiyordum ama artık istemiyor gibiyim.Kendi yalnız yaşayışıma alıştım.Bazen tanışmak isteyenler oluyor ama hiç olumlu hissetmiyorum galiba biraz seçiciyim ki seçici olmak da gerek zaten. Karşımdaki kişiyle uyumlu muyum,yaşam tarzı,kariyeri vs vs her şeyini düşünüp ona göre de zaten 1-2 gün içinde o kişinin bana göre olmadığını anlıyorum.Çünkü 3-5 ay içinde ayrılmak isteyeceğim biriyle zaten gerek yok ve ben birisinden bir süre sonra ayrılmak isteyeceğimi de anlayabiliyorum az çok. Ama artık acaba abartıyor muyum diye de düşünüyorum. Çünkü açıkçası ilerleyen süreçte evlenmek ve kendi ailemi kurmak da istiyorum. Yani hem yalnızlığı seviyorum,kimseden hoşlanmıyorum 2-3 yıldır ama aynı zamanda ruh eşimle tanışıp 1-2 sene içinde evlenmek de istiyorum.Hadise'nin şarkısı var ya "Yalnızlıkk bu ilişkiii, bu ne yaman çelişkiii" diye, çok alakalı olmadı ama neyse
Sizce hep böyle mi devam eder bu durum ya da bir gün "İşte bu, ruh eşim
" diyebileceğim biriyle tanışır mıyım? Bu tamamen nasip kısmet meselesi tabiki ama bu konuları yaşamış olan tecrübe sahibi arkadaşlar vardır illaki
boşverin andan keyif alın yaşamınızın zaten 20 30 senesi bir adamla geçecek 
