Hanımlar merhaba
24 yasındayım neredeyse 1 yıllık evliyim. Üniversite mezunuyum (önce özel bi üniversiteden %100 burslu olarak Mezun oldum daha sonra açık öğretimden mezun oldum) aslında 2 mesleğim var elimde ama hiç iş olanağı yok. Daha önce birkaç iş tecrübem oldu bekarken fakat artık evli olduğum için çalışma saatleri ve günleri konusunda titiz davranmak istiyorum. Çalışmak istiyorum ama bir yerlere öylesine girmek istemiyorum. İnternetten başvuru yapıyorum ama hiç olumlu cevap alamadım bu 1 sene içinde. Gerçekten kendimi artık çok yetersiz hissetmeye başladım. Bu durum beni psikolojik olarak kötü etkiliyor. Etraftakiler sürekli olarak iş mevzularını ne yaptın diye soruyor, etrafın ne söylediğini çok fazla takan bi insan değilim ama bu konuya çok takıldığım için kendimi o an yerin dibine girmiş gibi hissediyorum. Birkaç kişi kasiyerlik falan mı yapsan dedi fakat yanlış anlaşılmak istemem asla küçümsemem saygı duyarım ama lise mezunu değilim ki neden kasiyer olayım. Farkındayım boğaziçi mezunu da değilim :) ama emeklerimin bi karşılığı olsun istiyorum. Düzenli bi hayat istiyorum sabah 9 akşam 6 işim olsun istiyorum haftasonu tatillerim olsun bayram tatillerim olsun istiyorum özel günlerin tatil olmasını istiyorum. Daha önce hep bunların olmadığı işlerde çalıştığım için okurken durumun zorluğunu bildiğim yaşadığım için seçicilik yapıyorum. Çok mu şey istiyorum arkadaslar ya
bütün günümü boş boş oturarak geçiriyormuşum gibi geliyor içim sıkılıyor. Aslında gün içinde sporumu yaparım kitabımı okurum işlerimi görürüm fakat demek istediğim bi meşgalem olsun değil bi mesleğim olsun istiyorum. İlla torpil mi olması gerek bazı şeylerin olması için, kimseye muhtaç olmadan kendi kendime bi şeyler yapmak istiyorum. Bu kadar ne yazdım bilmiyorum ama içimi döküyorum işte bi şekilde. Tam da böyle zamanlarda içim sıkılıyor anlatacak birilerini arıyorum. Anneme ve eşimden başkasına güvenemem dertleşmek için ama onları da üzüyorum üzüntümle diye artık söylemek istemiyorum. Buraya böyle biraz içimi dökeyim dedim belki benim gibi olan vardır ya da beni anlayacak olan insanlar vardır diye şimdi bu ne kadar çok şey istemek böyle de diyebilirsiniz belki haklısınız ama ne bileyim işte öyleee
24 yasındayım neredeyse 1 yıllık evliyim. Üniversite mezunuyum (önce özel bi üniversiteden %100 burslu olarak Mezun oldum daha sonra açık öğretimden mezun oldum) aslında 2 mesleğim var elimde ama hiç iş olanağı yok. Daha önce birkaç iş tecrübem oldu bekarken fakat artık evli olduğum için çalışma saatleri ve günleri konusunda titiz davranmak istiyorum. Çalışmak istiyorum ama bir yerlere öylesine girmek istemiyorum. İnternetten başvuru yapıyorum ama hiç olumlu cevap alamadım bu 1 sene içinde. Gerçekten kendimi artık çok yetersiz hissetmeye başladım. Bu durum beni psikolojik olarak kötü etkiliyor. Etraftakiler sürekli olarak iş mevzularını ne yaptın diye soruyor, etrafın ne söylediğini çok fazla takan bi insan değilim ama bu konuya çok takıldığım için kendimi o an yerin dibine girmiş gibi hissediyorum. Birkaç kişi kasiyerlik falan mı yapsan dedi fakat yanlış anlaşılmak istemem asla küçümsemem saygı duyarım ama lise mezunu değilim ki neden kasiyer olayım. Farkındayım boğaziçi mezunu da değilim :) ama emeklerimin bi karşılığı olsun istiyorum. Düzenli bi hayat istiyorum sabah 9 akşam 6 işim olsun istiyorum haftasonu tatillerim olsun bayram tatillerim olsun istiyorum özel günlerin tatil olmasını istiyorum. Daha önce hep bunların olmadığı işlerde çalıştığım için okurken durumun zorluğunu bildiğim yaşadığım için seçicilik yapıyorum. Çok mu şey istiyorum arkadaslar ya
bütün günümü boş boş oturarak geçiriyormuşum gibi geliyor içim sıkılıyor. Aslında gün içinde sporumu yaparım kitabımı okurum işlerimi görürüm fakat demek istediğim bi meşgalem olsun değil bi mesleğim olsun istiyorum. İlla torpil mi olması gerek bazı şeylerin olması için, kimseye muhtaç olmadan kendi kendime bi şeyler yapmak istiyorum. Bu kadar ne yazdım bilmiyorum ama içimi döküyorum işte bi şekilde. Tam da böyle zamanlarda içim sıkılıyor anlatacak birilerini arıyorum. Anneme ve eşimden başkasına güvenemem dertleşmek için ama onları da üzüyorum üzüntümle diye artık söylemek istemiyorum. Buraya böyle biraz içimi dökeyim dedim belki benim gibi olan vardır ya da beni anlayacak olan insanlar vardır diye şimdi bu ne kadar çok şey istemek böyle de diyebilirsiniz belki haklısınız ama ne bileyim işte öyleee 
ben de kendim için standart düşürüyorum maalesef, çünkü bekledikçe ara daha da uzayacak ve işler daha zorlaşacak.
