- 20 Aralık 2013
- 3.104
- 1.638
- 133
- Konu Sahibi Sadecesen2
-
- #1
küçüklüğümden beri dayakla büyüdüm,Şimdiyse dayakların yerini kızmalar bağırmalar aldı.Yolda kaç sefer beni insanların içinde rencide etti . Bağırma insanlar bakıyor desemde insanlara dikkatini verme deyip el hareketleriyle sinirini belli ederek kızmaya devam etti.Tamam hata yapabilirim ama bunu yapması mı gerekir toplum içinde .Hep eleştiri hep eleştiri kendimi toplum içinde ifade edemeyen,çekingen ,acaba şöyle desem beni salak bulurlarmı diyen korkak biri oldum çıktım ,kendime güvenim,kişiliğim yok oldu,çevremde hiç insan yok girdiğim her ortamda bunun zorluğunu çekiyorum bıktım artık budurumdan ben kendimi düzeltmeye çalıştıkça herşey başa dönüyor...Sizin babalarınız böylemi yaklaşır size yanlış yaptığınızda bağırır çağırırmı insanların içinde ,başkalarına imreniyorum nekadar güzel ilşkileri var diye kızmayan,bağırmayan bir baba dolayıslada ,özgüveni yüksek ,girişken,mutlu çocuklar.
Kimin babası böyle yada genel olarak babalar böylemi soruna ne yazıkki cvp veremem. Konunun babayla ilgili olduğunu bilseydim zaten okumzdım hassas olduğum bir konudur çünkü. Ama şunu söyleyebilirim; keşke babam hayatta olsaydı da bağırsaydı, kızsaydı..
Babanın yaptığı yanlış belki ama ben ve benim gibi düşünen çok fazla insanın olduğu dünyada, bence şikayet etme.
Her Anne gibi her Babada farklidir, Bagiran,döven,icen,cok sevecen,ilgisiz,ortasekerli, yani karakter meselesi...annem yokmu, o nasil karsiliyor yada sana davraniyor bilmiyorum insallah ondan yöne yüzün güluyordur...Allah yardimcin olsun, sana tek tavsiyem budurum yüzünden emin olmayip kurtulurum diye bi evlilik yapmaman, ozaman babani bile cok arar olursun...
Kimin babası böyle yada genel olarak babalar böylemi soruna ne yazıkki cvp veremem. Konunun babayla ilgili olduğunu bilseydim zaten okumzdım hassas olduğum bir konudur çünkü. Ama şunu söyleyebilirim; keşke babam hayatta olsaydı da bağırsaydı, kızsaydı..
Babanın yaptığı yanlış belki ama ben ve benim gibi düşünen çok fazla insanın olduğu dünyada, bence şikayet etme.
küçüklüğümden beri dayakla büyüdüm,Şimdiyse dayakların yerini kızmalar bağırmalar aldı.Yolda kaç sefer beni insanların içinde rencide etti . Bağırma insanlar bakıyor desemde insanlara dikkatini verme deyip el hareketleriyle sinirini belli ederek kızmaya devam etti.Tamam hata yapabilirim ama bunu yapması mı gerekir toplum içinde .Hep eleştiri hep eleştiri kendimi toplum içinde ifade edemeyen,çekingen ,acaba şöyle desem beni salak bulurlarmı diyen korkak biri oldum çıktım ,kendime güvenim,kişiliğim yok oldu,çevremde hiç insan yok girdiğim her ortamda bunun zorluğunu çekiyorum bıktım artık budurumdan ben kendimi düzeltmeye çalıştıkça herşey başa dönüyor...Sizin babalarınız böylemi yaklaşır size yanlış yaptığınızda bağırır çağırırmı insanların içinde ,başkalarına imreniyorum nekadar güzel ilşkileri var diye kızmayan,bağırmayan bir baba dolayıslada ,özgüveni yüksek ,girişken,mutlu çocuklar.
Bunu babana söyle acıkca veya mektup yaz aynı evde olsanda. ve en azından bagırmadan deki böyle davrandıgın rencıde ettıgın sürece ben yanında olmak ıstemıyorum de utanma. bu durum senın özgüvenını psıkolojını etkıler anlıyorum. ve bırazda olsa sesını cıkar
küçüklüğümden beri dayakla büyüdüm,Şimdiyse dayakların yerini kızmalar bağırmalar aldı.Yolda kaç sefer beni insanların içinde rencide etti . Bağırma insanlar bakıyor desemde insanlara dikkatini verme deyip el hareketleriyle sinirini belli ederek kızmaya devam etti.Tamam hata yapabilirim ama bunu yapması mı gerekir toplum içinde .Hep eleştiri hep eleştiri kendimi toplum içinde ifade edemeyen,çekingen ,acaba şöyle desem beni salak bulurlarmı diyen korkak biri oldum çıktım ,kendime güvenim,kişiliğim yok oldu,çevremde hiç insan yok girdiğim her ortamda bunun zorluğunu çekiyorum bıktım artık budurumdan ben kendimi düzeltmeye çalıştıkça herşey başa dönüyor...Sizin babalarınız böylemi yaklaşır size yanlış yaptığınızda bağırır çağırırmı insanların içinde ,başkalarına imreniyorum nekadar güzel ilşkileri var diye kızmayan,bağırmayan bir baba dolayıslada ,özgüveni yüksek ,girişken,mutlu çocuklar.
kaç kere söyledim fakat bunda bişey yok diyor.Sanki başkaları hiçmi kızmıyor diyor.Duymamışlardır bile falan diyor bu ses gitmez diyor halbuki insanlar nasıl bakıyor o an yer yarılsa içine girsem diyorum.Aslında babamı severim ama bu yönü olmasaydı keşke.Görenler kimbilir ne diyordur.
Okuyunca ağladım. Aynı benim babam unutmaya çalışıyorum olmuyor. Evlendim kurtuldum diyorum rahat bırakmıyor. Her şey bir felaketti onunla. Hep başarılı bir öğrencilik geçirdim ama hiçbir zaman kendime güvenemedim. Veli toplantılarıma gelir ve eve geldiğinde dayak. Ne oldu neyi yanlış yaptım yine. okul birincisiydim ki ben. Hayır bilmem kim biyolojide benden yüksek almış. Ben normalde matematikten ondan yüksek alıyosam daha zekiymişim ama neden biyolojiye çalışmamışım. Çünkü ezberleyemiyorum ben baba. Sevmiyorum ki o dersi hiç.
Off hangi birini anlatsam. Anlatmaya çalıştığı şeyi anlamadım diye sokak ortasında hayvan herif ayı çek git karşımdan benim böyle aptal bir kızım olamaz diye bağırmaları mı.
Özgüvenim diplerde. Nasıl tedavi edicem kendimi bilmiyorum.
Az önce telefon etti bir işini halletmemi istedi. O senin dediğin gibi olmaz dedim. Başka türlü yaparım ama dedim. Sen ne anlarsın ki aptal diye telefonu yüzüme kapadı. Gözüm dolu dolu foruma girmişken yazdığını gördüm daha beter oldum.
Bu arada itü de doktoramı yapıyorum. Özel sektörde iş bulamıyorum biliyo musun. İş görüşmelerinde kalbim ağzımdaymış gibi çarpıyo adamların karşısında konuşamıyorum. Korkuyorum benden büyük erkeklerden. Kendimi ifade edemiyorum. En son iş görüşmesinden çıktığımda mezun olduğum liseyi ve üniversitede Almanya hükümetinden burslu olarak araştırma merkezlerinden birindeki yaz stajımı, türkiyede çok büyük bir şirkette uzun süreli ücretli stajyerliğimi anlatmadığımı farkettim. Buralara da not ortalamasıyla kabul edilmiştim zamanında :)
Sosyal fobi tedavisine başlamıştım yıllar önce babamdan gizli. Öğrennce evin içinde ne bulduysa kırdı sen mi delisin ben mi diye. :)
Kardeşimin yüzmede madalyaları var. O kadar güzel yüzüyordu ki. Bi yarışmada ikinci oldu diye babam günlerce konuşmadı onunla. Çocuk da bi daha yüzmicem dedi havuza girmiyo artık.
Konuşmaya çalışıyorum. Sen güçlen diye böyle yapıyorum zayıf karakterlisin diyo.
Eşimle evlenmeme izin vermedi ailesi fakir diye. Bana etmediği laflar kalmadı ben bula bula anca böyle adam bulurmuşum. eşim de inşaat mühendisi. mimarlık yüksk lisansı var. babacım para verseydin de zenginlerle takılsaydım dedim dayak yedim
Eşim ev aldı babamı ikna edebilmek için. Borçların altından kalkamadık. Yurtdışına gitti çalışmaya. Ordan para gönderiyor. Babam yüzünden aldığımız evin keyfini süremedik hala.
Ölse gözümden bir damla yaş süzülmez.
Bende en sosyal olunması gereken mesleğe sahibim ama sosyalik mi sıfır,gittiğim her ortamda tıpkı senin gibi kendimi anlatamam ,heycanlanmam,insanların karşısında konuşmaktan korkan acaba benim hakkımda ne düşündü salakçamı konuştum diyip kendimi bitiren,çekingen ,her fırsatta insanların utangaçsın ,heycanlanma diyerek canımı sıkmaları ,sankı ben böyle olmak istedim hiç arkadaş edinemedim sessiz kalıncada herkes uzaklaştı ne vardı cıvıl cıvıl neşeli biri olsaydım ,ezik,sönük değilde güçlü bir kişiliğim ,şen kahkahalar atan biri olup çevremde beni dinleyen birileri olsaydı..
Benim de arkadaş çevrem yok neden oldu bilmiyorum. Birebir ilişkilerim aslında zayıf değil. İkili ilişkilerde daha rahatım. Sevmeye sevilmeye hep ihtiyacım oldu çünkü. Sevilmek için uğraştım. Ama bir gün bir baktım çevremde kimse kalmamış. Babam üniversitede benim kapı dışarı çıkmama izin vermiyordu. Evde okula okuldan eve. Arkadaşlaırmla gezmek buluşmak hep yasak. Bu yüzden oldu sanırım. Hep yalanlar yalanlar. Hiçbir arkadaşıma yatıya gidemedim.
Herkes bunu senin aşman lazım diyo kimle dertleşsem unut diyo. Unutamıyorum çünkü hala yapıyor. Hala her şeyime karışıyor. Ağzımı açıp bir şey diyemiyorum. O kadar pasifim ki ona karşı. Sadece ona değil herkese.
Benim de arkadaş çevrem yok neden oldu bilmiyorum. Birebir ilişkilerim aslında zayıf değil. İkili ilişkilerde daha rahatım. Sevmeye sevilmeye hep ihtiyacım oldu çünkü. Sevilmek için uğraştım. Ama bir gün bir baktım çevremde kimse kalmamış. Babam üniversitede benim kapı dışarı çıkmama izin vermiyordu. Evde okula okuldan eve. Arkadaşlaırmla gezmek buluşmak hep yasak. Bu yüzden oldu sanırım. Hep yalanlar yalanlar. Hiçbir arkadaşıma yatıya gidemedim.
Herkes bunu senin aşman lazım diyo kimle dertleşsem unut diyo. Unutamıyorum çünkü hala yapıyor. Hala her şeyime karışıyor. Ağzımı açıp bir şey diyemiyorum. O kadar pasifim ki ona karşı. Sadece ona değil herkese.
İnanır mısın dışardan hiç öyle görünmüyorsun. Yüzyüze hiç görüşmedik belki ama burdaki yorumların, kendini anlatma biçimin, düşünce tarzın bana "çok güçlü ve dobra bir kadın" dedirtmişti. Hatta birgün profilini didik didik ettm yaptığın yorumları, açtığın konuları okudum hoşuma gidiyor ifade tarzın çünküBence inan hiç pasif değilsin. Sen öyle hissediyorsun belkide. Üveybabayla büyüyen biri olarak bende sık sık hissederdim. Biliyorum o duyguyu. Bunları sadece düşüncelerimi paylaşmak, 2.ci bir kişi tarafından dışardaki izlemini(sanal da olsa) belirtmek için söyledim, sitedeki yorumlarını özel olarak takip ettiğim bir bayansın.. :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?