Neden evli oldugumu sorgulamaktayim

Çok konuştum. Güzel söyledim olması bağırdım olmadı ağladım olmadı öfke kontrolsuzlugu yaşadım olmadi.
 
Cok mutsuzum uyuduğum yedigim hiçbişi tat vermiyor bana köpek gibi pişmanım evlend8gime taniyamadigima
 
Sevsem de beni sevmeyen bir adamla devam edemezdim diye düşünüyorum
En azından bekarken sevgilimle böyle oldu çok acı ceksemde geri donmemistim


Cahillik resmen sevmiyorsa basıp gideceksin
 
Çok konuştum. Güzel söyledim olması bağırdım olmadı ağladım olmadı öfke kontrolsuzlugu yaşadım olmadi.
Ozaman siz hersey denemişsiniz, terapist iyi yardım eder umuyorum.
Benim eşim bana ilk evlilik aylarında, alışverişe gitmiştik, ve iki çantayi doldurduk eve gideceğiz. Eşim bir çantayi bir eline, öbür çantayi da öbür eline aldı, yürümeye başladık eve doğru. Ben çantanın birisini ondan almaya uğraştım, vermedi, sonra ver, ikimiz de bir çanta taşırız dedim. Biraz otoriter sesle, hayır, ben erkeğim ve kadınlara mal taşıttirmam, heleki sana, hiçbir zaman yük taşıttirmak istemiyorum, anla bunu artık dedi. Ben o zaman çok fena kırılmıştım, nasıl söylediğine. Birkaç gün sonra söyledim, beni çok kırdığını ve birdaha öyle benimle otoriter konuşursa, onun için olan güzel hislerimin öldüğünü. Birdaha çok şükür benimle öyle konuşmadı. Bazı zaman başlardı, sonra hemen kendini frenlerdi.

Ayrılmayı ilk çözüm olarak görmeyin, önce bir terapist le konuşun.
 
Burda biri vardı. Kocasıyla çok iyiydi. Kadın refleks olarak tekme attı diye kocası çok büyük tepkiler göstermişti. Kadın durumu anlayamamıştı kocasıyla konuştuktan sonra aslında olayın tekmede değil, yılların birikmişliğinde olduğu anlaşılmıştı ve toparlayamayıp boşanmışlardı. İşte adam kadına, sen çok baskın karakterlisin kaldıramıyorum tepkilerin çok sert falan filan diye söylemişti hepsini. Hatırladığım kadarıyla böyleydi.
Yani demem o ki belki kocanızda da bi birikmişlik vardır? Biraz da onun açısından bakıp kendinizi eleştirseniz? Oturup kocanızla sakin bi dille paylaşsanız bu durumu?
 
Şuan o uyuyor ben burda saçma sapan kendimi tuketiyorum .Ama bugün milat benim için öncelikle psikolog ile görüşeceğim spor sağlıklı beslenme ile aldığım kilolarımı geri vericem ve dil öğrenmeye çalışacağım. Kendimi koreltmemeye kadar verdim .Ben ozbenlik saygımiyitirmişim durum böyleyken eş kişisinide çok sorgulamamak gerek herhalde. Kendime yetebilmeyi öğrenmem gerek .Evdede artık nasıl davranırsa öyle davrancam tartışmamakta fayda var . Evlendigimdeb beru çok didistik falan bir şey elde edemedim hallolmadı. Ben ağlarken adamın umrunda değilim. Artık ağlamayı da kesicem
 
"İkili olarak elimizi taşın altına koymalıyız. Beni tek başıma terapiste yollarsan bu evliliğe emek vermek istemediginden emin olucam ve bosaniriz." Bazı restler çekilmeli ve net olunmali
 
Evlenmeden önce bu kadar aşık olan biri evlilikten sonra nasil böyle degisebilir? Daha 1.5 yil olmuş üstelik. Kusura bakmayın size yardımcı olamıyorum ama burada böyle Çok konu okuyorum ve şaşırıyorum.
 
mesela konular nasıl kavgaya dönüşüyor önce buna bir bakın derim. belki sizin de verdiğiniz ani tepkiler vardır.
saçma şeyler kavgaya dönüşüyorsa belki siz de eşinizde de içten içe dolmuşsunuzdur.
ve her şeyde verdiğiniz tepkiler benzerse örneğin; en ufak bir şeyde bile ağlıyorsanız, onun gözünde başka bir olaya ağlarken büyük bir şey yaşadığınızı cok üzüldüğünüzü anlamıyor olabilir.
bir de bebeğiniz olmuş çok kısa süreçte, lohusalık, yorgunluk bunların hepsi etkili olmuş olabilir
inşallah terapistle düzelir. düzelmiyorsa da en iyi kararı siz bilirsiniz
 
Bu erkekler neden böyle evlendikten sonra değişiyor ben bir türlü anlamıyorum herşey elde edene kadar... Sonra sıkıldım bunaldım üzerime geliyorsun bla bla ağlarsın umrunda olmaz üzgün olursun farketmez bile kırdığını alındığını anlamaz.. tek bildikleri yemeklerini ver çamaşırlarını yıka kadınlık görevini yao robot gibi mi görüylar bizi ne değişiyor anlamıyorum hiçte anlamayacağım tek istediğimiz biraz sevilmek biraz ilgi biraz farkedilmek ama yokmuşuz gibi davranıyorlar sonrada suçu bize atıyorlar çok üzerime gelme çok darlama çok konuşma ve bunu o kadar güzel yapıyorlar ki insan gerçekten kendi suçlu hissediyor ben ilk dayak yedim bir hafta utancımdan evden çıkamadım hep ağladım boşanmaya kalktım sonra affettim ki daha beter oldu bu sefer her gün şiddet a desem yıkıp döküyor çeneni kapat konuşma çeneni tutmazsan dayak yersin diye bende konuşmaya korkar oldum inandım ona sonra ne oldu ? Konuşmuyorum diye dayak yedim.. bir Sabah kahvaltı diye tutturdu hazırladım masaya oturmadan ben çıkıyorum dedi bende cevap vermedim , bu sefer cevap vermedim diye dayak yedim yani hep Bir bahaneleri hep kendilerini haklı bulmaları var
 
Nişanlı iken tapan adam,grip olduğumda gözleri falan dolardı.Hep mutlu etmeye çalışırdı.
Bu da normal bir tutum değil
şu anki ilişkiniz de sağlıklı değil.
Bir uçtan diğerine evrilmiş ilişkiniz.
O nedenle hayalkırıklığı duygusunu daha yoğun hissediyorsunuz.
Evlilik tam oturmadan, hızlı şekilde çocuk sahibi olmanız da sağlıksız ilişkiyi tetiklemiş.
Profesyonel destek almanızı tavsiye ederim.
 
Af buyrun ama niye dayağı yiyip oturuyorsunuz?
Hadi diyelim ilkini affettiniz.
Arkası gelince niye çıkıp gitmiyorsunuz?
Böyle bir evlilikten ne bekliyorsunuz?
Adam gittikçe azıtıp dayakla yetinmez ve canınıza kastederse diye korkmuyor musunuz?
Şu yazdıklarınızı bir daha okuyun...
 
Sahsen iki yol görüyorum burda:
- Adam sahtekarin teki ve numara yapti ilk zamanlar, simdi gercek yüzü gün yüzüne cikti.
- ikinizde iletisim konusunda yetersizsiniz ve yapilan hatalar iliskiyi yipratiyor.
Evliligin ilk senesi alisma senesidir..insan huyunu suyunu daha iyi taniyor. Benim mesela küsme huyim vardi eskiden kalma. Esim onu evlilikten önce görmedi, ama evlendikten sonra. Onu mesela ortadan kaldirdim iliskimiz yipranmasin diye. Ilk sene neden cocuk yaptiniz demeyecegim, cünkü bende yaptim , ama isin gercegi: Erken hamile kalmak evde düzen oturtmaya bazen engel oluyor. Daha iliskiyi tam anlamiyla oturtmadan hamilelik, dogum, lohusalik felan giriyor araya ve bunlar hep lay lay lom gecen sürecler degil. Esiniz: sinirim sevgimden önce gelir diyor. Ama aslinda her iki taraftada empati ve saygi olmasi gerekirdi. Hicbirimiz mükemmel degiliz. Cogu kavganin temel sorunu karsi tarafin kendini ciddi alinmamis hissetmesi. Bence sakin kayfayla (cocukla ne kadar mümkünse artik) iliskinizi tarafsiz bir gözden gecirin. Siz simdi tek es degil, ayni zamanda anne babasiniz, sorumlulugunuz tek kendinize degil, cocuga da karsi var. Esinizin yani :sorum sende, ben normalim deme lüksü yok cünkü evlilik tek basina yürütülmüyor.
Bu arada bebeginizi güle güle büyütün insallah. Allah saglikli uzun ömürler versin
 

Bosanmissinizdir insallah
 
Hala oturuyorum demedim ki çıkıp gitmedim uzaklaştırma aldım o gitmek zorunda kaldı avukat tuttum bosaniyoruz sadece üç ay süren bir evlilik.. sadece örnek vermek istedim şimdi dışardan bakınca ne kadar saçma mantıksız duruyor ama insan o evin içindeyken o adamla yaşarken her gün aynı şeyleri dinleyince gerçekten sorun kendisinde gibi hissediyor
 
Bosanmissinizdir insallah
Evliliğimizin tan birinci ayında başladı.. ikinci evliliğim diye biraz tavır yaptım özür diledi ağladı zirladi bir daha olmayacak diye ama maalesef böyle devam etti dediğim gibi o kadar saçma sapan bir duruma soktu ki beni ben dayak yemeyi hakediyorum gibi hissettim bir ara ilk başta yeminler eden adam bu sefer her yaptığına bir bahanesi vardı darlama sorgulama cevap verme vs vs bir buçuk ay böyle geçti tabiki bitti.. ama bende bittim
 

Kurtulmaniza sevindim. Düsünsenize ömrünüzde böyle gecebilirdi. Psikolojik destek aliyormusunuz? Iyi gelir muhakkak. Toksik veya siddet iceren iliskilerden sonra insanin kendine gelmesi sürüyor baya. Insallah bundan sonra cok mutlu olursunuz
 
Ahhh ahh sadece bu kadar da değil kendisinden hakaretleri den dayağından ailesinden isteklerinden kurtuldum ama üzerimde öyle bir enkaz bıraktı ki o nefes aldığı müddetçe ben huzurlu uyayamayacagim
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…