Giden mutlu mudur bilemem. Disaridan gorunen oyle... ona bakilirsa disaridan herkes mutlu gorunuyor...Terk edilme acisini iyi bilirim. Yarim kalmis hissetmeyi... Mutsuzum diye gidip 3 yil sonra mutsuzum diye geleni de bilirim... 4 ay sonra tekrar terk edilmeyi de...Evli ya da sevgili olmak yasanan aciyi degistirmiyor. Aci, ayni aci...Biz evliydik, oglumuz var bir de.
Yasadiklarimdan ogrendigim sey o kisiyle olmayacagi icin gidenler gidiyormus...Artik gitmesi gerekiyordu gitti diyorum...Sorularinin cevabini bulamazsin. Hayatimiza devam etmek zorundayiz. Artik kiminle, mutlu mu mutsuz mu umurumda degil. Yeterince vaktimi aldi. Yasattiklarini yasar mi bilemem. Ola ki yasadi icim sogur mu, hayir. Oh der miyim, hayir. Oyle bir karakterim yok cunku. Ne ah ettim ne intikam dusundum.
Onemli olan benim mutlu olmam, bunu anladim. Hayat devam ediyor. Onumuzde de cok uzun bir yol var yurumemiz gereken. Arkaya bakilarak da yurunmuyor. Artik onume bakiyorum. Arkadakiler, gidenler kendi yollarindalar artik.
Kendimle uzuuuun ic muhasebemi de yaptim. Yasadiklarima disaridan da baktim. Soyle olsaydi boyle mi olurdu da dedim. Butun bunlar yasananlari degistirmiyor. Onun mutlu olmasi da bu durumu degistirmeyecek. Ama olan hep benim kaybettigim zananima oldu. Zamani geri getiremem. Kalan zamani mutlu gecirmek en mantiklisi... Birak giden gittigi yerde kalsin. Gelse de mutlu etmiyormus onu gordum.