- 10 Ağustos 2016
- 1.072
- 374
- 123
- Konu Sahibi Pulmicort_Combivent
-
- #1
Babamdan nefret ediyorum. Ya da etmiyorum bilmiyorum. Sevmediğim söylenemez ya da öyle söyleyim daha makul olur. Sebeplerine girmiycem daha da dibe giriyorum onu düşününce. Bazı hareketlerim mimiklerim babam olduğu için doğal olarak ona benziyor. Ona benzeyen hareketlerimi değiştirmek için gün içerisinde neredeyse kendimi boğazlayacak hâle geliyorum.
Bu yüzden kendime sinir oluyorum. Akrabalarim bana büyük kazık attılar ve beni eşime rezil ettiler. Beni hep eziklerlerdi zaten yıllar boyunca ama sebebi ne ? Bir sebebi yok ben daha ezik olduğum için onlar benden daha iyi oldukları için ( iş okul konusunda değil o konularda benim konumum daha iyi) ama ben ezigim. Bana neden böyle davranıyorlar bilmiyorum kendimi kokuşmuş yanına yaklaşilmayacak bir şey gibi hissettiriyorlar.
İş yerinde herkesle çok iyi olmaya çalışıyorum saygı gösteriyorum yardımsever oluyorum ama hep beraber bir şeyler yerken beni davet etmiyorlar. Konuşurken insanları rahatsız etmem çok konuşmam kötü konuşmam dedikodu yapmamaya çalışırım güzel pozitif olmaya davranmaya çalışırım insanları rahatlatacak şeyler söylemeye çalışırım ama yok. Ben yine dislaniyorum. Neden. Kendimi cezalandirmaktan o kadar yoruldumki.
Evlendim ama henüz düğünüm olmadı evlenince hayatım değişir diye düşünüp düğünüm olacağı zamanı bekliyordum. Ama ona olan umudum da bitti ne değişecek ki evlenince. Evlenince de bu sefer eşim ve akrabaları tarafından eziklenme dışlanma kendini pislik gibi hissettirme olaylarını henüz yaşamadım ama yaşarım diye düşünüyorum.
İşin en kötü tarafı artık Allah'ın da beni sevmediğini düşünüyorum. Beni niye sevsinki hiçbir kulunun sevmediği yalnız birakildigi bir ezigim ben beni niye sevsin çok dua ettim Allah'ım bir arkadaş bana nasip et diye ama yok olmadi yalnizligim için de kendimi cezalandirarak ve suclayarak günlerim geçiriyor
Bu yüzden kendime sinir oluyorum. Akrabalarim bana büyük kazık attılar ve beni eşime rezil ettiler. Beni hep eziklerlerdi zaten yıllar boyunca ama sebebi ne ? Bir sebebi yok ben daha ezik olduğum için onlar benden daha iyi oldukları için ( iş okul konusunda değil o konularda benim konumum daha iyi) ama ben ezigim. Bana neden böyle davranıyorlar bilmiyorum kendimi kokuşmuş yanına yaklaşilmayacak bir şey gibi hissettiriyorlar.
İş yerinde herkesle çok iyi olmaya çalışıyorum saygı gösteriyorum yardımsever oluyorum ama hep beraber bir şeyler yerken beni davet etmiyorlar. Konuşurken insanları rahatsız etmem çok konuşmam kötü konuşmam dedikodu yapmamaya çalışırım güzel pozitif olmaya davranmaya çalışırım insanları rahatlatacak şeyler söylemeye çalışırım ama yok. Ben yine dislaniyorum. Neden. Kendimi cezalandirmaktan o kadar yoruldumki.
Evlendim ama henüz düğünüm olmadı evlenince hayatım değişir diye düşünüp düğünüm olacağı zamanı bekliyordum. Ama ona olan umudum da bitti ne değişecek ki evlenince. Evlenince de bu sefer eşim ve akrabaları tarafından eziklenme dışlanma kendini pislik gibi hissettirme olaylarını henüz yaşamadım ama yaşarım diye düşünüyorum.
İşin en kötü tarafı artık Allah'ın da beni sevmediğini düşünüyorum. Beni niye sevsinki hiçbir kulunun sevmediği yalnız birakildigi bir ezigim ben beni niye sevsin çok dua ettim Allah'ım bir arkadaş bana nasip et diye ama yok olmadi yalnizligim için de kendimi cezalandirarak ve suclayarak günlerim geçiriyor