- 4 Aralık 2018
- 1.051
- 695
- 43
- 37
- Konu Sahibi mavihayall
-
- #21
Üzülmeyin ne güzel kurtulmussunuz belki de ben de 6 yıllık evliligimi bitirmek zorunda kaldım inanın bu daha cok agır kaldıramıyorum27 yaşındayım birbirleriyle çok zıt anne babam var belki biz olmasak çoktan ayrılırlardı. Üniveristeye erken gittim ama şu anda işsizim üstelik düğünüme 20 gün kala nişanlımdan ayrıldım hatta bence terk edildim bu süreçte çok sevdiğim bir yakınımı kaybettim bacağımda bir sorun yok ama topuklu ayakkabıyle yürümeyi beceremem genelde dalga konusu olurum ayrıca sadece eziyet olduğunu düşünüyorum.Yine de kendimi bu çıkmazdan kurtarmaya çabalıyorum kendimi sevmeye kabullenmeye her şeyin her zaman böyle olmayacağına inanıyorum çünkü ne kadar şansızım neden böyle diyerek bütğn kötü enerjileri kendş etrafıma ben toplamışım adeta.Sen de hayatındaki kötü şeyleri bir kenara bırak hiç bir şey için geç kalmadın kendine haksızlık etme pes etmeyip sonuçta kazanmışın bundan sonrası için güzel şeyler düşün ki güzel olsun.
haklısınız şükretmem gerek fakat ben kuzenimin hayatını bizzat görüyorum ben doğuda yaşıyorum o ise ankarada ve ne yaşadığım akran zorbalığını yaşadı hep özelde okudu ilk senedende özel üniversiteye yerleşti çok şanslı çokO kişilerin hayatında acı yok mu sanıyorsunuz?
Belki bir başkası da size bakıp "23 yaşında ne güzel üniversiteyi kazanmış hayatını yaşayacak" diye düşünüyor nereden biliyorsunuz?
O kişilerden birisi de gelip ilk seneden üniversite kazandım ama hayatımda şöyle şeyler oldu dese belki siz halinizle sukredeceksiniz
Çok yanlış bir bakış açısına sahipsiniz
Elinizdekiyle mutlu olamazsaniz sizi kimse mutlu edemez.
Biraz şükredin
haklısınız şükretmem gerek fakat ben kuzenimin hayatını bizzat görüyorum ben doğuda yaşıyorum o ise ankarada ve ne yaşadığım akran zorbalığını yaşadı hep özelde okudu ilk senedende özel üniversiteye yerleşti çok şanslı çokO kişilerin hayatında acı yok mu sanıyorsunuz?
Belki bir başkası da size bakıp "23 yaşında ne güzel üniversiteyi kazanmış hayatını yaşayacak" diye düşünüyor nereden biliyorsunuz?
O kişilerden birisi de gelip ilk seneden üniversite kazandım ama hayatımda şöyle şeyler oldu dese belki siz halinizle sukredeceksiniz
Çok yanlış bir bakış açısına sahipsiniz
Elinizdekiyle mutlu olamazsaniz sizi kimse mutlu edemez.
Biraz şükredin
haklısınız şükretmem gerek fakat ben kuzenimin hayatını bizzat görüyorum ben doğuda yaşıyorum o ise ankarada ve ne yaşadığım akran zorbalığını yaşadı hep özelde okudu ilk senedende özel üniversiteye yerleşti çok şanslı çokO kişilerin hayatında acı yok mu sanıyorsunuz?
Belki bir başkası da size bakıp "23 yaşında ne güzel üniversiteyi kazanmış hayatını yaşayacak" diye düşünüyor nereden biliyorsunuz?
O kişilerden birisi de gelip ilk seneden üniversite kazandım ama hayatımda şöyle şeyler oldu dese belki siz halinizle sukredeceksiniz
Çok yanlış bir bakış açısına sahipsiniz
Elinizdekiyle mutlu olamazsaniz sizi kimse mutlu edemez.
Biraz şükredin
Hayatındaki olumsuz seylere odaklanıp sürekli onları düşünmek yerine olumlu şeyleri düşün kötü şeyler oldugu kadar iyi şeyler de yaşıyoruz kimsenin hayatı toz pembe değil herkesin bi eksik yanı illaki oluyor benim hayatım da kolay olmadı ama kötü şeylere takılıp güzel anları da kendime zehir etmenin anlamı yokHerkese tekrardan merhaba.Son günlerde oldukça düşünceliyim ve mutlu olamıyorum her zamanki gibi gözlemliyorumda benim çok ama çok zor hayatım oldu 23 yaşıma kadar ailem problemliydi sevgisiz ortamda büyüdüm hala öyleyim bacağımda rahatsızlık var yamuk yürüyorum diğer insanlar gibi topuklu ayakkabı giyemiyor koşamıyorum .Okull hayatımda hep ezildim üniversite için çok ama çok çalıştım ama zamanında olmadı 23 yaşında yeni başlıyorum ve kuzenlerime yada başka hayatlara bakıyorum üniversiteyi ilk yılda kazanmışlar aile yapıları mükemmel hiç benim gibi acılar yaşamadılar gezip eğleniyorlar ben ise hayatımda hiç denizi bile görmedim .Bu sebeple hemşireliği kazanmama bile sevinemiyorum 5 yıl aradan sonra kazandım insanların mezun olduğu yaşta ben yeni başlıyorum 27 yaşında mezun olacam ve yıllardır hayal ettiğim hayatı yaşayamıyorum çok mutsuzum yaşamanın ya da hayatta olmanın ne önemi var ki diyorum kendime günlerdir belki bana kızan olacak ama bunu hissediyorum psikologa da anlattım ama tatmin olmadım pek .
dünya kuzeniniz gibilerle dolu, komşum eşimin ailesinin bana yaptıklarını duyunca "her evde ne sıkıntı varmış da ben güllük gülistantık sanıyormuşum" demişti. dışardan bakıp kimin ne yarası var bilemeyiz. Allah kimseyi dertsiz yaratmamıştırhaklısınız şükretmem gerek fakat ben kuzenimin hayatını bizzat görüyorum ben doğuda yaşıyorum o ise ankarada ve ne yaşadığım akran zorbalığını yaşadı hep özelde okudu ilk senedende özel üniversiteye yerleşti çok şanslı çok
meslek lise çıkışlı değilim pandemiden dolayı iş bulamıyorum sekter tarzı iş çok aradım pes etmiyorum inşallah bulacam27 yaşında mezun olduğunda geç kalmış olmayacaksın
ama hayatını kendine zehir edersen olmaz
dersine çalış hatta imkanın varsa part time iş de bul
yine sağlık sektöründe meslek lisesi vs çıkışın var ise onu kullan yok ise sekreterlik vs gibi alanlarda başla
kurumun içine gir ki hemşire olunca iş bulman kolay olsun
önünde uzun yıllar var
geçmişe üzülmek yerine daha yaşayacağın güzel günler ile motive et kendini
Azminle gurur duymalisin. Bir hedefin varmis hemsire olmak... herkes okuyor evet ama cogu gelisine hangi universiteyi ve bolumu kazaniyorsa oraya gidiyorlar. Ailenizin problemli olmasina karşı hayata dik durmus ve universiteyi kazanip hayallerinize adim atmissiniz tebrik ediyorum sizi. Ailelerimizi secemiyoruz bununla ilgili hirpalamayin kendinizi siz ilerde aile kurumuna gecis yaparsanız yapmak isterseniz nasil bir ebeveyn olacaginizi biliyorsunuz. Bacağınızın sorunu eger halledilecek birseyse ameliyatlarla arastirin ve tedavi olun. Mümkün degilse dunyanin sonu değil. 5 yasindaki bir hastam bacaklari normal ama kalp sorunu var ve koşamıyor hatta uzun soluklu yurumemesi gerek. Diger bir hastam bayan futbol ligindeydi ve bir bacagini ampute etmek zorunda kaldik. Boyle o kadar cok ornek sayabilirim ki size.... omrunuzun basindasiniz ve bunun tadini cikarin. Siz kendinizi sevmezseniz sizi cok ezerler ve kendinizi savunamazsiniz karsi taraf ne soylerse herseyi kabullenir oyle biri olduğunuzu düşünürsünüz. Bunu kendinize yapmaya hakkiniz yok. Ailenizi, kuzenlerinizi herseyi bir kenara birakin. Siz ve hayalleriniz var ve inan hastaneye bir adim attiktan sonra yani hemsire olduktan sonra diyeceksiniz ki nelere uzuluyormusum ben. Bir dr olarak bunun garantisini veriyorum bugunleri dusundukce kendinize cok kizacaksiniz. Okulunuzu bitirin ve o hastane havasini icinize çekin. Oyle hastalar geliyor ki kendi problemlerinizden utaniyorsunuz. Hani olmek istiyorsunuz ya biri intihar ediyor ama bir yandan da pisman olup kurtulmaya calisiyor. Bu hayat bize verilen bir emanet nasil yasayacaginiza siz karar verirsiniz. Gülümseyin hayatin tadini cikarin mutsuzlukla beslenenlerden olmayin.Herkese tekrardan merhaba.Son günlerde oldukça düşünceliyim ve mutlu olamıyorum her zamanki gibi gözlemliyorumda benim çok ama çok zor hayatım oldu 23 yaşıma kadar ailem problemliydi sevgisiz ortamda büyüdüm hala öyleyim bacağımda rahatsızlık var yamuk yürüyorum diğer insanlar gibi topuklu ayakkabı giyemiyor koşamıyorum .Okull hayatımda hep ezildim üniversite için çok ama çok çalıştım ama zamanında olmadı 23 yaşında yeni başlıyorum ve kuzenlerime yada başka hayatlara bakıyorum üniversiteyi ilk yılda kazanmışlar aile yapıları mükemmel hiç benim gibi acılar yaşamadılar gezip eğleniyorlar ben ise hayatımda hiç denizi bile görmedim .Bu sebeple hemşireliği kazanmama bile sevinemiyorum 5 yıl aradan sonra kazandım insanların mezun olduğu yaşta ben yeni başlıyorum 27 yaşında mezun olacam ve yıllardır hayal ettiğim hayatı yaşayamıyorum çok mutsuzum yaşamanın ya da hayatta olmanın ne önemi var ki diyorum kendime günlerdir belki bana kızan olacak ama bunu hissediyorum psikologa da anlattım ama tatmin olmadım pek .
meslek lise çıkışlı değilim pandemiden dolayı iş bulamıyorum sekter tarzı iş çok aradım pes etmiyorum inşallah bulacam27 yaşında mezun olduğunda geç kalmış olmayacaksın
ama hayatını kendine zehir edersen olmaz
dersine çalış hatta imkanın varsa part time iş de bul
yine sağlık sektöründe meslek lisesi vs çıkışın var ise onu kullan yok ise sekreterlik vs gibi alanlarda başla
kurumun içine gir ki hemşire olunca iş bulman kolay olsun
önünde uzun yıllar var
geçmişe üzülmek yerine daha yaşayacağın güzel günler ile motive et kendini
dinimizde tavsiye edilen illa kiyas yapacaksak bizden daha zor durumdakilere bakmamız gerektiğidir..haklısınız şükretmem gerek fakat ben kuzenimin hayatını bizzat görüyorum ben doğuda yaşıyorum o ise ankarada ve ne yaşadığım akran zorbalığını yaşadı hep özelde okudu ilk senedende özel üniversiteye yerleşti çok şanslı çok
Tamam da çevremizde her zaman bizden iyi hayat yaşayanlar olucak. O zaman bunlara imrenerek mutsuz olalım. Hayata iyi yönlerinden bakmazsan mutlu olamazsin. Mutluluk her zaman seni bulmaz sen kovalayacaksin. Hem emek vererek kazanılan herşey daha kıymetli oluyorhaklısınız şükretmem gerek fakat ben kuzenimin hayatını bizzat görüyorum ben doğuda yaşıyorum o ise ankarada ve ne yaşadığım akran zorbalığını yaşadı hep özelde okudu ilk senedende özel üniversiteye yerleşti çok şanslı çok
İşte bende diyorum ki içinde ne yaşadığını bilemezsinizhaklısınız şükretmem gerek fakat ben kuzenimin hayatını bizzat görüyorum ben doğuda yaşıyorum o ise ankarada ve ne yaşadığım akran zorbalığını yaşadı hep özelde okudu ilk senedende özel üniversiteye yerleşti çok şanslı çok
tesekkürler bende erkenden başlamak hayata atılmak isterdim ama napalım 27 yaşında mezun olacağımCorona olmasaydı aktif gidip eğitiminizi alsaydiniz inanın bunları soylemezdiniz.ben 2012 de mezun oldum üniv. Bir yıl geç gittim abim 4 yıl geç gitti. Üniv. Gidince orada yaş ortalamasinin oldukça büyük olduğunu gördüm.35-40 yaşlarında insanlarda oldukça fazla. Maruz kaldığınız zorbaliklara ayağı yamuk olmayan topuklu ayakkabı giyebilen insanlarda maruz kalıyor buna emin olun bir de kimsenin aile hayatı mükemmel değil sadece bazı insanlar kriz yönetiminde daha başarılı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?