- 20 Temmuz 2014
- 2.031
- 2.473
- 133
- Konu Sahibi Papatya129
-
- #1
Herkese merhaba.
Bundan yaklaşık 5-6 yıl önce ben bir cilt hastalığına yakalandım. Çok küçüktüm üniversitenin ilk senesiydi ve o yaşta hastanelerde sürünmek, özellikle üniversite hastanelerine gidip gelmek, ilaçların işe yaramaması ile çöken psikolojim vs. Derken sonrasında bütün hayatımı değiştirdim. Maneviyata yöneldim, beslenme düzenimi komple değiştirdim, alternatif tıpla tanıştım. Hastalığım hangisinden dolayı bilmiyorum ama geçti.
Şimdi 24 yaşındayım. Şimdi de başka bir hastalık başladı, doktor tedavisi yok bunun yaşamaya alışacaksın dedi. Kulaklarımda sebebi bulunamayan bir ağrı, basınç, çınlama. Yine başa dönmüş gibi hissediyorum. O kötü günlere dönmüş gibi. Teşhis yok tedavi yok. Ben yine en dipte çukurda bir psikoloji içindeyim.
Neden diyorum Allahım. Ben zaten sağlığımla sınanmıştım. Şimdi neden tekrar? Çevreme bakıyorum, benim yaşımda olup böyle sağlık korkusu yaşayan kimse yok. Arkadaşlarım ya kariyer telaşında, ya evlilik nişan :)
Bense oturdum bugün bütün gün şunu düşündüm: Neden? Bir şeyi görmem gerekiyor da göremiyor muyum acaba. Ne yapsam iyileşirim? Ben kendi kendimi mi hasta ediyorum acaba düşüncelerimle. Sizce böyle bir şey mümkün mü?
Artık tıptan o kadar ümidi kestim ki psikolojik yönünü araştırmaya başladım. Bir kitap buldum hastalıkların zihinsel nedenleri diye, Louise Hay yazarı. Hastalık diye bir şey olmadığını ve bizim kendimizi hasta ettiğimizi söylemiş. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda?
Bundan yaklaşık 5-6 yıl önce ben bir cilt hastalığına yakalandım. Çok küçüktüm üniversitenin ilk senesiydi ve o yaşta hastanelerde sürünmek, özellikle üniversite hastanelerine gidip gelmek, ilaçların işe yaramaması ile çöken psikolojim vs. Derken sonrasında bütün hayatımı değiştirdim. Maneviyata yöneldim, beslenme düzenimi komple değiştirdim, alternatif tıpla tanıştım. Hastalığım hangisinden dolayı bilmiyorum ama geçti.
Şimdi 24 yaşındayım. Şimdi de başka bir hastalık başladı, doktor tedavisi yok bunun yaşamaya alışacaksın dedi. Kulaklarımda sebebi bulunamayan bir ağrı, basınç, çınlama. Yine başa dönmüş gibi hissediyorum. O kötü günlere dönmüş gibi. Teşhis yok tedavi yok. Ben yine en dipte çukurda bir psikoloji içindeyim.
Neden diyorum Allahım. Ben zaten sağlığımla sınanmıştım. Şimdi neden tekrar? Çevreme bakıyorum, benim yaşımda olup böyle sağlık korkusu yaşayan kimse yok. Arkadaşlarım ya kariyer telaşında, ya evlilik nişan :)
Bense oturdum bugün bütün gün şunu düşündüm: Neden? Bir şeyi görmem gerekiyor da göremiyor muyum acaba. Ne yapsam iyileşirim? Ben kendi kendimi mi hasta ediyorum acaba düşüncelerimle. Sizce böyle bir şey mümkün mü?
Artık tıptan o kadar ümidi kestim ki psikolojik yönünü araştırmaya başladım. Bir kitap buldum hastalıkların zihinsel nedenleri diye, Louise Hay yazarı. Hastalık diye bir şey olmadığını ve bizim kendimizi hasta ettiğimizi söylemiş. Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda?