- Konu Sahibi ladygagali
-
- #1
kaç yaşındasınız peki
bir de ilişkilerinizde mesafenizi korur ve beklentilerinizi yüksek tutmazsanız
muhtemel doğacak sorunları en az üzüntüyle atlatırsınız
26 yasindayim
iliskilerimde evet biraz samimi olabiliyorum cok kez onune gecmeye calistim...valla ne yalan soyleyim kendimi telkin etmeye bile basladim artik guclu ol falan diye ama iste herkes uyuyup gece kendin ile basbasa kalinca hortluyor duygular..diyeceksin cokmu muhim arkadasim olmayi versin bu sefer gozume comak gibi onlar yapisiyor..valla kabul ettim rabbim benide boyle siniyor galiba allah beterinden korusn artik
sen mesafeni korumayı hiç bırakma bırak onlar sana yapışsın
sen herşeye rağmen mesafeni koru baktın olmuyo kendine uğraşacak vakit geçirecek başka birşeyler bul
benim de hiç kankam yok kimseyle kankalık derecesinde samimi olmam sadece merhaba deyip
bi çay kahve tadında sohbet ettiğim arkadaşlarım var bu mesafeyi de koruduğum için sorunsuz gidiyor
ama yine de kimseye gerektiğinden fazla değer verme;ya onu kaybedersin ya da gururunu
en yakın arkadaşınız kendiniz olsun derim size benim öyle mesela
arkadaşlarım var ama herşeyi anlatmam sorunlarımı falan gülüp geçerim onlarla sadece
Canım bilmiyorum ki şimdi anlatıyorsun güzel güzel kendini ama acaba onlar seni nasıl görüyor ne düşünüyorlar hakkında bir sormak lazım..
Mesela bir öğretmen arkadaş var birkaç gündür yanımızda oturuyor muhabbet ediyor komik birisi falan..
Sonra yeni gelen arkadaşa sanırım kendisine birisini ayarlamasını istedi.. Kusura bakma dedi arkadaş ben böyle birşey yapamam falan..
Şimdi ben o kızın samimiyetinden şüphe duydum.. Bilmiyorum onların gözünden de bakmak lazım bence..Doğal davran derim sadece
Belki de buldugun arkadaslar arkadaslik yapmaya deger degildi. Ama hep sana mi denk geldi yani bunlar? Bu pek gercekci degil, sanmiyorum sana denk gelen herkes 2 sene sonra hayatindan cikarilmayi hak edecek kadar kotu karakterde olsunlar.
Benim aklima esas sunlar geldi yazini okuyunca. Kisa zamanda cok fazla yakinlik kurup, cok fazla beklenti icine girebiliyor olabilirsin. Yakinlasmalar, uzun sureli dostluklar zamanla olur. "Hah bak buldum yeni arkadas, yeni can dostu" diye baslayamazsin arkadasliklara. Oyle baslarsan basta kaybeder, boyle uzulursun iste hayal ettigin arkadasligi bulamayinca. Ben cok goruyorum bu hatayi yapip, sonra ben neden yalnizim diyen insanlar, o yuzden yazdim.
Ikincisi, insanlari kusurlariyla kabul edemiyor olabilir misin? Sanki insanlari belirli kaliplara sokmussun da, onlarin bir yanlisi, bir kusuru olunca hayal kirikligina ugruyor, hemen "iste bu da digerleri gibi cikti" diye dusunuyor olabilirsin. Arkadasliklar zaman gectikce ilk gunku gibi devam etmez. Sorun yasamaya baslarsin, anlasmamazliklar yasamaya baslarsin, normal seyler bunlar. Su zamana kadar hic tartismamis, sorun yasamamis omurluk arkadasliklari olan var mi? Hepimizin vardir cok sevdigi, ama birseyine kizdigimiz yakin arkadaslarimiz.
Yakin arkadaslik kurmak istiyorsan, hemen kestirip atmayacaksin en ufak sorun yasadiginda. Tartisirsin, darilirsin filan ama, arkadasliginiz tekrar devam edebilmeli, bu sorunlari asabilmeli sonunda. Asamayip kaliyor, birbirini hayatinizdan cikariveriyorsaniz, demek ki arkadasliginiz cok sığ demektir. En azindan benim gozumde boyle.
Bir de sahiplenme sorunu var. Bir yerde " o da baska arkadas buldu herhalde, gariplesti hareketleri" demissin. Baska arkadasi olabilir, ne var ki bunda? O sadece sana ait bir arkadas degil. Isterse senden daha yakin buldugu arkadasi da olabilir hatta. Sen kendi iliskine bakacaksin. O arkadasinin baska arkadaslariyla olan iliskisiyle ilgilenmeyeceksin.
17 senelik can ciger iki arkadasi, ve 9 senelik bir yakin arkasi olan, ne kadar uzak kalsak da aramiz hic sogumayan arkadaslari olarak benim tavsiyelerim boyle.
peki sizi içten içe kıskanıyo olabilirler mi acaba aklıma bu geldi birden nası özelliklere vasıflara sahipsiniz bilmiyorum ama
yada eğer yanınızda başkalarıda varsa belki arkadaşlarınızı doldurabiliyolardır size karşı. mesela benim 3 üç yıllık inanılmaz iyi olduğum arkadaşımla aram bozuldu. grubumuza yeni bi arkadaş girmişti normalde iyi gibiydi ama sonradan öğrendim ki kız benim her hareketime takıyo ve kıskanıyomuş.bunu en yakın arkadaşıma sürekli söylüyomuş merve şöyle yapıyo böyle yapıyo bana selam vermiyo filan diye halbuki alakası yok ben selam veriyorum kendisi ben yokuşum gibi yapıyo diğerleri yokken onların yanında normal davranıyodu ikiyüzlüydü yani. bende bunu duyunca arkamdan dedikodu yaptıklarını anladım tabi sonrasında yine o kızın doldurmaları dedikoduları yüzünden birbirimizi öyle kırdık ki şimdi ne kadar uğraşsakta eskisi gibi olamıyoruz.
normalde çok uyumlu arkdaş canlısı olabilirsiniz ama bi süre sonra insanların hareketlerinden rahatsızzlık duyup samimiyetiniz azalabilir yada basit tartışmaları uzatıyosanız filan (suçlu taraf olmasanız bile) bu arayı açabiliyo
sizi tanımadığım için ne desem boş tabi
yaşama tarzın nasıl ki insanları uyuz etsin ya kime ne?
ablan çok haklı ağlayanın yanında olur insanlar mutluluğu gizli gizlı bir cekememe duyguları var.
neradeyse 20 senedir tanıdığım dediğim insanlar ufak bir karşı karşıya gelme durumunda ağlayıp zırlayarak
tüm herkesi yanlarına çektiler.güçlü durduğum için onlar gibi dedikoduyu kendime yakıştıramayıp sustuğum için
haksız durumuna düştüm.çok pişmanım onları o kadar yanıma yaklaştırdığım için.
madem güçlüyüz kendimize yeteriz yetelim o zaman. bırakalım diğerlerini...
iyi bir insana rastlamak o kadar zorki o kadar büyük bir şans ki.
bir arkadaşın dediği gibi hepsi çay kahve içme mesafesinde dursun mümkünse...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?