selamlar,
4,5 yıllık evliyim. 3 yaşında bir kızım var. benim derdim eşim daha doğrusu eşimin mesleği.
kendisi maden mühendisi. çok zor ve ağır bir iş. özellikle de özel sektördeysen...
eve geliş gidiş saatleri belli değil, tatili yok doğru dürüst, ve sabit değil. her an herşey olabiliyor.
4,5 yılda 6 kere şehir değiştirdik ki bu çok zor oldu. yaşayan bilir...
nisan ayında denizliden kalkıp taa erzuruma yerleştik eşimin işi için ...
eylül ayının ortasına kadar orda kaldık. eşim sabah 5 gibi evden çıkar gece 11-12-1 gibi gelirdi eve.
aklım onda kalırdı. çünkü şantiyenin olduğu yer, gidiş yolu pek tekin değildi.
sonra şirket eşimi kayseri'deki şantiyeye yolladı. ama ne kadar orda kalacağı belli değildi.
eskişehire gitme ihtimali yüksek.
sürekli taşınıyoruz ve sıkıldık bu durumdan. evi eşimin memleketine taşıyalım da sabit düzenimiz olsun dedik.
çünkü kızım da bu taşınma olaylarından etkileniyor.
15 gün önce eşimin memleketine taşıdık evi. eşyaları yerleştirince eşim kayseri'ye gitti. kızımla evde yalnızım.
eşimin ailesi buraya 20 kmlik uzaklıkta. diğer akrabaları da burda yani şehir merkezinde...
eşimin olduğu yerde tel. çekmiyor. akşamları nette görüşebiliyoruz ki o da en fazla 20 dk.
gittiğinden beri konuşamıyoruz bile...
kızım sürekli babasını soruyor. eve misafir gelince gitmeyin babam yok ben üzülüyorum diyor.
bazı çevreler de bizim geçinemediğimizi düşünüp ayrıldığımızı konuşuyorlar...
ben kızıma hamileyken de böyle bir ayrılık yaşamıştık. 2 ay sürdü ama hayatımda çok derin iz bıraktı.
hamileydim, eşim beni aldatmış gittiği yerde. sahte face hesapları,msnler, telefonunda kız numaraları ...
affettim, affettiğime pişman etmedi beni.
bu kez yine aynı şeyi yapar mı bilmiyorum ama belli de olmaz. yapabilir de ...
beni üzen ,düşündüren bu değil şimdilik.
yalnızlığım... kızımın akşama kadar babasını sorması...
kendimi bekar gibi hissetmeye başladım. bayramda gelecek eşim. bayrama kadar ne konuşabileceğiz ne de görüşebileceğiz...
kafam dağılsın diye iş aramaya başladım. bulabilir miyim bilmiyorum.
ben 25 yaşındayım ,eşim 29. daha genciz ve ayrı kalmak bana çok dokunuyor gerçekten.
bulunduğumuz yerde eşime uygun iş yok. sektör değiştir diyorum ne yapayım ki diyor.
size basit gelebilir ama ben çok yoruldum, bunaldım...
ne yapacağım, nereye kadar böyle gidecek bilmiyorum...
birbirimizden soğuyacağız diye korkuyorum...
uzun oldu, kusura bakmayın.
desteğe, farklı görüşlere ihtiyacım var...
4,5 yıllık evliyim. 3 yaşında bir kızım var. benim derdim eşim daha doğrusu eşimin mesleği.
kendisi maden mühendisi. çok zor ve ağır bir iş. özellikle de özel sektördeysen...
eve geliş gidiş saatleri belli değil, tatili yok doğru dürüst, ve sabit değil. her an herşey olabiliyor.
4,5 yılda 6 kere şehir değiştirdik ki bu çok zor oldu. yaşayan bilir...
nisan ayında denizliden kalkıp taa erzuruma yerleştik eşimin işi için ...
eylül ayının ortasına kadar orda kaldık. eşim sabah 5 gibi evden çıkar gece 11-12-1 gibi gelirdi eve.
aklım onda kalırdı. çünkü şantiyenin olduğu yer, gidiş yolu pek tekin değildi.
sonra şirket eşimi kayseri'deki şantiyeye yolladı. ama ne kadar orda kalacağı belli değildi.
eskişehire gitme ihtimali yüksek.
sürekli taşınıyoruz ve sıkıldık bu durumdan. evi eşimin memleketine taşıyalım da sabit düzenimiz olsun dedik.
çünkü kızım da bu taşınma olaylarından etkileniyor.
15 gün önce eşimin memleketine taşıdık evi. eşyaları yerleştirince eşim kayseri'ye gitti. kızımla evde yalnızım.
eşimin ailesi buraya 20 kmlik uzaklıkta. diğer akrabaları da burda yani şehir merkezinde...
eşimin olduğu yerde tel. çekmiyor. akşamları nette görüşebiliyoruz ki o da en fazla 20 dk.
gittiğinden beri konuşamıyoruz bile...
kızım sürekli babasını soruyor. eve misafir gelince gitmeyin babam yok ben üzülüyorum diyor.
bazı çevreler de bizim geçinemediğimizi düşünüp ayrıldığımızı konuşuyorlar...
ben kızıma hamileyken de böyle bir ayrılık yaşamıştık. 2 ay sürdü ama hayatımda çok derin iz bıraktı.
hamileydim, eşim beni aldatmış gittiği yerde. sahte face hesapları,msnler, telefonunda kız numaraları ...
affettim, affettiğime pişman etmedi beni.
bu kez yine aynı şeyi yapar mı bilmiyorum ama belli de olmaz. yapabilir de ...
beni üzen ,düşündüren bu değil şimdilik.
yalnızlığım... kızımın akşama kadar babasını sorması...
kendimi bekar gibi hissetmeye başladım. bayramda gelecek eşim. bayrama kadar ne konuşabileceğiz ne de görüşebileceğiz...
kafam dağılsın diye iş aramaya başladım. bulabilir miyim bilmiyorum.
ben 25 yaşındayım ,eşim 29. daha genciz ve ayrı kalmak bana çok dokunuyor gerçekten.
bulunduğumuz yerde eşime uygun iş yok. sektör değiştir diyorum ne yapayım ki diyor.
size basit gelebilir ama ben çok yoruldum, bunaldım...
ne yapacağım, nereye kadar böyle gidecek bilmiyorum...
birbirimizden soğuyacağız diye korkuyorum...
uzun oldu, kusura bakmayın.
desteğe, farklı görüşlere ihtiyacım var...
Son düzenleme: