- 25 Nisan 2013
- 106
- 58
- 53
çok uzun oldu ama içimi dökmek istedim, belki biraz rahatlarım
2 yıl süren ilişkim dün kesin olarak bitti..olmasını herşeyden çok istedim ,ne yaptıysam olmadı, kaderin önüne geçilmiyor..ama kabullenemiyorum bir türlü sakinleşemiyorum...istanbulu onunla öğrendim ben, gezmeyi, eğlenmeyi, aşkı, heyecanı..her şeyi onunla öğrendim..her yerde ona dair anılar var..benliğimde o var..böyleyken nasıl unutabilirim ki, onsuz bir hayat düşünemiyorum..
3 aydır defalarca ayrıldık barıştıkk..
ailesiyle tanıştırmıştı beni, 1,5 senedir ara sıra ziyaret ediyordum..yalnız çok çabuk kaynaşabilen bir insan değilim, her girdiğim ortamda rahat davranamıyorum..dolayısıyla biraz soğuk kaldım, kaygılarım da vardı onlar da etkiledi..demem o ki ailesiyle sıcak bir ilişki kuramadım, henüz nişanlılık vs. de olmadığı için çok da kendimi bunun için zorlamadım açıkcası..
bu durum ailesini etkiledi, soğuk davranıyo uzak duruyo gibi yakınmalar başlamış anladığım kadarıyla, kız kardeşiyle de çok farklıyız düşünce yapılarımız tamamen farklı, bu da çatışmalara sebep oldu aramızda, problem yaşadık..
ailesi bir yandan söylendi ben bir yandan söylendim arada kaldı..ve 3 ay önce ayrıldık..çok katıydı..olmuyo mahvettiniz beni diye yapmadığı şey kalmadı bana..kız-erkek arkadaşlarıyla görüştü sorunlarımızı anlattı..bambaşka bir insan oldu..ağlama krizleri yaşadım annem babam herkes öğrendi, o halimi gördüler üzüntüden onlar da hasta oldular..kendimi, ailemi düşünemez hale geldim düşünebildiğim tek şey oydu, beynim durmuştu sanki..yalvardım yakardım öyle barıştık..
Bir süre gayet güzeldi herşey..ama en ufak tartışmada büyük tepkiler veriyorduk artık..onun gözünde huysuz anlaşılmaz bir insan oldum..benden hariç etrafındaki herkes iyi niyetliydi..kız arkadaşı var, çocukluk arkadaşı..sevgilisinden ayrılmış benim rahatsız olduğumu bildiği halde erkek arkadaşımı arıyor teselli bulmak için..dertleşebileceği kız arkadaşı yokmuş etrafında..onu da bu şekilde savundu durdu..istemiyorum onu dedim hayır o benim hayatımda olacak dedi..kız barıştığımızı öğrendiğinde tepkisi "iyi tamam"..ama bunda da kötü birşey yokmuş biz birbirimizi üzüyormuşuz da ondan öyle demiş sonra hayırlı olsun da demişmiş falan..ona mı kaldı bizim birbirimize hayrımız şerrimiz..
asosyal bir insanmışım, etrafındaki herkese soğuk olmuşum.oysa özellikle yaptığım hiçbirşey yoktu..daha 5 aylık çıkıyorken askere gitti yakınları bana ondan bahsetsin istedim onunla ilgili birşeyler öğreneyim..olmadı ki.kardeşiyle görüştüm siyasete girdi. ortak arkadaşımız olan, ona da soğuk oldun dediği insansa o süreçte bir iyi misin diye sormadı..
sonuç olarak bitti orta yolu bulamadık..bana güzel kızsın başkasıyla mutlu olursun dedi. bütün hayallerimi,geleceğimi onun üzerine kurmuşken, onun bir başkasıyla olma ihtimali dahi beni mahvederken o bu şekilde teselli etti beni..
Hatalarım vardı evet,,ama düzeltmeme fırsat vermedi..değişeceksen olacak dedi ve bundan istediği herşeyi kabullenmemdi..
Geçer mi hayat onsuz, yaşanır mı..gözleri, elleri, bakışı, gülüşü geliyo hayalime..ağlayarak uyuyorum, gece hıçkırıklarla uyanıyorum, halim kalmıyo uyuyakalıyorum, sabah yine onun adıyla gözlerimi açıyorum..ailem perişan..aşk ne berbat bir şeymiş..
2 yıl süren ilişkim dün kesin olarak bitti..olmasını herşeyden çok istedim ,ne yaptıysam olmadı, kaderin önüne geçilmiyor..ama kabullenemiyorum bir türlü sakinleşemiyorum...istanbulu onunla öğrendim ben, gezmeyi, eğlenmeyi, aşkı, heyecanı..her şeyi onunla öğrendim..her yerde ona dair anılar var..benliğimde o var..böyleyken nasıl unutabilirim ki, onsuz bir hayat düşünemiyorum..
3 aydır defalarca ayrıldık barıştıkk..
ailesiyle tanıştırmıştı beni, 1,5 senedir ara sıra ziyaret ediyordum..yalnız çok çabuk kaynaşabilen bir insan değilim, her girdiğim ortamda rahat davranamıyorum..dolayısıyla biraz soğuk kaldım, kaygılarım da vardı onlar da etkiledi..demem o ki ailesiyle sıcak bir ilişki kuramadım, henüz nişanlılık vs. de olmadığı için çok da kendimi bunun için zorlamadım açıkcası..
bu durum ailesini etkiledi, soğuk davranıyo uzak duruyo gibi yakınmalar başlamış anladığım kadarıyla, kız kardeşiyle de çok farklıyız düşünce yapılarımız tamamen farklı, bu da çatışmalara sebep oldu aramızda, problem yaşadık..
ailesi bir yandan söylendi ben bir yandan söylendim arada kaldı..ve 3 ay önce ayrıldık..çok katıydı..olmuyo mahvettiniz beni diye yapmadığı şey kalmadı bana..kız-erkek arkadaşlarıyla görüştü sorunlarımızı anlattı..bambaşka bir insan oldu..ağlama krizleri yaşadım annem babam herkes öğrendi, o halimi gördüler üzüntüden onlar da hasta oldular..kendimi, ailemi düşünemez hale geldim düşünebildiğim tek şey oydu, beynim durmuştu sanki..yalvardım yakardım öyle barıştık..
Bir süre gayet güzeldi herşey..ama en ufak tartışmada büyük tepkiler veriyorduk artık..onun gözünde huysuz anlaşılmaz bir insan oldum..benden hariç etrafındaki herkes iyi niyetliydi..kız arkadaşı var, çocukluk arkadaşı..sevgilisinden ayrılmış benim rahatsız olduğumu bildiği halde erkek arkadaşımı arıyor teselli bulmak için..dertleşebileceği kız arkadaşı yokmuş etrafında..onu da bu şekilde savundu durdu..istemiyorum onu dedim hayır o benim hayatımda olacak dedi..kız barıştığımızı öğrendiğinde tepkisi "iyi tamam"..ama bunda da kötü birşey yokmuş biz birbirimizi üzüyormuşuz da ondan öyle demiş sonra hayırlı olsun da demişmiş falan..ona mı kaldı bizim birbirimize hayrımız şerrimiz..
asosyal bir insanmışım, etrafındaki herkese soğuk olmuşum.oysa özellikle yaptığım hiçbirşey yoktu..daha 5 aylık çıkıyorken askere gitti yakınları bana ondan bahsetsin istedim onunla ilgili birşeyler öğreneyim..olmadı ki.kardeşiyle görüştüm siyasete girdi. ortak arkadaşımız olan, ona da soğuk oldun dediği insansa o süreçte bir iyi misin diye sormadı..
sonuç olarak bitti orta yolu bulamadık..bana güzel kızsın başkasıyla mutlu olursun dedi. bütün hayallerimi,geleceğimi onun üzerine kurmuşken, onun bir başkasıyla olma ihtimali dahi beni mahvederken o bu şekilde teselli etti beni..
Hatalarım vardı evet,,ama düzeltmeme fırsat vermedi..değişeceksen olacak dedi ve bundan istediği herşeyi kabullenmemdi..
Geçer mi hayat onsuz, yaşanır mı..gözleri, elleri, bakışı, gülüşü geliyo hayalime..ağlayarak uyuyorum, gece hıçkırıklarla uyanıyorum, halim kalmıyo uyuyakalıyorum, sabah yine onun adıyla gözlerimi açıyorum..ailem perişan..aşk ne berbat bir şeymiş..
