- 20 Mart 2016
- 738
- 1.417
- 113
İyi geceler hanimlar, bir konuda size danismak istiyorum.
23 yaşindayim ve genel olarak uyumlu bir insan oldugumu söyleyebilirim. Kolay kolay sinirlenmem, ses tonumu yukseltmem, en son kiminle tartiştigimi bile hatirlamiyorum. Sanirim uzun zamandir kimseyle tartişmadim. 4 sene önce kuzenimle aramiz bozulmustu onu hatirliyorum sadece, ama onda da asla bagirma vs yoktu. İnsanlar da beni hep mulayim, hanim hanimcik bir kiz olarak tanimlarlar bu zamana kadar.
Şimdi musadenizle o masum yuzumun altindaki canavarla yuzleşmek istiyorum ;
1 yili geckin bir suredir evliyim. Eşimle de 4 yildan fazladir tanisiyoruz ve kendisini çok seviyorum. Eşim benim yumuşak karnimdir, kendisi benim için çok farkli bir konumdadir. Onun da beni çok sevdigini biliyorum ve hissediyorum. Bu 4 yillik sure zarfinda eşimin ses tonunda bir kere bile ufak bir yukselme bile gormedim. Bana kalirsa bir erkege en cok yakisan detay merhamettir.ve çok şukur eşim de merhamet ve vicdanli olma hususunda beni hic yaniltmadi.
Tum bunlari neden anlattim?
Arkadaslar eşimle uzlaşamadigimiz meselelerde ben birden parliyorum. O an kendime hakim olamiyorum. Ve utanarak soyluyorum ki eşime bagiriyorum. Kapiyi carpiyorum. Hatta bir kac defa tartisma esnasinda eşimi sarstim.
Bu tarz kendime hakim olamama durumunu toplamda 4 ya da 5 kere yaşadim. Ve kendimden tiksindim. Boyle bir muameleyi eşim bana yapsa asla yuzune bakmam. O an sanki sadece onu kirmam gerekiyormuş gibi davraniyorum, tek amacim sozlerimle canini yakmak oluyor.
Bir kaç defa esimi sarstigimda esim de iki kolumu sikica tutarak bana sarildi. İnanin yuzume tukurse daha iyi olurdu. Daha sonradan gelen ben bu adami hak etmiyorum pişmanligi içimi yiyip bitiriyor.
Ve bu tavrim sadece eşime karşi oluyor. İstesem bile diger insanlara karşi agrasif bir tutum sergileyemiyorum, en fazla takmiyorum insanlari o kadar.
Ama eşime karşi neden boyleyim acaba? İnternetten biraz arastirdim ve öfke sorunu yaşiyor olabilecegim kanisina vardim. Şunu sormak istiyorum, öfke sorunu yaşayan insanlar bunu genel olarak herkese karşi yaşamazlar mi? Bende bu durum sadece eşime karşi oluyor.
Şunu tekrar belirteyim, 1 yili geçkin bir surede 4 ya da 5 kere gerceklesti bu olay. Yani surekli olarak her gunumuz bu şekilde geçiyor diye bir şey soyleyemem. Ama bu durum beni aşiri rahatsiz ediyor, kendime olan saygimi kaybetmek uzereyim, dahasi eşim bunu hak etmiyor ve bu beni daha fazla yaraliyor.
Son olarak, burada bana vereceginiz tavsiyelerinizi ve tecrubelerinizi dinlemek istiyorum. Eger bu tavsiyeler benim için yeterli gelmezse bir uzman destegi alacagim.
Tartişma kivilcimlanirken tam olarak neler yapmam gerekli? Başka bir odaya mi geçmeliyim, nefesimi mi tutmaliyim? Neler yapabilirim?
Biraz uzun olmuş, ancak eşini sevmiyorsun bu yuzden sadece ona bu şekilde davraniyorsun gibi yanilsamalarin önune geçmek için biraz detay vermek zorunda kaldim. Şimdiden teşekkur ederim.
23 yaşindayim ve genel olarak uyumlu bir insan oldugumu söyleyebilirim. Kolay kolay sinirlenmem, ses tonumu yukseltmem, en son kiminle tartiştigimi bile hatirlamiyorum. Sanirim uzun zamandir kimseyle tartişmadim. 4 sene önce kuzenimle aramiz bozulmustu onu hatirliyorum sadece, ama onda da asla bagirma vs yoktu. İnsanlar da beni hep mulayim, hanim hanimcik bir kiz olarak tanimlarlar bu zamana kadar.
Şimdi musadenizle o masum yuzumun altindaki canavarla yuzleşmek istiyorum ;
1 yili geckin bir suredir evliyim. Eşimle de 4 yildan fazladir tanisiyoruz ve kendisini çok seviyorum. Eşim benim yumuşak karnimdir, kendisi benim için çok farkli bir konumdadir. Onun da beni çok sevdigini biliyorum ve hissediyorum. Bu 4 yillik sure zarfinda eşimin ses tonunda bir kere bile ufak bir yukselme bile gormedim. Bana kalirsa bir erkege en cok yakisan detay merhamettir.ve çok şukur eşim de merhamet ve vicdanli olma hususunda beni hic yaniltmadi.
Tum bunlari neden anlattim?
Arkadaslar eşimle uzlaşamadigimiz meselelerde ben birden parliyorum. O an kendime hakim olamiyorum. Ve utanarak soyluyorum ki eşime bagiriyorum. Kapiyi carpiyorum. Hatta bir kac defa tartisma esnasinda eşimi sarstim.
Bu tarz kendime hakim olamama durumunu toplamda 4 ya da 5 kere yaşadim. Ve kendimden tiksindim. Boyle bir muameleyi eşim bana yapsa asla yuzune bakmam. O an sanki sadece onu kirmam gerekiyormuş gibi davraniyorum, tek amacim sozlerimle canini yakmak oluyor.
Bir kaç defa esimi sarstigimda esim de iki kolumu sikica tutarak bana sarildi. İnanin yuzume tukurse daha iyi olurdu. Daha sonradan gelen ben bu adami hak etmiyorum pişmanligi içimi yiyip bitiriyor.
Ve bu tavrim sadece eşime karşi oluyor. İstesem bile diger insanlara karşi agrasif bir tutum sergileyemiyorum, en fazla takmiyorum insanlari o kadar.
Ama eşime karşi neden boyleyim acaba? İnternetten biraz arastirdim ve öfke sorunu yaşiyor olabilecegim kanisina vardim. Şunu sormak istiyorum, öfke sorunu yaşayan insanlar bunu genel olarak herkese karşi yaşamazlar mi? Bende bu durum sadece eşime karşi oluyor.
Şunu tekrar belirteyim, 1 yili geçkin bir surede 4 ya da 5 kere gerceklesti bu olay. Yani surekli olarak her gunumuz bu şekilde geçiyor diye bir şey soyleyemem. Ama bu durum beni aşiri rahatsiz ediyor, kendime olan saygimi kaybetmek uzereyim, dahasi eşim bunu hak etmiyor ve bu beni daha fazla yaraliyor.
Son olarak, burada bana vereceginiz tavsiyelerinizi ve tecrubelerinizi dinlemek istiyorum. Eger bu tavsiyeler benim için yeterli gelmezse bir uzman destegi alacagim.
Tartişma kivilcimlanirken tam olarak neler yapmam gerekli? Başka bir odaya mi geçmeliyim, nefesimi mi tutmaliyim? Neler yapabilirim?
Biraz uzun olmuş, ancak eşini sevmiyorsun bu yuzden sadece ona bu şekilde davraniyorsun gibi yanilsamalarin önune geçmek için biraz detay vermek zorunda kaldim. Şimdiden teşekkur ederim.