- 17 Aralık 2016
- 203
- 93
- 48
- 30
- Konu Sahibi Lethelethe
- #1
Merhabalar herkese.. Biraz içimi dökmek ve varsa tavsiyelerinizi almak istiyorum. 22 yaşında Ankara'da yaşıyorum, 3. sınıfa geçtim. Bundan önce 2 yıl kaybım oldu. Çocukluğumdan beri çok başarılı bir öğrenciydim. Fakat lisenin son yılında hayatıma biri girdi bundan yaklaşık 5 yıl önce yani. Ailemden ve yetiştirilme tarzımdan dolayı fazlasıyla özgüvensiz, asosyal biriydim. Bu insanla beraber ilk defa gerçekten kendimi iyi hissediyordum ve onu hayatımın merkezine koydum. Böylece sınavda pek bir başarı kaydedemedim, oturup bir kez bile ders çalışmamıştım çünkü. Bu durum en başta beni fazla üzmese de sonradan yedirememeye başladım. Hayatımdaki insan ise benim tam tersim gibiydi her konuda. Fazlasıyla özgüvenli, insan ilişkilerinde başarılı, duygularını çok fazla belli eden biri. Benim de her manada üzerime titriyordu, çok seviyor, çok önemsiyordu. İlk 3 yıl doludizgin bir aşk yaşadık. Daha sonra benim kendime olan güvensizliğim onu kısıtlamama kıskanmama vs sebep oldu. 2 yıldır bunları aşmaya çalışıyorduk ama olmadı geçen gün o da gitti.. Ben her manada yalnız kaldım.. Arkadaş sayım çok az, aileme ise bana yaşattıkları için kin doluyum resmen. Hayatta tek dayanağım bu insandı, o da benim ezik ezik davranışlarıma dayanamadı gitti sonunda. Beni ondan başka birinin sevebileceği ihtimali bile geçmiyor aklımdan, zaten kendimle hiçnir konuda barışık değilim. Hayata karşı çok korkağım, hiçbir şeye başlayamıyorum, her konuda kendimi eksik, yetersiz hissediyorum. Ama etrafımdaki insanlar rol yaptığım için hakkımda tam tersini düşünürler. İnsanlara da rol yapmaktan bıktım. Bu ilişkiyi saplantı haline getirdim. Gitmiş olmasını kabullenemiyorum. Anlayacağınız, hayatımda çözmem gereken birçok şey var ama başlayacağımı bilemiyorum. Kendimi aşırı güçsüz hissediyorum, hayat motivasyonum sıfır.. Yemeden içmeden kesildim resmen.. Günlerce yatağımdan çıkmıyorum berbat durumdayım