Neredeyse her gün kavgayla geçen ömür

Sodyumsitrat .!.:

22 yaşında 27 yaşında daha sigortası dahi olmayan biriyle evlendim,ailem baskıcıydı onlardan kaçarken alasına tutuldum,ben 4 yıllık memurdum olsun dedim yeter ki birbirimizi sevelim gerisi hallolur dedim kısa keseceğim 8 yıllık evliyim beni çok değersizleştirdi ayrı dünyaların insanı derler ya gerçekten var böyle bi şey,hayattan beklentilerimiz isteklerimiz o kadar farklı ki başlarda bunu göremedim ya da görmek istemedim sevgiliyken çok yansıtmadı ne zamanki nışanlandık her şey değişmeye başladı düğün günü bile şiddetli kavgamız vardı öyle söyleyeyim tüm düğünü kredi çekerek ben yaptım sonrasında beraber ödedik ama bankalar ne kredi kartı ne kredi hiçbir şey vermiyor ona,Çok agresif öfke kontrolü olmayan biri küçük esnaf gece 10 da geliyor 2 oğlum var hem çalışıp hem çocuklarımla ilgilendim ne zaman ki bi pazar evde olsa ya da yazları çalışmıyor bende bi 5 günlük izin aldım bayramla birleştireyim diye her günü kavga her günü tartışma aylarca küs kalabilir evliliğin yarısı küs yarısın tartışmalı geçmiştir iyi anlarda benim onu pış pışlayıp pohpohlamamın eseri,ben etrafında pervane olacam hep ben özür dileyecem onu pış pkşlayacam hayran kurban diyecem anca o zaman yüzünü güldürebiliyorum buda acayip yordu beni artık çünkü tam tersi ilgi alaka ile beslenen bir insanım ama hep benden beklenildi ondan bi tartışmada anlaşılmamak,düzelelim diye çaba sarf etmemesi günlerce küs kalabilmesi beni mental olarak çok yordu ve yıprattı.İlk zamanlar ailemi karşıma aldım diye boşanamadım,sonra çocuklar var çocuklar çok düşkün iyi bir babadır çocuklarına son tartışmamızı da belirteyim ben büyük oğluma kızdım bana tepki gösterdi defalarca çocuğun yanında tepki gösterme sen kızdığında ben göstermiyorum rahatsız olduysam bunu sana özel söylerim çocuğun bana saygısı kalmaz dedim yok yine o haklı yine o düzelsin diye uğraşılmalı pohpohlanmalı artık bi patlama yaşadım yeteeeereer diyerek..Binbir güçlükle ev araba aldım defalarca kredi çektim kendi adıma evin yüzde 75 masrafı ben karşılıyordum yarı yatıya hak istemesin diye boşanmayı geciktirdim ama mental olarak o kadar sağlığımı yitirme noktasındayım ki artık evde arabada umrumda değil artık patladım babasını aradım bu işkence bitsin diye,ayrıca belirtmek isterim ki bikaç kere fiziksel şiddet de oldu dayandım,kıyafete karışma zaten evlendikten hemen sonra isteği ile kapandım ona rağmen kıyafet baskıları bitmedi bunları saymıyorum bile o mutlu olsun diye pışpışlayıp pohpohlamak hep adım atmak günlerce küs kalabilmesini izlemek beni çok yordu bu sefer hiçbir şey umrumda değil mental sağlığım için boşanacağım daldan dala atladım ama dolu ve karmaşığım giden gençliğime oldu 30 yaşındayım bundan sonraki ömrümü kurtarabilir miyim

Genişletmek için tıkla...

Sodyumsitrat .!.:

22 yaşında 27 yaşında daha sigortası dahi olmayan biriyle evlendim,ailem baskıcıydı onlardan kaçarken alasına tutuldum,ben 4 yıllık memurdum olsun dedim yeter ki birbirimizi sevelim gerisi hallolur dedim kısa keseceğim 8 yıllık evliyim beni çok değersizleştirdi ayrı dünyaların insanı derler ya gerçekten var böyle bi şey,hayattan beklentilerimiz isteklerimiz o kadar farklı ki başlarda bunu göremedim ya da görmek istemedim sevgiliyken çok yansıtmadı ne zamanki nışanlandık her şey değişmeye başladı düğün günü bile şiddetli kavgamız vardı öyle söyleyeyim tüm düğünü kredi çekerek ben yaptım sonrasında beraber ödedik ama bankalar ne kredi kartı ne kredi hiçbir şey vermiyor ona,Çok agresif öfke kontrolü olmayan biri küçük esnaf gece 10 da geliyor 2 oğlum var hem çalışıp hem çocuklarımla ilgilendim ne zaman ki bi pazar evde olsa ya da yazları çalışmıyor bende bi 5 günlük izin aldım bayramla birleştireyim diye her günü kavga her günü tartışma aylarca küs kalabilir evliliğin yarısı küs yarısın tartışmalı geçmiştir iyi anlarda benim onu pış pışlayıp pohpohlamamın eseri,ben etrafında pervane olacam hep ben özür dileyecem onu pış pkşlayacam hayran kurban diyecem anca o zaman yüzünü güldürebiliyorum buda acayip yordu beni artık çünkü tam tersi ilgi alaka ile beslenen bir insanım ama hep benden beklenildi ondan bi tartışmada anlaşılmamak,düzelelim diye çaba sarf etmemesi günlerce küs kalabilmesi beni mental olarak çok yordu ve yıprattı.İlk zamanlar ailemi karşıma aldım diye boşanamadım,sonra çocuklar var çocuklar çok düşkün iyi bir babadır çocuklarına son tartışmamızı da belirteyim ben büyük oğluma kızdım bana tepki gösterdi defalarca çocuğun yanında tepki gösterme sen kızdığında ben göstermiyorum rahatsız olduysam bunu sana özel söylerim çocuğun bana saygısı kalmaz dedim yok yine o haklı yine o düzelsin diye uğraşılmalı pohpohlanmalı artık bi patlama yaşadım yeteeeereer diyerek..Binbir güçlükle ev araba aldım defalarca kredi çektim kendi adıma evin yüzde 75 masrafı ben karşılıyordum yarı yatıya hak istemesin diye boşanmayı geciktirdim ama mental olarak o kadar sağlığımı yitirme noktasındayım ki artık evde arabada umrumda değil artık patladım babasını aradım bu işkence bitsin diye,ayrıca belirtmek isterim ki bikaç kere fiziksel şiddet de oldu dayandım,kıyafete karışma zaten evlendikten hemen sonra isteği ile kapandım ona rağmen kıyafet baskıları bitmedi bunları saymıyorum bile o mutlu olsun diye pışpışlayıp pohpohlamak hep adım atmak günlerce küs kalabilmesini izlemek beni çok yordu bu sefer hiçbir şey umrumda değil mental sağlığım için boşanacağım daldan dala atladım ama dolu ve karmaşığım giden gençliğime oldu 30 yaşındayım bundan sonraki ömrümü kurtarabilir miyim

Genişletmek için tıkla...

babyloading87 .!.:

Acil bosan
Evı arabayı da vermeyı aklından bıle gecırme
Ne musabet??
Lok gıbı kalsın ortada capsız.

Genişletmek için tıkla...

Sodyumsitrat .!.:

2 si de evlendikten sonra alındı hak isteyeceğini nafaka isteyeceğini söyledi daha önceleri o yüzden dayandım hep ev çarçur olacak diye ama gelinen noktada mental sağlığımı yitirdiğimi hissediyorum o yüzden artık gözüm görmüyor hiçbir şeyi

Genişletmek için tıkla...

mavimavi33 .!.:

Tüm kredileri siz çekmissiniz, düzenli geliri olan sizsiniz, iyi bir avukatla hiç bişey alamaz merak etmeyin, asıl o size nafaka verecek. Yaşınız da çok genç, sizin yasinizdakiler daha yeni evleniyor, yeni ise giriyor hayata yeni adım atıyor. Sıfırdan başlasanız bile huzurlu bir hayatınız olur.

Genişletmek için tıkla...

Sodyumsitrat .!.:

22 yaşında 27 yaşında daha sigortası dahi olmayan biriyle evlendim,ailem baskıcıydı onlardan kaçarken alasına tutuldum,ben 4 yıllık memurdum olsun dedim yeter ki birbirimizi sevelim gerisi hallolur dedim kısa keseceğim 8 yıllık evliyim beni çok değersizleştirdi ayrı dünyaların insanı derler ya gerçekten var böyle bi şey,hayattan beklentilerimiz isteklerimiz o kadar farklı ki başlarda bunu göremedim ya da görmek istemedim sevgiliyken çok yansıtmadı ne zamanki nışanlandık her şey değişmeye başladı düğün günü bile şiddetli kavgamız vardı öyle söyleyeyim tüm düğünü kredi çekerek ben yaptım sonrasında beraber ödedik ama bankalar ne kredi kartı ne kredi hiçbir şey vermiyor ona,Çok agresif öfke kontrolü olmayan biri küçük esnaf gece 10 da geliyor 2 oğlum var hem çalışıp hem çocuklarımla ilgilendim ne zaman ki bi pazar evde olsa ya da yazları çalışmıyor bende bi 5 günlük izin aldım bayramla birleştireyim diye her günü kavga her günü tartışma aylarca küs kalabilir evliliğin yarısı küs yarısın tartışmalı geçmiştir iyi anlarda benim onu pış pışlayıp pohpohlamamın eseri,ben etrafında pervane olacam hep ben özür dileyecem onu pış pkşlayacam hayran kurban diyecem anca o zaman yüzünü güldürebiliyorum buda acayip yordu beni artık çünkü tam tersi ilgi alaka ile beslenen bir insanım ama hep benden beklenildi ondan bi tartışmada anlaşılmamak,düzelelim diye çaba sarf etmemesi günlerce küs kalabilmesi beni mental olarak çok yordu ve yıprattı.İlk zamanlar ailemi karşıma aldım diye boşanamadım,sonra çocuklar var çocuklar çok düşkün iyi bir babadır çocuklarına son tartışmamızı da belirteyim ben büyük oğluma kızdım bana tepki gösterdi defalarca çocuğun yanında tepki gösterme sen kızdığında ben göstermiyorum rahatsız olduysam bunu sana özel söylerim çocuğun bana saygısı kalmaz dedim yok yine o haklı yine o düzelsin diye uğraşılmalı pohpohlanmalı artık bi patlama yaşadım yeteeeereer diyerek..Binbir güçlükle ev araba aldım defalarca kredi çektim kendi adıma evin yüzde 75 masrafı ben karşılıyordum yarı yatıya hak istemesin diye boşanmayı geciktirdim ama mental olarak o kadar sağlığımı yitirme noktasındayım ki artık evde arabada umrumda değil artık patladım babasını aradım bu işkence bitsin diye,ayrıca belirtmek isterim ki bikaç kere fiziksel şiddet de oldu dayandım,kıyafete karışma zaten evlendikten hemen sonra isteği ile kapandım ona rağmen kıyafet baskıları bitmedi bunları saymıyorum bile o mutlu olsun diye pışpışlayıp pohpohlamak hep adım atmak günlerce küs kalabilmesini izlemek beni çok yordu bu sefer hiçbir şey umrumda değil mental sağlığım için boşanacağım daldan dala atladım ama dolu ve karmaşığım giden gençliğime oldu 30 yaşındayım bundan sonraki ömrümü kurtarabilir miyim

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Sevgili sodyum, benim halalarim da kirklarinin sonunda, egitimleri - işleri - birikmisleri ve onlara destek birileri yokken bosandilar.
Hepsinin su an kendine ait evi, iyi kötü bir mesleği ve sakin bir hayatı var. Hepsi de der ki 'keske zamanında cesaretim olsaydı da boşansaydim'.
Sen zaten ekonomik güce sahipsin, belki evden bir boğaz eksilse daha bile iyi olur durumun:)
Annen babanın desteği diyorsun ama, onları olduğu gibi kabullen. Zaten ccouklugunun içine sçmişlar, otuzlu yaşlarına da s.çmasinlar. boşandım diye sana destek olmak yerine elalem ne der diye sana kusmeyi sectilerse sen de onlarla küs. Eminim onları hayatından uzaklastirinca bir yükünden kurtulursun.
Adamın da iyi baba olduguna asla inanmıyorum. Muhtemelen kendi babandan hiç bir şey görmediğin için bu adam çocuğunu bir kucağına alinca sana 'oo harika baba' gibi geldi.
Ama cocuklar salak değiller, algılari çok açık. Evdeki gerilimi çok iyi hissediyorlardir. Karısına bağıran çocuklarına da bagiriyordur. Karisini döven çocuklarını da dövüyordur (şimdi dovmediyse bile eli kulağındadir) , karısını zorla kapatıp bir de hala kıyafet baskilari yapan o kızın ergenliğini de mahveder, çocuğun da aynı senin gibi kurtulmak için gider bir salak adamla evlenir
Bence enn hayırlısı bosanmak. Böyle adamla yaşanan her güne yazık.
Yasin benden bile genç. Önümüzde kocaman bir hayat var. Neden cocuklarinla hayatını yasamak varken bir evde ömür tuketesin ki bu ömür torpusuyle?
Umarim cesaretini toplayıp bosansbilirsin

Genişletmek için tıkla...

Sodyumsitrat .!.:

Artık dönüşü yok çok yıprattı bu evlilik beni birbirimizin yüzüne bakacak yüz kalmadı zaten öyle laçkalaştı,Allahtan çocuklarım erkek kız olsaydı evet baskı uygulardı da asla izin vermezdim…Ailem benimle küs değil orada yanlış anlaşıldım sanırım küsme huyu olan eş bozuntusu ailem evliliğimi onaylamadıkları için biz demiştik derler en fazla boşandığımda arkamda olurlar sadece ablam da boşandığı için ekonomik özgürlüğü olmadan millet diyecek iki kızı da boşandı tribine giriyor ama kızlar annelerinin kaderini yaşarmış annemlerinki de berbat bi evlilik bize de aynı berbat evlilşk geldi ne yapabilirim ite kaka 8 yıl götürmeye çalıştım zaten ama işin ucunda kadın bi filmde diyor ya bütün güzel huylarımı kaybettim diye o kadar doğru ki aynen öyle oldum neşeli hayat dolu yaşamayı,gezmeyi seven ben zorla elinden tutup gezdirdiğim,sanki 70 yaşında içi geçmiş ama tartışmada canlanan bağıran kaostan beslenen bi adamın elinde aksi sinirli mutsuz biri oldum

Genişletmek için tıkla...

Sodyumsitrat .!.:

22 yaşında 27 yaşında daha sigortası dahi olmayan biriyle evlendim,ailem baskıcıydı onlardan kaçarken alasına tutuldum,ben 4 yıllık memurdum olsun dedim yeter ki birbirimizi sevelim gerisi hallolur dedim kısa keseceğim 8 yıllık evliyim beni çok değersizleştirdi ayrı dünyaların insanı derler ya gerçekten var böyle bi şey,hayattan beklentilerimiz isteklerimiz o kadar farklı ki başlarda bunu göremedim ya da görmek istemedim sevgiliyken çok yansıtmadı ne zamanki nışanlandık her şey değişmeye başladı düğün günü bile şiddetli kavgamız vardı öyle söyleyeyim tüm düğünü kredi çekerek ben yaptım sonrasında beraber ödedik ama bankalar ne kredi kartı ne kredi hiçbir şey vermiyor ona,Çok agresif öfke kontrolü olmayan biri küçük esnaf gece 10 da geliyor 2 oğlum var hem çalışıp hem çocuklarımla ilgilendim ne zaman ki bi pazar evde olsa ya da yazları çalışmıyor bende bi 5 günlük izin aldım bayramla birleştireyim diye her günü kavga her günü tartışma aylarca küs kalabilir evliliğin yarısı küs yarısın tartışmalı geçmiştir iyi anlarda benim onu pış pışlayıp pohpohlamamın eseri,ben etrafında pervane olacam hep ben özür dileyecem onu pış pkşlayacam hayran kurban diyecem anca o zaman yüzünü güldürebiliyorum buda acayip yordu beni artık çünkü tam tersi ilgi alaka ile beslenen bir insanım ama hep benden beklenildi ondan bi tartışmada anlaşılmamak,düzelelim diye çaba sarf etmemesi günlerce küs kalabilmesi beni mental olarak çok yordu ve yıprattı.İlk zamanlar ailemi karşıma aldım diye boşanamadım,sonra çocuklar var çocuklar çok düşkün iyi bir babadır çocuklarına son tartışmamızı da belirteyim ben büyük oğluma kızdım bana tepki gösterdi defalarca çocuğun yanında tepki gösterme sen kızdığında ben göstermiyorum rahatsız olduysam bunu sana özel söylerim çocuğun bana saygısı kalmaz dedim yok yine o haklı yine o düzelsin diye uğraşılmalı pohpohlanmalı artık bi patlama yaşadım yeteeeereer diyerek..Binbir güçlükle ev araba aldım defalarca kredi çektim kendi adıma evin yüzde 75 masrafı ben karşılıyordum yarı yatıya hak istemesin diye boşanmayı geciktirdim ama mental olarak o kadar sağlığımı yitirme noktasındayım ki artık evde arabada umrumda değil artık patladım babasını aradım bu işkence bitsin diye,ayrıca belirtmek isterim ki bikaç kere fiziksel şiddet de oldu dayandım,kıyafete karışma zaten evlendikten hemen sonra isteği ile kapandım ona rağmen kıyafet baskıları bitmedi bunları saymıyorum bile o mutlu olsun diye pışpışlayıp pohpohlamak hep adım atmak günlerce küs kalabilmesini izlemek beni çok yordu bu sefer hiçbir şey umrumda değil mental sağlığım için boşanacağım daldan dala atladım ama dolu ve karmaşığım giden gençliğime oldu 30 yaşındayım bundan sonraki ömrümü kurtarabilir miyim

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Eminim sen de çocuklar da bu adamdan ayrılınca daha mutlu olursunuz.
Baba evine dönmeyi düşünmüyorsun ama di mi?
Bir kötü evden cikip başka kötü eve geçmek hiç hoş olmaz. Adamı kovup orada yasarsan daha mutlu olabilirsin, kavgasız, gürültüsüz,çocuklarınla huzur içinde...

Genişletmek için tıkla...

Mihrimah Sultann .!.:

Sen oku memur ol elin sidikli bebesi ile uğraş dur, ailenden kurtulmak için meslegin yeterdi zaten evlenmeye ne gerek vardı ki, kendi başını yakmışsın bir heves uğruna...

Genişletmek için tıkla...

Sodyumsitrat .!.:

yok ben kalacam o gidecek düzenim değişmeyecek benim ailemle 1 gün bile yaşayamam bu saatten sonra hele 2 çocukla

Genişletmek için tıkla...

Sodyumsitrat .!.:

işte mesleğim yetmedi,18 yaşında liseden mezun olur olmaz atandım ailem atandığım yere geldi yalnız bırakmamak için bi şehir dışı yapayım yok bi arkadaşlarla takılayım yok en fazla 1 saat bi cafede oturmaya izin vardı

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Harika, o zaman asla pişman olmazsin.
Tek pismanligin geçip giden sekiz senene olur
İnsallah 30larin senin senen olur. Bol şans diliyorum
Cevresindeki her 3 kişiden biri boşanmış biri olarak diyebilirim ki en zor adım ilk adım. Devamı hem kolay hem güzel

Genişletmek için tıkla...