- 10 Haziran 2018
- 51
- 41
- 3
- 40
- Konu Sahibi aparmanyengesii
-
- #1
Bir süredir depresyonda gibiyim.Gram hayat enerjim kalmamış gibi isten eve evden ise bir hayatim var.İsimde son zamanlarda baya yogun yorucu ama issizlik sıkıntısı gormus bir insan olarak onu pek umursamiyorum olsunda yogun olsun kafasindayim
Çoğunlukla eve gelir gelmez uyuyorum ertesi gune kadar.Neredeyse hic tv izleyen bi insan degilim ama bir suredir babam salonu sahiplenmis halde orda oturup kalkip yeyip iciyor uyuyor onun odasi gibi koltukta oturup kumanda kullanmak lüx gibi birsey :) yatak ustunde sandalye ustune oturmaktan kendimi yurtta yasiyormusum gibi hissediyorum
Cok genis olmasada arkadas cevrem var ama bulusma saatlerimiz pek bana uymuyor onlar islerinden dolayi genelde aksam bulusuyorlar babam ise problem çıkarmaya bahane aradigindan herzaman katilamiyorum musait saatler falan degilse yada oturuyorken en keyifli zamanda kalkip gitmek zorunda kaliyorum
Babam 7/24 evde oldugundan onladida evde agirlamak gibi bi sansim olmuyor
Kendimide cok bosladim eskidende pek bakımli biri ddgildim ama onceden erkenden kalkip ise hazirlanip canli canli giderken simdi eziyet gibi geliyor utanarak soyluyorum gecen farkettim saclarimi alel acele tarayip tepede toplamaktan saclarimda dugumler olusmus simdi kara kara onlari nasil acicam diye dusunuyorum hele bi acabileyim ilk isim kuafore gidip kisacik kestirmek olacak sirf ugrasmamak icin
Bir kısım borclarimizda var o yuzden maddi sikıntidayim yani oyle kendime para ayirayim giyineyim gezeyimlik bir sansimda yok bende saldim kendimi gitti
Hayatimda kimsede yok kimsenin olacagi umududa kalmadi boyle yapayalniz gibi hissediyorum kendimi
Onceden maneviyati guclu bitiydim ibadetlerim falan bana sanki yasam enerjisi verirdi kitap okumak falan bana zevk verirdi Rabbim affetsin bir yildir adam akilli bir ibadetim yok kitap deseniz kapagini acip kapatmam bir oluyor
Özetle yasanti seklimin ölüden bir farki yok kendimi cok kotu hissediyirum ama bu haldende nasil kurtulur insan hic bilmiyorum...
Çoğunlukla eve gelir gelmez uyuyorum ertesi gune kadar.Neredeyse hic tv izleyen bi insan degilim ama bir suredir babam salonu sahiplenmis halde orda oturup kalkip yeyip iciyor uyuyor onun odasi gibi koltukta oturup kumanda kullanmak lüx gibi birsey :) yatak ustunde sandalye ustune oturmaktan kendimi yurtta yasiyormusum gibi hissediyorum
Cok genis olmasada arkadas cevrem var ama bulusma saatlerimiz pek bana uymuyor onlar islerinden dolayi genelde aksam bulusuyorlar babam ise problem çıkarmaya bahane aradigindan herzaman katilamiyorum musait saatler falan degilse yada oturuyorken en keyifli zamanda kalkip gitmek zorunda kaliyorum
Babam 7/24 evde oldugundan onladida evde agirlamak gibi bi sansim olmuyor
Kendimide cok bosladim eskidende pek bakımli biri ddgildim ama onceden erkenden kalkip ise hazirlanip canli canli giderken simdi eziyet gibi geliyor utanarak soyluyorum gecen farkettim saclarimi alel acele tarayip tepede toplamaktan saclarimda dugumler olusmus simdi kara kara onlari nasil acicam diye dusunuyorum hele bi acabileyim ilk isim kuafore gidip kisacik kestirmek olacak sirf ugrasmamak icin
Bir kısım borclarimizda var o yuzden maddi sikıntidayim yani oyle kendime para ayirayim giyineyim gezeyimlik bir sansimda yok bende saldim kendimi gitti
Hayatimda kimsede yok kimsenin olacagi umududa kalmadi boyle yapayalniz gibi hissediyorum kendimi
Onceden maneviyati guclu bitiydim ibadetlerim falan bana sanki yasam enerjisi verirdi kitap okumak falan bana zevk verirdi Rabbim affetsin bir yildir adam akilli bir ibadetim yok kitap deseniz kapagini acip kapatmam bir oluyor
Özetle yasanti seklimin ölüden bir farki yok kendimi cok kotu hissediyirum ama bu haldende nasil kurtulur insan hic bilmiyorum...