- 1 Ocak 2022
- 6.337
- 24.518
- 298
- Konu Sahibi cileklimilkshake1
- #21
Bu nasıl bir saçmalık adamdan korkunuza ünv hayatınız sınıftaki erkeklere selam vermekten korkarak geçmiş,o tatillerde Fink atarken size ananızın dizi layık görülmüş.Hem çalışıp hem adamın öğlen gırtlağına girecek yemekten sorumlu bakan ilan edilmişsiniz.Ailenize edilen hakaretler Yarabbi Şükür kıvamında sindirtilmiş.Birde nişan attım bitti dediğiniz halde o ev öyle düzenli bırakılmış neden kv yüksek Sultan öyle emretmiş siz ve aileniz tebaası olarak Emre itaatsizlik yapamazsınız.Aman uzatmayın da evlenin adam şimdi bir kız bulur eve atar aman diyim başı yanar kızın.Siz en azından adamın ne mal olduğunu bile bile çekiyordunuz iletişimi koparmıyorsunuz çünkü canınıza susadınız, gidin evlenin aklınızda duracağına yaşayın görün.....Kızlar selam biraz uzun olacak ama lütfen okuyun. 27 yaşındayım 18 yaşımdan beri bir ilişkim vardı lisede tanıştık. Çok seviyordum onunla olmak vakit geçirmek çok hoşuma gidiyordu onun için çok şeyden vazgeçtim. Ben şehir dışında üniversite okuyordum o okumadı okulum bitti geri memleketime döndüm mimarım bir iş kurma sürecine girdim ve o sırada erkek arkadaşım bana evlenme teklifi etti ben de kabul ettim. Her şey çok güzeldi çok mutluydum o da kendine bir iş yeri açmıştı her şeyi düzene oturtmuştuk daha sonra nişanlandık ve nişandan 7 ay sonrasına da düğün tarihi aldık. İlk aylar yine her şey çok güzeldi eşyalarımı aldım çeyizimi hazırladım çok heyecanlıydım. Aramızda da problemler oluyor ufak tefek ama bir şekilde hallediyoruz. Her neyse sonra aramızda ciddi bir problem yaşandı konu kıskançlık ama hiç olmayacak bir kıskançlık hani şöyle söyleyeyim kıskandığı kişi 17 yaşında bir çocuk aile dostumuzun çocuğu ve çocukla hiç iletişimim yok sadece sosyal medyada takip ediyor olmam problem. Bu arada zaten hep kıskançtı ben 1 tane bile erkek takip etmedim şimdiye kadar hiç erkek arkadaşım olmadı sınıf arkadaşlarımla dahi hiç tanışıp konuşmadım ama hiç problem etmedim. Bu olaydan sonra benim kafamda çok soru işareti oluştu kendine her şeyi hak görüp beni kısıtlayan biriydi kendi arkadaşlarıyla tatile giderdi ama benim gitmem söz konusu bile olamazdı. Bu dönemde bir de benim kardeşim üniversite kazandı annem ve babam çalıştığı için kardeşimi kazandığı şehire yerleştirmeye ben gittim. Ben kardeşime çok bağlıyım o yüzden onun evden gidiyor olması beni zaten çok üzüyorken bir de nişanlım durmadan ‘kardeşin yüzünden evimizin tüm işlerini ben hallediyorum, ailenin hiçbir şey umrunda değil, gelip eve bile bakmadılar eşyalara bile bakmadılar, senin kardeşinin yerleşme derdi yüzünden benim evimin eşyaları özensiz seçildi, ailen seni hiç sevmiyor hiç seninle ilgili değiller’ gibi saçma sapan şeyler söylemeye başladı sırf kardeşimi yerleştirmeye başka şehire gittim ve 5 gün kaldım diye. Halbuki kendisi de 1 hafta öncesinde annesiyle tatile gitmişti sırf annesinin canı istiyor diye. Bir de mesela ben aileme yakın bir yerde bir mimarlık ofisi açtım çünkü o civarda çevremiz çok maddi dönüşü daha iyi olacaktı. Nişanlım ve annesi bu durumdan rahatsız oldu nişanlım işte uzak olacak ben nasıl gelip gidicem dedi annesi de öğlenleri oğlum yemek bekler uzak olur gelemez tarzı şeyler söyledi çok rahatsız oldum. Daha bu tarz başka olaylar da oldu ve ben çok soğudum korkmaya başladım evlenirsem beni her anlamda kısıtlar gibi geldi kardeşimi bile sayılı görebilirim ailem evime gelse rahatsız olur gibi hissettim. Bu süreçte zaten ailem de ondan çok soğudu. Bir de benimle ve ailemle ilgili her şeyi annesine anlatıyordu her kavga edişimizde annesi beni arayıp işte fevrisiniz alttan almıyordunuz tarzında şeyler söylüyordu bu da beni rahatsız etti ikisi sürekli dedikodumu yapıyor gibi hissettim. Sonuç olarak benim düşünmekten psikolojim çok bozuldu ve düğüne 20 gün kala nişanı attım. Bu süreçte tabii ki hep olduğu gibi nişanlım sürekli beni ve ailemi suçlamaya devam etti. Ailem kesinlikle barışmamı istemiyor onun ailesi ise barışalım istiyor. Annesi evdeki eşyalar kalsın dediği için ben ailemi bir şekilde ikna ettim ve eşyalarımızı toplamadım. Arada bir de eski nişanlımla konuşuyoruz o da sözde barışmak istiyor ama burnundan da kıl aldırmıyor ben suçluyum hep. Evi bozmadığımız için kirası hala ödeniyor geçen gün ben kendisine kirayı sırayla ödeyelim en azından hepsi sana yük olmasın dedim. O da gerek yok düşünmene sevindim dedi. Bugün telefonla konuşurken laf arasında bana birden kira geldi haberin olsun dedi ben de tamam öderim dedim o da aidatıyla beraber yalnız dedi evi senin hatrına kapatmadım bana kalsa çoktan o eşyaları alır atardım nişan attığın gün dedi. Sonra şaka yapıyorum alınma falan dedi. Ama ben kendimi çok kötü hissettim kızlar yani evi annesi bozmak istemedi en başta ve bana şuan para lafı yapılıyor gibi hissettim. Ne yapacağım bilmiyorum.