Çok zor bir dönemden geçiyorum daha öncede konu açmıştım yapamadım içimdeki sesleri susturamadım ve nişanlım en sonunda kendisi attı nişanı.Şehrimi bırakmak işimi bırakmak çok zorladı ve ben bunlardan bu kadar ödün veriyorken onun asla taviz vermemesini kabul edemedim her şeyin böyle keskin olması, benim kabullerime bağlı olması.. Hayallerin mi ben mi? İstanbul mu ben mi? Benim kariyerim mi önemli ben mi? Bu sorular arasında sıkışıp kaldım. Keşke bana böyle gelseydin diyorum beraber kurmadık mı işle ilgili hayalleri burada yaşamak zorunda değiliz nerede daha iyi imkan olursa orada yaşarız diyen sevgilim gitti o zaman öyle düşünüyordum şimdi böyle kabul etmiyorsan git diyen biri geldi. Aileler öğrendi onun ailesi oğullarının işini beğenmediğimi düşünüp ayrılmasını istiyolarmış kimse beni anlamadı. Onu çok sevdim ama her şey benim kabullerime bağlıymış yapamayacağım şeyleri istiyorsun diyordu ve gitti. Her şeyi kabul edip geri dönsem değersizliğim kat ve kat artacak biliyorum. Sanki nefes alamıyormuş gibiyim.