arkadaşlar merhaba beni hatırlayanlar olur mu bilemiyorum ama bence bu sitede herkes birbirini iyi anlıyor ve unutmuyor. uzun bir yazı yazmıştım. nişanlım ailesi ve ailem diye. annem ve nişanlımın annesiyle olanlardan,( beyaz eşya sorunu) kendi sınav sürecimden ve nişanlımın mesleğinden bahsetmiştim. hala profilde gözüküyor mu bilmiyorum ama eğer görünüyorsa okumanızı rica edebilir miyim.. ben bir süredir iletişimsizlik sorunları nedeniyle savaşıyordum zaten. ama bunun bariz ve açık bir şekilde yapılması her istediği yere gidip bana gelmemesi, bir nasılsın sorusunu bile sormaması, nişanlımın ailemle olan iletişimsizliği bağ kurmaması derken o kadar yoruldum ki nişan attım. galiba nasılsın diyebilmesi ve gelmesi için nişan atmak gerekiyormuş. büyük bir pişmanlıkla gelip bu durumun çok saçma olduğundan, hatasını kabul ettiğinden bahsedip özür diledi. bende sadece tek sorunun bu olmadığını birçok şeyin birikip artık beni yorduğunu sessiz savaş vermekten artık yıldığımdan ve bu işin oluru olmadığını söyledim. yine kestirip atma düşün dedi. ne düğün tarihi ortada, ne herhangi bir şey, düğünün lafı bile açılmıyordu. ama iki arada bir derede benim neden çalışmadığımı sordu, baba evinde hem de bunu kendine hak gördü. (bu arada çalışmak istemediğimden değil atama bekleyen bir öğretmenim. bana atama çıkarsa çalıştığım kuruma tazminat ödemek zorundayım, sözleşmeye bunu ekliyorlar ve bu durumdan vazgeçtim ki öyle olmasa dahi puanım iyi de olsa yeniden ders çalışıyorum çünkü atama sayısı belli değil.). oğlu doğru düzgün iş alamazken benden benim yuvayı geçindirmemi, düzenli gelir getirmemi bekliyor şaka gibi. oğlunun çok üzüldüğünden hiç yemek yiyemediğinden bahsedip duruyor, benim üzgünlüğümün farkında bile değil suçlu gibi görüyor. vicdan yaptırıyor. bende oğlu için gerçekten üzülüyorum, dünyalar iyisi bir insan. ama o kadar çok çekingen ki ailemle tek kelime edemiyor, konuşamıyor, ailem bu şekilde onu kabul etmiyor, haklılar da. annesi gelmediği gibi kendisi de bizim eve gelip nasılsınız diye ziyaret etmedi. ki ben onun ailesine ziyaretlere gidiyorum, gittiğimde herkesi tek tek önemseyip nasıl olduklarını sorup selam ve sevgilerimi iletiyorum.. benim ailem onun nasılsınız sorusuna muhtaç değil ama onu oğulları gibi görmek değer verdikleri gibi değer almak istiyorlar. doğru düzgün iş aldığı yok.( tanışırken beni düzenli gelirim var diye kandırdı, meğerki aile desteğiyle yaşıyormuş.) evlenince de benim desteğimle yaşayacak galiba.. bu da ekstra üzüyor. her şeyi açıkça ifade etmeme rağmen beni arıyor, mesajlar atıyor daha ne yapacağım bilmiyorum, bir tarafım vicdan azabı çekiyor, sizce bu durumda karşımdaki beyefendinin iyiliği için devam edilir mi
Aykadarguzel
barisirsaniz iki iste calistircak sizi Memurlarin ek is yapmasida yasak artik evden pasta borek corek isten gelince satarsiniz
