-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Nisan-Mayıs-Haziran 2025 gebelik planlayanlar ✨✨
- Konu Sahibi 94bassuk
- Başlangıç Tarihi
Hayırlısı olsun hakkınızda Allah sağlık sıhhat versin inşallah
Perşembe görüşeceğiz canım doktorla bizde olmama gibi bir sıkıntı yok aslında gebelik oluyor ama ilerlemiyor
- 7 Ekim 2024
- 1.444
- 507
- 38
- 21
Kızlar bu klomen beni mahvetti bi bendemi oldu anlamadım çevremde kullanan da yok regl leke leke çok önceden başladı sonra çok fazla geldi yatağa çıkacak derecede sonra azaldı sonra yine arttı 10 gündür bi fazlalaşıp bi azalıyor neden oluyo ya mahvetti beni klomen yumurtla sayısını arttırıyor diye biliyorum bu yüzden mi kanamam dengesiz oldu normalde direk olurum 5 . Gün biter bu ay hem erken geldi hem uzun sürdü anlamadım 
bilgisi olan var mı
bilgisi olan var mı
- 29 Temmuz 2024
- 800
- 261
- 18
İlk ay benimde uzun sürdü ama abartı bir kanamam olmamıştı doktorunla görüşmKızlar bu klomen beni mahvetti bi bendemi oldu anlamadım çevremde kullanan da yok regl leke leke çok önceden başladı sonra çok fazla geldi yatağa çıkacak derecede sonra azaldı sonra yine arttı 10 gündür bi fazlalaşıp bi azalıyor neden oluyo ya mahvetti beni klomen yumurtla sayısını arttırıyor diye biliyorum bu yüzden mi kanamam dengesiz oldu normalde direk olurum 5 . Gün biter bu ay hem erken geldi hem uzun sürdü anlamadım
- 18 Mart 2025
- 89
- 46
- 3
- 31
Aksatma doktora git bir görün canım bizi de haberdar etKızlar bu klomen beni mahvetti bi bendemi oldu anlamadım çevremde kullanan da yok regl leke leke çok önceden başladı sonra çok fazla geldi yatağa çıkacak derecede sonra azaldı sonra yine arttı 10 gündür bi fazlalaşıp bi azalıyor neden oluyo ya mahvetti beni klomen yumurtla sayısını arttırıyor diye biliyorum bu yüzden mi kanamam dengesiz oldu normalde direk olurum 5 . Gün biter bu ay hem erken geldi hem uzun sürdü anlamadım
- 18 Mart 2025
- 89
- 46
- 3
- 31
Canım sen ne yaptın ne durumdasinHayırlısı olsun hakkınızda Allah sağlık sıhhat versin inşallah
- 7 Ekim 2024
- 1.444
- 507
- 38
- 21
Bugün gidicektim resmi tatil yarın gidicem geri kızlar teşekkür ederim
- 16 Mart 2025
- 276
- 73
- 13
- 34
Merhaba beni güncelleyebilir misiniz regl oldum sat 19 mayıs bat 16 haziran
İyim ben pcoluyum ama aldığım inolac işe yaradı bu ay kendiliğimden adet oldım bitince doktora gittim hamilelik için ilaç tedavisine başlıycaktık ama adet olmama rağmen çatlamamış bir yumurtam vardı bir ay daha erteledik haziran da tekrar gideceğim çatlamışsa artık tedaviye başlayavağız sanırım çatladı da çünkü adet olcam gibi ağrıö oldu bir iki saat
- 18 Mart 2025
- 89
- 46
- 3
- 31
Guzel haberler alırız senden de kısa zamanda insallah
İnşallah sanırım en eskilerden bir ben kaldım
- 25 Ocak 2024
- 525
- 458
- 23
- 36
Arkadaşlar bir şey soracağım. Bu bebek büyütmek o kadar zormuş ki, etrafımdan duyuyorum, sonra biraz internette araştırıyorum, sonra etrafıma bakıyorum - hep zaar zar bağıran çocuklar ve sinirli yorgun ebeveynler -- biz niye bu kadar kendimizi helak ediyoruz çocuk sahibi olmak için?
Hiç yaşayan çocuğum yok ama, bildiğim kadarıyla; ne uyku var (uykuyu zaten unut diyorlar), ne kendine zaman ayırmak var, ne akşam gezmeleri var, ne rahat film izleyip kitap okumak var, ne dinlenmek var, ne rahat birşey konuşmak var... parka gittim 2 yaşındaki çocukla, valla AVM oyun parkı ve bahçedeki parkta bütün anneler sanki köleymiş, esirlermiş gibi böyle kendilerine, yani yetişkinlere ait olmayan bir yerde zaman harcıyorlar.
Sağlık gidiyor, zaman gidiyor, sinir stres geliyor.
Görümcemle konuşurken -- onun çocuğu 2 yaşında ve gerçekten neşeli sakin çocuk, buna rağmen çocuk (!) illa ki, mantıksız işler yapıyor insanı sinir ediyor ve iki çift laf edemiyoruz, illa o uyuyacak da böyle keyif çayı içe bileceğiz -- dedim ki, işte ben kendimi eksik hissediyorum bebeğim olmadığı için. Bir kahkaha attı. Güldü bana şaşkınlıkla. Dedi ne eksiği, sen şuan dünyanın en zengin insanısın! Hatta dedi ki, ben kimseye "İnşallah çocuğun olur" diye dua edip günahına giremem
Dediği şu: çok pişmanım. Yani annelik güzel duygu evet ama hayatım kaydı diyor. Tüüüm hayatımı çocuğa adamak zorunda kaldım, kendim yok oldum vs. Ne sinir kaldı, ne uyku kaldı, ne kendisine ayıracak zamanı kaldı... bir denize gitmek istedik, sabahtan akşama anca çocukla uğraşıp durduk. Valla benim de sinirlerim bozuldu. Yani diyor ki, annelik duygusunu tatmayıverirdim yaa... bir-iki çocuk sevecem diye mahvoldum, sevmeyiverirdim nolacak... Şu dünyaya sadece anne olmak için gelmedik ki dedi.
O gün bu gündür kendimi çok sorguluyorum. Onlar gittiğinden beri evde bir sakinlik, bir huzur, bir sessizlik temizlik.... O kadar özledim ki 20 günde eski düzenimi, oh be dedim
Çocuk beni sinir etti resmen (çoook sevmeme rağmen) 20 gün ben ben değildim.
Sonra akşamları sakince eşimle yürüyüşe falan çıkıyoruz böyle huzurlu, bir bakıyorum, sokakta birisi çocuğunu bağırta bağırta arabaya bindiriyor, birisinin bebeği ağlıyor... Ben kendi huzurumuzun hayatımızın kıymetini bildim.
Şimdi soruyorum, biz niye çocuk yapacaz diye bu kadar uğraşıp kafayı yiyoruz? Ben artık hiç uğraşmıyorum, saldım kendimi, yumurtlamaymış bilmem neymiş artık çoook uzaklaştım o konulardan valla... (olursa da olur, yapacak birşey yok, onu da yaşarız artık)
Hiç yaşayan çocuğum yok ama, bildiğim kadarıyla; ne uyku var (uykuyu zaten unut diyorlar), ne kendine zaman ayırmak var, ne akşam gezmeleri var, ne rahat film izleyip kitap okumak var, ne dinlenmek var, ne rahat birşey konuşmak var... parka gittim 2 yaşındaki çocukla, valla AVM oyun parkı ve bahçedeki parkta bütün anneler sanki köleymiş, esirlermiş gibi böyle kendilerine, yani yetişkinlere ait olmayan bir yerde zaman harcıyorlar.
Sağlık gidiyor, zaman gidiyor, sinir stres geliyor.
Görümcemle konuşurken -- onun çocuğu 2 yaşında ve gerçekten neşeli sakin çocuk, buna rağmen çocuk (!) illa ki, mantıksız işler yapıyor insanı sinir ediyor ve iki çift laf edemiyoruz, illa o uyuyacak da böyle keyif çayı içe bileceğiz -- dedim ki, işte ben kendimi eksik hissediyorum bebeğim olmadığı için. Bir kahkaha attı. Güldü bana şaşkınlıkla. Dedi ne eksiği, sen şuan dünyanın en zengin insanısın! Hatta dedi ki, ben kimseye "İnşallah çocuğun olur" diye dua edip günahına giremem
Dediği şu: çok pişmanım. Yani annelik güzel duygu evet ama hayatım kaydı diyor. Tüüüm hayatımı çocuğa adamak zorunda kaldım, kendim yok oldum vs. Ne sinir kaldı, ne uyku kaldı, ne kendisine ayıracak zamanı kaldı... bir denize gitmek istedik, sabahtan akşama anca çocukla uğraşıp durduk. Valla benim de sinirlerim bozuldu. Yani diyor ki, annelik duygusunu tatmayıverirdim yaa... bir-iki çocuk sevecem diye mahvoldum, sevmeyiverirdim nolacak... Şu dünyaya sadece anne olmak için gelmedik ki dedi.
O gün bu gündür kendimi çok sorguluyorum. Onlar gittiğinden beri evde bir sakinlik, bir huzur, bir sessizlik temizlik.... O kadar özledim ki 20 günde eski düzenimi, oh be dedim
Çocuk beni sinir etti resmen (çoook sevmeme rağmen) 20 gün ben ben değildim.Sonra akşamları sakince eşimle yürüyüşe falan çıkıyoruz böyle huzurlu, bir bakıyorum, sokakta birisi çocuğunu bağırta bağırta arabaya bindiriyor, birisinin bebeği ağlıyor... Ben kendi huzurumuzun hayatımızın kıymetini bildim.
Şimdi soruyorum, biz niye çocuk yapacaz diye bu kadar uğraşıp kafayı yiyoruz?
Ben artık hiç uğraşmıyorum, saldım kendimi, yumurtlamaymış bilmem neymiş artık çoook uzaklaştım o konulardan valla... (olursa da olur, yapacak birşey yok, onu da yaşarız artık)
Son düzenleme:
- 5 Mayıs 2025
- 48
- 28
- 3
- 30
Bende bugün elendim kızlar. Gelecek ay şöyle belirtim şu bu demeyeceğim ( geçen ay da demiştim bu cümleyi kendime aslında) beklediğim tarihten önce oldum 3 4 gün kadar hatta. Adet belirtilerini bebek sanmışım
- 28 Kasım 2017
- 139
- 200
- 103
Arkadaşlar bir şey soracağım. Bu bebek büyütmek o kadar zormuş ki, etrafımdan duyuyorum, sonra biraz internette araştırıyorum, sonra etrafıma bakıyorum - hep zaar zar bağıran çocuklar ve sinirli yorgun ebeveynler -- biz niye bu kadar kendimizi helak ediyoruz çocuk sahibi olmak için?
Hiç yaşayan çocuğum yok ama, bildiğim kadarıyla; ne uyku var (uykuyu zaten unut diyorlar), ne kendine zaman ayırmak var, ne akşam gezmeleri var, ne rahat film izleyip kitap okumak var, ne dinlenmek var, ne rahat birşey konuşmak var... parka gittim 2 yaşındaki çocukla, valla AVM oyun parkı ve bahçedeki parkta bütün anneler sanki köleymiş, esirlermiş gibi böyle kendilerine, yani yetişkinlere ait olmayan bir yerde zaman harcıyorlar.
Sağlık gidiyor, zaman gidiyor, sinir stres geliyor.
Görümcemle konuşurken -- onun çocuğu 2 yaşında ve gerçekten neşeli sakin çocuk, buna rağmen çocuk (!) illa ki, mantıksız işler yapıyor insanı sinir ediyor ve iki çift laf edemiyoruz, illa o uyuyacak da böyle keyif çayı içe bileceğiz -- dedim ki, işte ben kendimi eksik hissediyorum bebeğim olmadığı için. Bir kahkaha attı. Güldü bana şaşkınlıkla. Dedi ne eksiği, sen şuan dünyanın en zengin insanısın! Hatta dedi ki, ben kimseye "İnşallah çocuğun olur" diye dua edip günahına giremem
Dediği şu: çok pişmanım. Yani annelik güzel duygu evet ama hayatım kaydı diyor. Tüüüm hayatımı çocuğa adamak zorunda kaldım, kendim yok oldum vs. Ne sinir kaldı, ne uyku kaldı, ne kendisine ayıracak zamanı kaldı... bir denize gitmek istedik, sabahtan akşama anca çocukla uğraşıp durduk. Valla benim de sinirlerim bozuldu. Yani diyor ki, annelik duygusunu tatmayıverirdim yaa... bir-iki çocuk sevecem diye mahvoldum, sevmeyiverirdim nolacak... Şu dünyaya sadece anne olmak için gelmedik ki dedi.
O gün bu gündür kendimi çok sorguluyorum. Onlar gittiğinden beri evde bir sakinlik, bir huzur, bir sessizlik temizlik.... O kadar özledim ki 20 günde eski düzenimi, oh be dedim
Sonra akşamları sakince eşimle yürüyüşe falan çıkıyoruz böyle huzurlu, bir bakıyorum, sokakta birisi çocuğunu bağırta bağırta arabaya bindiriyor, birisinin bebeği ağlıyor... Ben kendi huzurumuzun hayatımızın kıymetini bildim.
Şimdi soruyorum, biz niye çocuk yapacaz diye bu kadar uğraşıp kafayı yiyoruz?
Ben gercekten bebemin tutmayısını bilimcaltımda hep bu korkunun olmasına baglıyorum, istiyorum gibi ama bir yanımda inanılmaz korkuyor tüm düzenim konforum kayıp gidecek diye, bence anne olmaya calısmamızın tek sebebi merak baska hicbir sey degil ya da hepimize rahat batıyor
- 1 Nisan 2021
- 1.108
- 4.850
- 83
ya test bozuktu galiba. kusura bakma lütfen yazdım sanmıştım yazmamışım sana, kimyasalsa da sağlık olsun darısı gelecek aya diyelim.
tabikiii
ya çocuk büyütmek için mi yazılmış bilmem ama tam olarak çocuk büyütmek için olduğuna inandığım şöyle bi deyiş görmüştüm, "düşündüğünden de zor, tahmin ettiğinden de keyifli" diye. ebeveyn olmak tam olarak bu inan, evi dolduruyorlar. neşeleri, lafları, bıcır bıcır. ama dünyadaki en yorucu şey, en çok sabır isteyen şey aynı zamanda.Arkadaşlar bir şey soracağım. Bu bebek büyütmek o kadar zormuş ki, etrafımdan duyuyorum, sonra biraz internette araştırıyorum, sonra etrafıma bakıyorum - hep zaar zar bağıran çocuklar ve sinirli yorgun ebeveynler -- biz niye bu kadar kendimizi helak ediyoruz çocuk sahibi olmak için?
Hiç yaşayan çocuğum yok ama, bildiğim kadarıyla; ne uyku var (uykuyu zaten unut diyorlar), ne kendine zaman ayırmak var, ne akşam gezmeleri var, ne rahat film izleyip kitap okumak var, ne dinlenmek var, ne rahat birşey konuşmak var... parka gittim 2 yaşındaki çocukla, valla AVM oyun parkı ve bahçedeki parkta bütün anneler sanki köleymiş, esirlermiş gibi böyle kendilerine, yani yetişkinlere ait olmayan bir yerde zaman harcıyorlar.
Sağlık gidiyor, zaman gidiyor, sinir stres geliyor.
Görümcemle konuşurken -- onun çocuğu 2 yaşında ve gerçekten neşeli sakin çocuk, buna rağmen çocuk (!) illa ki, mantıksız işler yapıyor insanı sinir ediyor ve iki çift laf edemiyoruz, illa o uyuyacak da böyle keyif çayı içe bileceğiz -- dedim ki, işte ben kendimi eksik hissediyorum bebeğim olmadığı için. Bir kahkaha attı. Güldü bana şaşkınlıkla. Dedi ne eksiği, sen şuan dünyanın en zengin insanısın! Hatta dedi ki, ben kimseye "İnşallah çocuğun olur" diye dua edip günahına giremem
Dediği şu: çok pişmanım. Yani annelik güzel duygu evet ama hayatım kaydı diyor. Tüüüm hayatımı çocuğa adamak zorunda kaldım, kendim yok oldum vs. Ne sinir kaldı, ne uyku kaldı, ne kendisine ayıracak zamanı kaldı... bir denize gitmek istedik, sabahtan akşama anca çocukla uğraşıp durduk. Valla benim de sinirlerim bozuldu. Yani diyor ki, annelik duygusunu tatmayıverirdim yaa... bir-iki çocuk sevecem diye mahvoldum, sevmeyiverirdim nolacak... Şu dünyaya sadece anne olmak için gelmedik ki dedi.
O gün bu gündür kendimi çok sorguluyorum. Onlar gittiğinden beri evde bir sakinlik, bir huzur, bir sessizlik temizlik.... O kadar özledim ki 20 günde eski düzenimi, oh be dedim
Sonra akşamları sakince eşimle yürüyüşe falan çıkıyoruz böyle huzurlu, bir bakıyorum, sokakta birisi çocuğunu bağırta bağırta arabaya bindiriyor, birisinin bebeği ağlıyor... Ben kendi huzurumuzun hayatımızın kıymetini bildim.
Şimdi soruyorum, biz niye çocuk yapacaz diye bu kadar uğraşıp kafayı yiyoruz?
- 26 Şubat 2013
- 232
- 126
- 303
- 37
- 25 Ocak 2024
- 525
- 458
- 23
- 36
Aynen bende de ara-ara bu aklıma geliyor. Acaba bilinçaltım istemiyor diye mi olmuyor? Yani sorsalar istiyorum diyeceğim ama... Evet hepsi merak işte, o kesinBen gercekten bebemin tutmayısını bilimcaltımda hep bu korkunun olmasına baglıyorum, istiyorum gibi ama bir yanımda inanılmaz korkuyor tüm düzenim konforum kayıp gidecek diye, bence anne olmaya calısmamızın tek sebebi merak baska hicbir sey degil ya da hepimize rahat batıyor
- 5 Mayıs 2025
- 48
- 28
- 3
- 30
Benzer Konular
