Canım benim üzülmen kadar doğal bir durum yok şu anda...
Nişanlından bi mücadele, biraz uğraş bekledin belki de.. ki bu en doğal hakkın. Ve öyle de olması gerekiyordu.
Ama yine gördün ki seni geri kazanmak için kılını kıpırdatmıyor. Bu bile yeterli bence ne kadar doğru bir karar verdiğini görmen için.
Nasıl söyleyebilir yahu bu kadar rahat.. Hayret bir şey doğrusu.
Bu dönemler inanılmaz sancılı geçiyor, benim de 2 ablam evlendi oradan biliyorum.
Bazı arkadaşların dediği gibi sabretmek lazım evet ama bir yere kadar.
Bizde de tıpkı buna benzer olaylar hatta daha fazlası yaşandı, nişanlılık dönemi çok uzun sürmesine rağmen en sonunda attık bitti gitti.
Hoş ondan sonrakinin de bi farkı yoktu ya neyse. Annem o zamanlar nişan atıldı diye 15 kilo vermişti üzüntüden.
İnan daha sonra kimse hatırlamıyor bile...
Benim anladığım kadarıyla senin hassas, düşünceli ve saygılı bir ailen var.
Ve sen öyle bir ailede yapamazsın. Senin yetiştiğin ortam, ailenizin yapısı belli. O insanlar size çok ters.
Şimdiden böyle yapıyorlarsa zaman ilerledikçe yaptıklarını sadece hayretle izlersin elinden de bir şey gelmez kahrolursun.
Ya da ne bileyim ben böyle konularda çok hassas olduğum için bu kadar abartıyorum ama gerçekten bunları yaşadığım için söylüyorum ablalarımdan gördüklerim benim için de çok büyük tecrübeler oldu.
Aileler uyuşmadıktan sonra o kadar zor ki..
Mesela biz eniştemin ailesiyle en son ne zaman bir araya geldik hatırlamıyorum bile... Gelindiğinde ise sürekli bi gerginlik, aynen senin yaşadığın gibi inanılmaz küçük olaylardan çıkarılan tartışmalar vs.
Sen istemez misin ileride anneleriniz babalarınızla birlikte hep beraber hoş vakit geçirin, çocuklarınız huzurlu, sağlıklı bir ortamda büyüsün?
Aileler anlaşamadığı zaman iki taraf arasında mekik dokuyorsun.
Anneler arasında yaşanan kıskançlıklar da cabası. :)
Oooohoo bunun derinine inersek çıkamayacağız vallahi sorunlar sorunları doğuruyor kısacası.
Bu yüzden sana demem o ki anlık düşünme. Bu senin hayatın. Eşine deli gibi aşık olsan bile ileride hepsiyle sen uğraşacak sen yıpranacaksın.
Zaten sen gayet güzel açıklamışsın maşallah çok olgun düşünüyorsun şu aşamada bile.
Aynen senin de dediğin gibi yaşayarak gördün, öğrendin ve bu yüzden vicdanın rahat.
Elinden gelenin çok fazlasını yapmışsın.
Bundan sonrakiler için de bir tecrübe olmuş oldu.
Zaten bu işler kader kısmet meselesi. Bu yüzden üzülme hiç.
Senin alnına yazılan elbet öyle ya da böyle gelir seni bulur. :)
Nasip değilmiş de, oluruna bırak. Nasipten öte köy yok biliyorsun ki bu yüzden üzülmeye de değmez.
Ne olur üzme kendini tamam mı... Kimsenin senin canını böyle yakmaya hakkı yok.
Annem "Allah kıymet bilenlerle karşılaştırsın" der hep.
Ne kadar da önemliymiş her geçen gün daha iyi anlıyorum..
İnşallah kıymetini bilip seni mutlu edecek biri çıkacaktır.
Ne için geliyoruz yahu şu kısacık dünyaya? Mutlu olamadıktan sonra ne yapayım ben evliliği? Böyleleri yüzünden hayat sorunlarla uğraşmakla geçiyor.
Bir de bakmışsın ki koca ömür bitmiş gitmiş anlamadan...
Eee ne anladık şimdi bu evlilikten..
Aah ah zor bu işler zor, ama sen sabırlı kızsın. Güçlüsün.
Eminim ki üstesinden çoook güzel bi şekilde geleceksin, ben sana gönülden inanıyorum. :)
((((
