bu saatte beni bunları yazmaya iten şey ne bilmiyorum. kimsenin mutluluğunda gözüm olmadığını da baştan belirtmek istiyorum sadece birkaç teselli cümlesi, bak ben de atlattım diyip sırtıma vurulmasını istiyorum galiba.
1.5 yıl önce dolu dizgin geçirdiğim 4 yıllık ilişkim bitmişti. bir anda bıçak gibi biten bir beraberlikti. ilişki detayının önemli olduğunu düşünmediğim için geçiyorum buraları. her yerden engel yediğim için sıfır haber alarak çok zor, depresif, evden dışarı çıkmadığım, önce 12 kilo alıp daha sonra 20 kilodan fazla verdiğim, reglimin kesildiği garip bir ayrılık sonrası döneme girdim. atlattım diye düşünüyordum bugüne kadar. elbet her gün aklıma geliyordu ama özlemiyordum mesela. bugün önüme bir fotoğraf düştü, sonra birkaç tane daha. nişanlanmış, altına methiyeler dizilmiş..4 yıllık ilişkiden 3 ay sonra sevgili olunmuş..benim kolumu bile kaldıracak gücüm olmadığı zamanlarda. canım acıdı, atlattım sandığım hiçbir şeyi atlatamadığımı anladım. biraz daha salaklık edip stalkladım.. dedim neyim eksikti, onca yıl sonra neden terkedildim. çok normal şeyler biliyorum ama başta da belirttiğim gibi geçecek denmesine ihtiyacım var galiba. geçecek mi gerçekten? yoksa her şarkıda gelecek mi aklıma.. son olarak belirtmek isterim ki inşallah mutlu olurlar karşısındaki insanın hiçbir suçu yok, kendisine garezim de yok. :))
