Merhaba herkese, sırf bu konuyu açmak için üye oldum (üyesiz takip ederim genelde konuları)
Nişanlıyım, ve o çok aileci. Aslında sadece ailecide değil arkadaşları çevresi.. Tabiki her insanın ailesine düşkün olması vs güzel, ama nişanlımda aşırı gibi. Herkes her sorunu yardımı için benimkini çağırır. Yardımlaşma elbette güzel, bende öyleyim ama karşımdakini ihmal edecek kadar değil. Birbirimizi severiz, herzaman saygılıdır uzun bi birlikteliğimizde oldu bu süreçten önce.. Sanki ben 2. plandaymışım gibi hissediyorum. Mesela ev eşyası bakacağız, "x'e söz verdim, sonra gideriz" halbuki düğünümüze çok az kaldı ve ben yetişmeyecek diye kendimi yırtarken, onun umrunda değil. Yetişir merak etme der ve bu beni delirtiyo. İnsan önce KENDİNİ ve partnerini düşünmezmi.. yardım veya başkasına söz verme olayı tabiki olabilir arada, ama sürekli aynı şeyi yaşıyoruz.
Şüphe etmeye başladım ondan, bu şimdiden böyleyse evlendikten sonra ne olur?çokta seviyorum.. (ayrıl demeyin)
Sizce bundan sonra ona nasıl davranmalıyım, yani ben ne yapabilirim bu duruma..