2 kasımda bende nişandan ayrıldım canım..ben attım nişanı..çünkü yapamadım..günden güne zayıflar oldum..içim içimi yiyordu..4 bitip 5.seneye dönen bi beraberliğimiz vardı.ama yüzüğü taktıktan snra inanılmaz değişti.o tanıdığım olgun oturaklı adamdan eser yoktu.yerini şımarık ukala patavatsız,herkese bir kulp takan iğrenç bir tip aldı.. de dayanamadım..herşeyleri sahteymiş..anneside babası da yaptıkları herşeyde... şimdi diyorum kı keşke,keşke bana hiçbişey almasalardı göz boyamasalardı da (gerçi o alınanlara asla kanmadım ama samımıyete ınanıyordum) onun yerine daha sıcak daha samimi davransalardı...''iyilik yap unut'' demişler.. ama bunlar hiç öyle değildi..
nişanın ertesi günü abisine pasta götürmemiz gerekti misafir gelcekmiş.. ben sen bırak gel bekleyeyım demiştim... burnumdan getirdi..saçımdan tutup gelceksinn diye zorladı benı..oysa isterdım kı,nişanlı olarak ilk günümüz,yuzuklerımız takıldı..rahat rahat gezeriz diye düşünüyür sevdiceğim deyip tamam desin...ki ben gerçekten böyle düşündüğüm için çıkmak istememiştim!neyse çıktım yukarı... we abisinin eşi kapının eşiğinde durup pastayı aldı,istersenız girin istersenız girmek zorunda değilsiniz dedi..bu ne demek??? resmen istemiyosun..hmm oylemi? bizimde işimiz vardı zaten hadi kolay gelsın deyip asansöre bındım..bındık.dedim ki kendisine: saçımdan tutup illa gelceksın çıkcaksın yukarı diye benım canımı yakmana değdimi? al işte... dedim yazıklar olsun... daha nişanın ertesi günü yaşadık bunu... ve sonrasında gelişen birsürü olaylar.
son patlak şehirdışına çıkacakları zaman beni de götürmek istemeleriyle patlak verdi.benım annem babam açık görüşlü sıcak temız ınsanlardır.izin verdiler gitmeme.şehir dışına uzun bir yolculuğa çıktık.. 2 gun sadece onlarla geçiridğim 2 gun annesini tanımama sebep oldu..o zamana kadar toz kondurmazdım..o benım kayınvalıdem değil annem derdim.yalanmış...büyüklük nedir bilmezmiş meğer annem vasfına layık gördüğüm o kadın...SEN DE SEN,BEN DE BEN çekleşti benımle...burnumdan geldi gezi... oğlunun beni sevişini hazmedemedi..oysa kendi idi,sizi mutlu görmek bizi mutlu eder diyen..yalanmış...herşeyleri gibi.herşeyi laf etmişler...arabada giderken nısanlımla arkada bırbırımıze sarıldığımıza kadar...sonunda memlekete donduğumuzde butun bawullarım poşetlerim verdildi ama set takımım verilmedi bana...ben o zaman kıllandım..neden setim verilmedi diye.içinde yuzukler bılezıklerde vardı..nıyetlerının bozuk olduğunu o zaman anladım..
ses çıkarmadım..amelıyat oldum bu zaman içinde.aniden karşımıza çıkan bi amelıyat.miyom amelıyatı.ve nısanlım o zaman benım ıcın hastane hastane gezerken,annesi de babası da ''ailesi yokmu onun,daha içimize mi girdi sen ne ılgılenıyosun''demişler.bunu kendisi söylemişti nısanlım.soğumama ramak kalmıştı bunda sonlarını hazırladı..amelıyat oldum çıktım..babası eve taburcu olduğumda hiç aramadı gelmese dahi.annesi bi kere geldi..bu muydu samimiyetleri?psikolojımın an bozulduğu zamandı..ilgiye en ihtiyacımın olduğu zaman..nerde kalmıştı benı kızı gibi gördükleri??? sitemim bunlara...
sonunda ne oldu?
yapamadım!
ucundan tutulacak hiçbir tarafları yoktu ne nısanlımın ne ailesinin...
dayanamadım...
hak etmediğim iftiralar atılmış üstüme.karşılık vermişim çok.Rabbim yukarda..hesabım ona.! anne babamız olsa bi nebze..ama sen bana eldin..ki ben nerede karşılık vermek neredeydi..
şimdi diyorum kı;
bu dunya geçiyor..ama öbür dünyada 2 elimde yakanızda olacak..hakkımda ne düşündüyseniz 10 mislisini bulasınız..iyiyse iyi,kötüyse kötü...
pişman değilim..ağlamıyorum.sadece biraz sitemkarım o kadar.bu da zamanla geçer.Rabbıma herşeye rağmen şükürler olsun........ üzülme bacım sen de...