- 25 Şubat 2011
- 10.393
- 25.119
- 598
engelli arkadaşım olduğu için yazıyorum; bir arkadaşımın gözünün biri görmüyordu, kızın özgüveni yüksek, bir çok işte çalışmış, güzel bir kız... bu kıza çevre sürekli neden öle gözün, ne oldu, görmüyor mu, hiç mi görmüyor gibi sorulara maruz kalıyordu.
sorulardan bunaldı ve kimse beni beğenmez, demeye başladı... sırf diğer insanların sorularından dolayı... bazıları sormadan duramıyor... aman sus işte zaten muhabbet kurduktan-kendini hazır hisseddikten- sonra o anlatır. o kız şimdi mutlu ve evli
engellilerin hissettikleri ve gösterdikleri çok farklı...
Bu konuda ailede var diye cok, hatta bayagi cok arastirma yaptim. Evet, biliyorum. Ozguvenleri cabuk dagilabiliyor cevreden dolayi. Ve genellikle gorunduklerinden daha kirilgan ve daha az ozguvenli oluyorlar(mis). Bizzat engellilerin kendisinden duydum.
Ama bu es bulmaya engel degil. Hele de bu konudaki az konusma, az duyma engeliyle. Hani bacaklarin tutmaz, gozlerin gormez, bunlar daha agir engeller. Anlarim. Ama konudaki kisi kendine yetebilecek bir insan, yani hayatina "engel" olabilecek bir durum ben okudugum kadariyla goremedim bile. Eger akli durumu yerindeyse pekala herkes gibi. Ben onu engelli kefesine bile koyamadim yani.
Son düzenleme:
