Nişanlımın ailesiyle sorunlar yaşıyorum

Görümcem bana böyle şeyler diyecek valla o yere yakın dediği totomla onu ezerim altımda görür dünyanın kaç bucak olduğunu :KK45:
 
Şimdiden yüz göz olunmuş geçmiş olsun, bu duygular hiç geçmeyecek. Nişanlıyken böyle sorunlar yaşayıp evlenince daha da büyüyen şimdi eş ailesiyle görüşmeyen biri olarak söylüyorum. Çünkü üzgünüm ama siz aileden değilsiniz. Ve olmayacaksınız. Yaptığınız her şey batar veya batmaz. Bu tamamen onların keyiflerine kalıyor bu coğrafyada. Bence bende ailendendim palavralarını bırak el böyle yapar birde üstüne sen oğlumuzu bizden soğuttun derler
 
Siz haklısınız ama bana göre yanlış olan bikac şeyi söylemek isterim ,biri size fiziginizle ya da başka kusurunuzla ilgili laf soktugunuda ya da imali imali konuşup bir de sonuna canım eklediginde, orada olayı ciddilestirip rahatsızlığı söylenmek ya da kabalastigini söylemek lazım ,yoksa zamanla insanı yiyip bitiriyorlar .İster 36, ister 32 , ister 46 beden olun kimse sorulmadan böyle yorumlar yapmamalı ,haddi değil.Kendinizi doldurmadan kibar ve sert tonla ifade etmeli insanlar kendini.Kayinvalide veya nisanlinizla konuşarak gorumcenizle aranızı duzeltemezsiniz.Bizim insanımız zaten bir sorunu olgunca konuşmayı bilmiyor , ya başkasıyla konuşuyor ya bağırarak ,ya da geçmişe dönüp saçma sapan başka konular açarak .Bunun dışında artık o aileden çıkın ,yolunuza bakın,yoksa bu aile sizi yer
 
Merhaba bayanlar, bu aralar biraz çıkmaza girdim. Belki aranızdan birileri derdimi okur ve bana iyi tavsiye verir. Nişanlımın ailesiyle ilk defa sorunlar yaşıyorum. Türkçem için şimdiden özür dilerim, ikinci ana dilim.

Sekiz seneden beri nişanlımın ailesini taniyorum ve kendimi bu ailenin parçası olarak görüyordum. Herşey görümcemle başladı. Eşimin ailesindeki kadınlar minyon ve ince fizikleri var (32/34 beden giyiyorlar). Bende minyonum ama kum saati bir fiziğe sahibim (36 beden giyiyorum). Görümcem geçmişte arada bir fiziğim üzerinden bana laf sokmaya başlamıştı. Şakacı bir tavırla "Popon kocaman" felan derdi. Kaynanamla bir olup geçmişte "yemene dikkat et, aman kilo alırsın" diye laflar ediyorlardı. Ben az yemek yiyen insanım. Nişanlım onlara kiloma ve vicuduma laf etmemelerini tembihlemişti. Kaynanam laf etmeyi bıraktı, görümcem ise devam etti. Görümcemle anlaşıyordum, iyi arkadaş gibiydik. Popom üzerinden ettiği şakalara alınmamaya çalıştım hep. Son bir kaç senede o şakalar ciddi bir şekil aldı. Hangi elbisenin içinde kilolu durduğumu bana özenle söylüyordu. Hamileliğimde şişko olacağımı, şimdiden yediğime dikkat etmemi, kilo aldığımı vesayre... Kendisi dış görünüşüne önem veren bir insan değil, ondan dolayı bana olan bu tavrı kafamı karıştırır bir hal aldı. Ailede başkasına böyle şeyler dediğine hiç şahit olmadım, yani bana karşı olan bir tavır. Buzamana kadar insanlardan çok güzel bir bayan olduğumu ve çok güzel bir fiziğe sahip olduğumu eşittim. Görümcemin arkadaşlarınında üzerimden "çok güzel kız" dediklerine şahit oldum. Çoğu insan, kıskançlıktan yapıyor der şu an. Bilmiyorum, kıskançlığı onun kişiliğine buzamana kadar yakıştıramadım. Kendisi birden damdan düşer gibi düğün yapmaya karar verdi ve düğününü hiç kimseye danışmadan benim düğünümün bir ay öncesine sıkıştırdı. Bundan pek hoşnut kalmadım, onun gibi düşünceli bir insana yakıştıramadım, mutlu olsun deyip boşverdim. Elbise arayışında elimden geldiği kadar ona destek oldum, kendisini güzel ve özel hissetmesini istedim. O ise bana hiç okadar nazik davranmadı. Nikah için elbise seçeneklerimi sunduğumda, herkesin önünde her elbisede göbeğin belirleniyor deyip durdu, elbiseleri değil hep fiziğimi eleştirdi. Sevmediğim bir elbiseye "bunu al bari bunda göbeyin gözükmüyor" deyip sınırı bir kaç buna benzer cümleyle açtı. Son elbisede kilo alırsam bu elbisedede göbekten ibaret olacağımı ve gel sana spor haraketleri gösterelim deyip öbür görümcemle kahkalaştı. Bu davranışının hiç iyiye yorumlanacak bir yönü yoktu. Yumdum gözümü açtım ağızımı. Ben buna bu sözlerle "kalçanız yok, göğüsünüz yok, elbiseleri doldurmuyorsunuz diyormuyum ben size hiç" diye tepki verdim. Doğru bir davranış değildi, ama çok incinmiştim. Hayatında hiç spor yapmamış insanlar bana spor yapan insana, spor yapmayı gösterecekler. Düşündükçe sinirleniyorum. Kendi ailemede gösterdim elbiseleri, nedense onlar görümcemin ısrarla bahsetiği göbeği göremediler.

Nişanlıma ablasının tavırının beni incitiğini, yıllardan beri benim fiziğime bahane verdiğini söyledim. Tabiki nişanlım, ablasının bunları bilerek yaptığına inanmadığını söyledi. Bende ona yakıştıramadığımdan hep iyiye yorumlamaya çalıştığımı söyledim, ama bu olayların iyiye yorumlanacak bir yanı kalmadığını. Ablasını korumaya aldı ve bu aramızda büyük bir sorunun başlangıcı oldu. Görümcemle konuşup bu olaya açıklık getireceğimi söyledim. Ama nişanlım sabır edemeyip ablasına bu konuyu açtı. Ablası ise benimde bazı anlarda kırıcı olduğumu ve evet geçmişte bana bilerek böyle şeyler dediğini söylemiş. Tabiki ben karşımdaki insanın bana olan davranışı benim ona olan davranışıma tepki olabilirmi diye düşündüm. Kendi davranışlarımı gözden geçirdim. Yinede kıyaslanacak birşey bulamadım. Ben bilerek hiç kırıcı olmadım. O bana böyle davranmasına rağmen, ben ona benzer bir davranışla yaklaşmadım.

Bunun üzerine birde Korona geldi. Korona çıktığında nişanlım ablasının ısrarı üzerine annesini babasını tehlikeye atmamak için, ablasının yanına taşındı. Yan evde oturuyorlar. Bu süreçte görümcem nişanlımın üzerine büyük baskı yaptı. Birden nişanlım benimle görüşmek istemiyordu. Görüştüğümüzde bana yaklaşmıyordu. Ablam istemiyor diyordu sadece, bunun ilişkimize nasıl hasar verdiğini düşüne bilirsiniz. Almış ikimize ait olan ilişkiyi, beni yok saymış, vermiş ablasının eline. Bu bir ay böyle sürdü.
Meğersem ablası hamileymiş ve bana söylememesini rica etmiş. Ablası iki sene önce bir çocuk kaybetti ve oda ablasının hamilelini tehlikeye atmamak için istediği herşeyi yerine getirdiğini açıkladı bana. Nişanlımın kararlarını doğru bulmasamda biryandan onu anlıyorum. Görümcemin tek bu sebepten böyle haraket ettiğine pek inanmadım. Nişanlımdan ablasının davranışlarını sorgulamasını rica ettim, nede olsa hatasız kul olmaz. Zaman herşeyi gösterdi. Görümcem nişanlımın benimle görüşmesini istemiyordu, korona tehlikesinden, ama kendi arkadaşlarıyla kendisi görüşüyordu. Benim kaynanama uğramamı istemiyordu, nişanlım bile annesine gitmiyordu, ama görümcem canı isteyince kahvaltıya gidiyordu. Tabii bu olaylar nişanlımın gözünden kaçmadı, ablasını sorguya çekti. Ablası ben senden birşey istemedim, sen kendin karar verdin, şimdi suçu bana atıyorsun deyip, kendini temize çıkardı. Tüm aile taraf seçti, oysa bunlara hiç gerek yoktu. Nişanlımda bundan ders çıkarıp ailesiyle arasına mesafe koydu. Bu ay ilk defa uzun süreden sonra kaynanamın yanına gittim, bana mesafeli davrandı. Nişanlım annesinin bana olan tavrını fark edip, konuşmayı sundu. Kaynanamın nişanlımı dinlemediğini fark ettim. Ben şansımı denedim, nede olsa annem yerine koyduğum kadın, benimde diyeceklerimi dinlemek ister sandım. Yanıldım. Kızının bana olan bazı davranışlarının beni kırdığını söyledim. Kaynanam korumaya geçti, sanki kızına çamur atıyormuşum gibi. Kızının kötü olmadığını, iyi bir insan olduğunu, genelindede bana çok iyi davrandığını ama bazı sözlerinin beni incittiğini diyerek anlayış kazanmaya çalıştım, nafile. Kaynanam dinlemicem bu saçmalıkları deyip sofradan kalktı.

Ailesi nişanlımın mesafeli davranışları için beni suçluyor. Kardeşleri ayırıyormuşum, öbür küçük görümcem beni gördüğünde bana yerimi bildirmek için bana laflarıyla saldırdı, insan gibi konuşmaya çalıştım. Beni rahat bırakması için rica bile ettim, anlamadı. Nişanlım kardeşinin karşısına geçti, yerini ve haddini bilmesini söyledi. Kız kardeşi çok çirkin laflar bağırdı, ilişkimize, bize, bende yeter artık diye bağırdım. Ve o anlık sesimi yükseltmem, görümcemin bana hakaret etmesine sebep oldu. Oturdum ve sustum öfkeden ve şaşkınlıktan. Günün sonunda suçlu yine bendim, oysa terbiyesizlik yapan oydu. Nişanlım tüm ailesini karşısına aldı, herkese yerini bildirdi. Herşey çığrından çıktı. Bu ailenin bir parçası sandım kendimi, ama ilk zorlukta herşey için ben sorumlu tutuldum. Neyi yalnış yapıyorum bilmiyorum. Onları ailem yerine koydum ben ve bu durum benim canımı çok yakıyor. Nişanlımı bile göresim gelmiyor artık, onu görünce ailesinin bana olan davranışları canlanıyor gözümün önünde. Nasıl devam edeceğimi, bu durumla en sağlıklı nasıl baş edeceğimi bilemiyorum.
Bu gerçek mi😬😬 bak sana söylüyorum. Asla ama asla mutlu olmazsın bu ailede. Nisanlin da ciddi sorunlu. Allah kurtarsın. Ayrıca beden konusuna gelince. 42 bedende bir kadın da çok güzel ve cekici olabilir. 32 beden olmak güzel olmak anlamına gelmiyor. Hatta bizim toplumda bı deri bı kemik derler. Yahu 36 bedenim diyorsun. Daha ne kadar zayıf olacaksın. Allah hakkında hayırlısını nasip etsib
 
Merhaba bayanlar, bu aralar biraz çıkmaza girdim. Belki aranızdan birileri derdimi okur ve bana iyi tavsiye verir. Nişanlımın ailesiyle ilk defa sorunlar yaşıyorum. Türkçem için şimdiden özür dilerim, ikinci ana dilim.

Sekiz seneden beri nişanlımın ailesini taniyorum ve kendimi bu ailenin parçası olarak görüyordum. Herşey görümcemle başladı. Eşimin ailesindeki kadınlar minyon ve ince fizikleri var (32/34 beden giyiyorlar). Bende minyonum ama kum saati bir fiziğe sahibim (36 beden giyiyorum). Görümcem geçmişte arada bir fiziğim üzerinden bana laf sokmaya başlamıştı. Şakacı bir tavırla "Popon kocaman" felan derdi. Kaynanamla bir olup geçmişte "yemene dikkat et, aman kilo alırsın" diye laflar ediyorlardı. Ben az yemek yiyen insanım. Nişanlım onlara kiloma ve vicuduma laf etmemelerini tembihlemişti. Kaynanam laf etmeyi bıraktı, görümcem ise devam etti. Görümcemle anlaşıyordum, iyi arkadaş gibiydik. Popom üzerinden ettiği şakalara alınmamaya çalıştım hep. Son bir kaç senede o şakalar ciddi bir şekil aldı. Hangi elbisenin içinde kilolu durduğumu bana özenle söylüyordu. Hamileliğimde şişko olacağımı, şimdiden yediğime dikkat etmemi, kilo aldığımı vesayre... Kendisi dış görünüşüne önem veren bir insan değil, ondan dolayı bana olan bu tavrı kafamı karıştırır bir hal aldı. Ailede başkasına böyle şeyler dediğine hiç şahit olmadım, yani bana karşı olan bir tavır. Buzamana kadar insanlardan çok güzel bir bayan olduğumu ve çok güzel bir fiziğe sahip olduğumu eşittim. Görümcemin arkadaşlarınında üzerimden "çok güzel kız" dediklerine şahit oldum. Çoğu insan, kıskançlıktan yapıyor der şu an. Bilmiyorum, kıskançlığı onun kişiliğine buzamana kadar yakıştıramadım. Kendisi birden damdan düşer gibi düğün yapmaya karar verdi ve düğününü hiç kimseye danışmadan benim düğünümün bir ay öncesine sıkıştırdı. Bundan pek hoşnut kalmadım, onun gibi düşünceli bir insana yakıştıramadım, mutlu olsun deyip boşverdim. Elbise arayışında elimden geldiği kadar ona destek oldum, kendisini güzel ve özel hissetmesini istedim. O ise bana hiç okadar nazik davranmadı. Nikah için elbise seçeneklerimi sunduğumda, herkesin önünde her elbisede göbeğin belirleniyor deyip durdu, elbiseleri değil hep fiziğimi eleştirdi. Sevmediğim bir elbiseye "bunu al bari bunda göbeyin gözükmüyor" deyip sınırı bir kaç buna benzer cümleyle açtı. Son elbisede kilo alırsam bu elbisedede göbekten ibaret olacağımı ve gel sana spor haraketleri gösterelim deyip öbür görümcemle kahkalaştı. Bu davranışının hiç iyiye yorumlanacak bir yönü yoktu. Yumdum gözümü açtım ağızımı. Ben buna bu sözlerle "kalçanız yok, göğüsünüz yok, elbiseleri doldurmuyorsunuz diyormuyum ben size hiç" diye tepki verdim. Doğru bir davranış değildi, ama çok incinmiştim. Hayatında hiç spor yapmamış insanlar bana spor yapan insana, spor yapmayı gösterecekler. Düşündükçe sinirleniyorum. Kendi ailemede gösterdim elbiseleri, nedense onlar görümcemin ısrarla bahsetiği göbeği göremediler.

Nişanlıma ablasının tavırının beni incitiğini, yıllardan beri benim fiziğime bahane verdiğini söyledim. Tabiki nişanlım, ablasının bunları bilerek yaptığına inanmadığını söyledi. Bende ona yakıştıramadığımdan hep iyiye yorumlamaya çalıştığımı söyledim, ama bu olayların iyiye yorumlanacak bir yanı kalmadığını. Ablasını korumaya aldı ve bu aramızda büyük bir sorunun başlangıcı oldu. Görümcemle konuşup bu olaya açıklık getireceğimi söyledim. Ama nişanlım sabır edemeyip ablasına bu konuyu açtı. Ablası ise benimde bazı anlarda kırıcı olduğumu ve evet geçmişte bana bilerek böyle şeyler dediğini söylemiş. Tabiki ben karşımdaki insanın bana olan davranışı benim ona olan davranışıma tepki olabilirmi diye düşündüm. Kendi davranışlarımı gözden geçirdim. Yinede kıyaslanacak birşey bulamadım. Ben bilerek hiç kırıcı olmadım. O bana böyle davranmasına rağmen, ben ona benzer bir davranışla yaklaşmadım.

Bunun üzerine birde Korona geldi. Korona çıktığında nişanlım ablasının ısrarı üzerine annesini babasını tehlikeye atmamak için, ablasının yanına taşındı. Yan evde oturuyorlar. Bu süreçte görümcem nişanlımın üzerine büyük baskı yaptı. Birden nişanlım benimle görüşmek istemiyordu. Görüştüğümüzde bana yaklaşmıyordu. Ablam istemiyor diyordu sadece, bunun ilişkimize nasıl hasar verdiğini düşüne bilirsiniz. Almış ikimize ait olan ilişkiyi, beni yok saymış, vermiş ablasının eline. Bu bir ay böyle sürdü.
Meğersem ablası hamileymiş ve bana söylememesini rica etmiş. Ablası iki sene önce bir çocuk kaybetti ve oda ablasının hamilelini tehlikeye atmamak için istediği herşeyi yerine getirdiğini açıkladı bana. Nişanlımın kararlarını doğru bulmasamda biryandan onu anlıyorum. Görümcemin tek bu sebepten böyle haraket ettiğine pek inanmadım. Nişanlımdan ablasının davranışlarını sorgulamasını rica ettim, nede olsa hatasız kul olmaz. Zaman herşeyi gösterdi. Görümcem nişanlımın benimle görüşmesini istemiyordu, korona tehlikesinden, ama kendi arkadaşlarıyla kendisi görüşüyordu. Benim kaynanama uğramamı istemiyordu, nişanlım bile annesine gitmiyordu, ama görümcem canı isteyince kahvaltıya gidiyordu. Tabii bu olaylar nişanlımın gözünden kaçmadı, ablasını sorguya çekti. Ablası ben senden birşey istemedim, sen kendin karar verdin, şimdi suçu bana atıyorsun deyip, kendini temize çıkardı. Tüm aile taraf seçti, oysa bunlara hiç gerek yoktu. Nişanlımda bundan ders çıkarıp ailesiyle arasına mesafe koydu. Bu ay ilk defa uzun süreden sonra kaynanamın yanına gittim, bana mesafeli davrandı. Nişanlım annesinin bana olan tavrını fark edip, konuşmayı sundu. Kaynanamın nişanlımı dinlemediğini fark ettim. Ben şansımı denedim, nede olsa annem yerine koyduğum kadın, benimde diyeceklerimi dinlemek ister sandım. Yanıldım. Kızının bana olan bazı davranışlarının beni kırdığını söyledim. Kaynanam korumaya geçti, sanki kızına çamur atıyormuşum gibi. Kızının kötü olmadığını, iyi bir insan olduğunu, genelindede bana çok iyi davrandığını ama bazı sözlerinin beni incittiğini diyerek anlayış kazanmaya çalıştım, nafile. Kaynanam dinlemicem bu saçmalıkları deyip sofradan kalktı.

Ailesi nişanlımın mesafeli davranışları için beni suçluyor. Kardeşleri ayırıyormuşum, öbür küçük görümcem beni gördüğünde bana yerimi bildirmek için bana laflarıyla saldırdı, insan gibi konuşmaya çalıştım. Beni rahat bırakması için rica bile ettim, anlamadı. Nişanlım kardeşinin karşısına geçti, yerini ve haddini bilmesini söyledi. Kız kardeşi çok çirkin laflar bağırdı, ilişkimize, bize, bende yeter artık diye bağırdım. Ve o anlık sesimi yükseltmem, görümcemin bana hakaret etmesine sebep oldu. Oturdum ve sustum öfkeden ve şaşkınlıktan. Günün sonunda suçlu yine bendim, oysa terbiyesizlik yapan oydu. Nişanlım tüm ailesini karşısına aldı, herkese yerini bildirdi. Herşey çığrından çıktı. Bu ailenin bir parçası sandım kendimi, ama ilk zorlukta herşey için ben sorumlu tutuldum. Neyi yalnış yapıyorum bilmiyorum. Onları ailem yerine koydum ben ve bu durum benim canımı çok yakıyor. Nişanlımı bile göresim gelmiyor artık, onu görünce ailesinin bana olan davranışları canlanıyor gözümün önünde. Nasıl devam edeceğimi, bu durumla en sağlıklı nasıl baş edeceğimi bilemiyorum.







En başta hatalı olan sensin. Fazla muhabbet tez ayrılık getirir. Taviz tavizi doğurur. Bundan sonra da mesafeli davran kimseyi kimseye kötüleme dinlemezler. Sen nişanlınla aranı iyi tutmaya bak.
 
Size tek tavsiyem koşarak uzaklaşın. Bu aileden de bu nişanlıdan da bi halt olmaz. Kendi başınızı yakmayın. Yol yakınken bir sürü şey görmüşsünüz, yazık etmeyin kendinize. Evlendikten sonra her şey daha da kötü olacak.
 
Çok uzun yazmışsınız yinede okumaya çalıştım . Ben şahsen bu nişanı atmanızı öneririm size çünkü bu aileden bi halt olmaz ki zamanla nişanlınız onların ağzına bakar ilk başta salakça ablasınin laflarına bakmış zaten . Zor bu is bence
 
Ben de 34 bedenim, eşimin ailesindeki en zayif kadinlar 38-40 beden, gorumcelerim de 40 beden ve üzeridir.
Bir ara herkes zayifliktan geberiyormuşum hastaymişim gibi yaklasiyordu, aptal aptal "yemek vermiyorlar" sakalari havada uçuşuyordu ve ben de spor yapan insanim ustelik.
Kilo konusunu acmayin ben halimden memnunum, saglikliyim, butun degerlerim de normal dedigim halde her gorduklerinde ayni muhabbeti cikariyorlardi, tersliyordum yine ayni muhabbet. En son eşim patlama yaşayinca susmuşlardi.

8 senedir nisanlinin ailesini taniyip bu yüzlerini gormekte oldukça gecikmişsin ayrica.
Elin kadinini ne kadar iyi de olsa anne yerine koymayin, samimi olmayin.
O senin annen degil, kendi cocugu çamurdan da olsa kendi cocugu senin tarafini tutmaz kolay kolay bunu bil boşuna ugraşma.

Sen onlarla iyiyken iyi olurlar ama en ufak puruzde birbirlerini tutarlar. Nişanlin dogru durust arkanda duramiyorsa evliligi dusunme, şimdi boyle yapiyorlar evlenince daha goreceklerin var.
 
Şimdi tüm konu sadece kilodan ibaret seni kilodan vurmaya calısıyorlar galiba hassas oldugunu anladıkları icin ve tek mevzunuz sanki kilo gibi geldi fazla samimi olmussunuz. Görümcemle bende kilolarımız hakkında yorum yaparız almıssın vermişsin hatta takılırım kendisine evlendiğimden beri diyettesin diye ama sürekli olsaydı bunalırdı insan keske gülüp geçseydiniz ciddiye almadığınızı görünce zaten susarlardı he canım hahaha canım aynen canım olay bundan ibaret yoksa bariz hayatınıza müdahale olmamış takiiii senle görüsmesini istememesine kadar orda bir dur denilir işte. senin yerinde olsam soguk davranırım yüzgöz oldunuz artık kimseninde nazıyla niyazıyla oynama bosver gelin sensin onlar senle ilgilensin
Anlıyorum, bizimkisi öyle muhabbet değil maalesef. Tek taraflı birşey daha çok. Popom bence güzel, beyenen beyenmiş dediğim de oldu. Veya kilolu duruyorsam duruyorum, seviyorum bu elbiseyi deyip, böyle konuları atlatığımda oldu. Ama işte karşıdan gelen niyetin pek iyi olmadığını seziyorsun bir süreç sonra. Ozaman gülüp geçemiyor insan.
 
Siz haklısınız ama bana göre yanlış olan bikac şeyi söylemek isterim ,biri size fiziginizle ya da başka kusurunuzla ilgili laf soktugunuda ya da imali imali konuşup bir de sonuna canım eklediginde, orada olayı ciddilestirip rahatsızlığı söylenmek ya da kabalastigini söylemek lazım ,yoksa zamanla insanı yiyip bitiriyorlar .İster 36, ister 32 , ister 46 beden olun kimse sorulmadan böyle yorumlar yapmamalı ,haddi değil.Kendinizi doldurmadan kibar ve sert tonla ifade etmeli insanlar kendini.Kayinvalide veya nisanlinizla konuşarak gorumcenizle aranızı duzeltemezsiniz.Bizim insanımız zaten bir sorunu olgunca konuşmayı bilmiyor , ya başkasıyla konuşuyor ya bağırarak ,ya da geçmişe dönüp saçma sapan başka konular açarak .Bunun dışında artık o aileden çıkın ,yolunuza bakın,yoksa bu aile sizi yer
Güzel yazmışsınız, kendimi daha erken ifade etmem gerekti.
 
Ablası istemiyor diye sizinle görüşmeyen biriyle aile olmak uzeresiniz.
Ne demek hamileymiş ondan her istediğini yapıyormuş
Evlenseniz ablası boşan dese sizi kapının önüne mi koyacak?
Kendisinin aklı yok mu?
Ablam benden böyle birşey isteyemez diyemiyor mu?

İlerde çok sıkıntı çekeceksiniz belli ki
 
Bence ailesi seni istemiyor,yoksa bu kadar seyi sana neden yapsinlar bilemiyorum.Acaip bir aile.Sana bir garezleri var sanki.Ya birseyine,hareketine vs. Gıcık olmuslar.Ya da kanlari sana kaynamamis.Nisanlin herseyin farkında ve seni koruyor bu cok guzel birsey.Ama yine son karari sen vereceksin bu aileyi omur boyu göreceksin.Muhatap olacaksin.İyice dusun sen karar ver.Eger cok seviyorum nişanlımı oda beni cok seviyor sahip çıkacağına eminim diyorsan devam et.Yoksa da düşün..Bu arada her zaman mesafe iyidir.Ailenin bir parcasi olarak gördüklerini sanıyordum demissin.Burda hata yapmissin.Sen onlarin kızı değilsin.Senin ailen başka istisnalar disinda kimse kimseyi bir anda ailesinden bir parca saymaz.Sayamaz..
Birşeyime gıcık olduklarını sanmıyorum, daha çok nişanlımı paylaşamıyorlar. Nişanlım annesinin hayatında babasının eksiklerini dolduruyor. Ablasının hayatında'da ablasının nişanlısının eksiklerini dolduruyor. Yani nişanlımı iki kadınla daha paylaşıyorum. Bunu tümüyle fark etmem bir kaç senemi aldı. Kendileri bile bu sağlıksız aile ilişkisinin farkında değiler. Düğün yaklaştıkça, bazı şeyler daha açıklığa kavuştu.
 
hataniz cok bariz aslinda,
aradaki mesafeyi ne siz ne onlar kurabilmis,
siz neden bu kadar ic ice olmayi kabul ettiniz ki.

su asamada tek yapacaginiz gorusmeyi tamamen kesmek olacak.
Nisanliniz ise ailesi ile illa ki barisacaktir.
Siz mesafeyi bu sefer de koruyamazsaniz yine siz yipranacaksiniz.
o yuzden ayrilmak da secenekleriniz arasinda olsun bence, deger mi diye dusunun bir.
 
Ablası istemiyor diye sizinle görüşmeyen biriyle aile olmak uzeresiniz.
Ne demek hamileymiş ondan her istediğini yapıyormuş
Evlenseniz ablası boşan dese sizi kapının önüne mi koyacak?
Kendisinin aklı yok mu?
Ablam benden böyle birşey isteyemez diyemiyor mu?

İlerde çok sıkıntı çekeceksiniz belli ki
Doğru yazmışsınız. Evet yaptığı çok yalnıştı ve ilişkinin sonuna bile geldik bu neden yüzünden. İki seneden beri tüm aile ablasının inanılmaz üzerine titriyor, kendisi çocuğunu kaybetti ve intihara teşebbüslü. Ondan dolayı ona hep önceliği veriyorlar, ama bunun bana karşı haksızlık olduğunu anladı ve ablasına sınırı çekti. Yinede, bu böyle devam edemez, doğru diyorsunuz.
 
Ilk hataniz onları "ailenizin yerine" koymanız. Mesafe her zaman candır. Daha nişanlıyken fazla muhabbet olmuş. Size ilk defa saygısızca konuştuğu zaman ipini cekecektiniz.. Sizin fiziğini söyle böyle demek yerine "fiziğim hakkında kimse fikrinizi sormadı, haddinizi bilin" demeniz lazımdı. Nisanliniz hiç sağlam duruşlu değil. Sonunda hep ailesinin tarafını tutacaktır. Böyle basit bir aileye gelin gitmeyin.
Haklısınız, maalesef insanlara gereğinden fazla değer verdiğimi daha yeni anladım. Genelde böyle davranışlara yer vermeyen insanım. Nişanlım hep çok hassas olduğumu belirtiyordu ve ben hatayı kendimde aradım. Herşey şakacı bir tavırla başladı, şekilden şekile girdi. Onlar için halen şaka, benim için artık saygısızlık. Kendimi dinlemem ve belirtmem gerekti, benim hatam.
 
Siz bastan lafi yapustiracaktiniz,nisanlinizla ailesini destur veremezse sorun bitmez,restibo cekecek
 
Ben de 34 bedenim, eşimin ailesindeki en zayif kadinlar 38-40 beden, gorumcelerim de 40 beden ve üzeridir.
Bir ara herkes zayifliktan geberiyormuşum hastaymişim gibi yaklasiyordu, aptal aptal "yemek vermiyorlar" sakalari havada uçuşuyordu ve ben de spor yapan insanim ustelik.
Kilo konusunu acmayin ben halimden memnunum, saglikliyim, butun degerlerim de normal dedigim halde her gorduklerinde ayni muhabbeti cikariyorlardi, tersliyordum yine ayni muhabbet. En son eşim patlama yaşayinca susmuşlardi.

8 senedir nisanlinin ailesini taniyip bu yüzlerini gormekte oldukça gecikmişsin ayrica.
Elin kadinini ne kadar iyi de olsa anne yerine koymayin, samimi olmayin.
O senin annen degil, kendi cocugu çamurdan da olsa kendi cocugu senin tarafini tutmaz kolay kolay bunu bil boşuna ugraşma.

Sen onlarla iyiyken iyi olurlar ama en ufak puruzde birbirlerini tutarlar. Nişanlin dogru durust arkanda duramiyorsa evliligi dusunme, şimdi boyle yapiyorlar evlenince daha goreceklerin var.
İnsanların böyle muhabbetleri neden gerek gördüklerini hep çok merak etmişimdir. Karşıdakini rencide etmekten başka birşey değil. Böyle davranışlar maruz kaldığın için çok üzgünüm. Bazen kendini belirtsende insanlar saygı duymuyor. Sekiz senenin içinde gayet uyumluyduk, düğün yaklaşınca durumlar biraz değişmeye başladı. Bana sende benim kızımsın demesine fazla önem yükledim. Hayranlık duyduğum bir kadındı, ondan haklı olanın yanında durmasını bekledim. Veya iki tarafa'da değer verip ona göre davranmasını. Yanılmışım, oysa oda çoğu anne gibi onun olanı yüceltiyor.
 
X