- Konu Sahibi evinbuyumeyenkizi
-
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Çok mu özelimi paylaşıyorum bilemiyorum. Ama kimseye anlatamadım. Ailemle paylaşsam ne derler kestiremiyorum.Gelelim konumuza.
Biz nişanlımla 3 yıl önce çıkmaya başladık. Biz çıktıktan yaklaşık 3 ay sonra eski sevgilisiyle yaşadığı bir olayı anlattı Olay da şöyle : kızın adına ayşe diyelim.
Nişanlımla ayşe 3 yıl çıkmışlar. Nişanlım 16 yaşındayken yani lise 2'de ayrılmışlar. Sebep de Ayşe'nin onu başkasıyla aldatması. Sözde ayrılıı hazmedememiş hırsından aldatmış. Kızın aldatması öyle. Çocukla da birlikteliğimiz herkese anlatırım diye tehdit ederim kızla çıkmaya devam ediyor sonradan.
Bir süre sonra nişanlımla Ayşe karşılaşıyor. Ayşe nişanlımla birlikte olmak istediğini onu hala çok sevdiğini söylüyor. Nişanlım da sinirinden intikam almak istercesine tamam diyor ve bir ev ayarlayıp birlikte oluyorlar.
Aradan birkaç ay geçtikten sonra nişamlım ayşenin hamile olduğunu ortak bir arkadaşlarından duyuyor. Çocuğun kendisinden olabileceğinden şüpheleniyor. Kızı buluyor ve soruyor çocuk benim mi diye. Kız sadece ağlıyormuş ve cevap vermiyormuş. Ne senden ne de diğer çocuktan bile demiyormuş. Sonra o kız evlendi o çocukla ve ayrıldılar 1-2 yıl sonra.
Nişanlım diyor ki o kız şu an bekar ve tek maaşıyla geçiniyor. Yarın öbür o kıza bir şey olsa veya o çocuğa bakamayacak durumda olsa; karşımıza çıkıp al çocuğuna sahip çık der diyor. Doğal olarak Sahip çıkarım diyor. ama bi yandan benim için de üzülüyor. İlişkimize zarar verebilir diye.
Ben de o gün geldiğinde nasıl davranacağımı bilmiyorum. Tamam sonuçta yapmış bir hata ve çocuğu olmuş olabilir. Benim normal şartlarda bunu kabul etmem gerekir. Ama sevgilimi çok kıskanan biriyim. Ben daha sevgilimi gözümden sakınıyorum. Ona ilk çocuğunu ben vermek isterdim. ve benim doğurmadığım bir çocuğu da sahiplenip onunla vakit geçirmesine katlanamam.
Tamam çok bencilce ama düşüncesi bile yıpratıyor beni. Yeminle düşündükçe stres yapıyorum.
Nişanlım sağolsun benim kıskançlığımı bildiği için bu konuda kararı bana bıraktı. Gerekirse çocuğu alır annemlere bırakırım hiç görmem sana da göstertmem hayatımızı etkilemez diyor. Ama bir yandan da o çocuktan baba sevgisini esirgemiş olmanın vicdanıyla ben kötü olurum.
sizler olsaydınız ne yapardınız. çok merak ediyorum
Çok mu özelimi paylaşıyorum bilemiyorum. Ama kimseye anlatamadım. Ailemle paylaşsam ne derler kestiremiyorum.Gelelim konumuza.
Biz nişanlımla 3 yıl önce çıkmaya başladık. Biz çıktıktan yaklaşık 3 ay sonra eski sevgilisiyle yaşadığı bir olayı anlattı Olay da şöyle : kızın adına ayşe diyelim.
Nişanlımla ayşe 3 yıl çıkmışlar. Nişanlım 16 yaşındayken yani lise 2'de ayrılmışlar. Sebep de Ayşe'nin onu başkasıyla aldatması. Sözde ayrılıı hazmedememiş hırsından aldatmış. Kızın aldatması öyle. Çocukla da birlikteliğimiz herkese anlatırım diye tehdit ederim kızla çıkmaya devam ediyor sonradan.
Bir süre sonra nişanlımla Ayşe karşılaşıyor. Ayşe nişanlımla birlikte olmak istediğini onu hala çok sevdiğini söylüyor. Nişanlım da sinirinden intikam almak istercesine tamam diyor ve bir ev ayarlayıp birlikte oluyorlar.
Aradan birkaç ay geçtikten sonra nişamlım ayşenin hamile olduğunu ortak bir arkadaşlarından duyuyor. Çocuğun kendisinden olabileceğinden şüpheleniyor. Kızı buluyor ve soruyor çocuk benim mi diye. Kız sadece ağlıyormuş ve cevap vermiyormuş. Ne senden ne de diğer çocuktan bile demiyormuş. Sonra o kız evlendi o çocukla ve ayrıldılar 1-2 yıl sonra.
Nişanlım diyor ki o kız şu an bekar ve tek maaşıyla geçiniyor. Yarın öbür o kıza bir şey olsa veya o çocuğa bakamayacak durumda olsa; karşımıza çıkıp al çocuğuna sahip çık der diyor. Doğal olarak Sahip çıkarım diyor. ama bi yandan benim için de üzülüyor. İlişkimize zarar verebilir diye.
Ben de o gün geldiğinde nasıl davranacağımı bilmiyorum. Tamam sonuçta yapmış bir hata ve çocuğu olmuş olabilir. Benim normal şartlarda bunu kabul etmem gerekir. Ama sevgilimi çok kıskanan biriyim. Ben daha sevgilimi gözümden sakınıyorum. Ona ilk çocuğunu ben vermek isterdim. ve benim doğurmadığım bir çocuğu da sahiplenip onunla vakit geçirmesine katlanamam.
Tamam çok bencilce ama düşüncesi bile yıpratıyor beni. Yeminle düşündükçe stres yapıyorum.
Nişanlım sağolsun benim kıskançlığımı bildiği için bu konuda kararı bana bıraktı. Gerekirse çocuğu alır annemlere bırakırım hiç görmem sana da göstertmem hayatımızı etkilemez diyor. Ama bir yandan da o çocuktan baba sevgisini esirgemiş olmanın vicdanıyla ben kötü olurum.
sizler olsaydınız ne yapardınız. çok merak ediyorum