önce çocuk ve nişanlınız lütfen bir dna testi yaptırsınlar. cocugun psikolojisi acısından dna testi olduğunu söylemesinler. bir özel merkeze gidip bagdemciklerine bakıcaz kıl tüy diyip test tükürük örneği alınırsa iyi olur. sac örneği de olur ama onu da doktorun alması iyidir.Merhaba arkadaşlar,
Çok mu özelimi paylaşıyorum bilemiyorum. Ama kimseye anlatamadım. Ailemle paylaşsam ne derler kestiremiyorum.Gelelim konumuza.
Biz nişanlımla 3 yıl önce çıkmaya başladık. Biz çıktıktan yaklaşık 3 ay sonra eski sevgilisiyle yaşadığı bir olayı anlattı Olay da şöyle : kızın adına ayşe diyelim.
Nişanlımla ayşe 3 yıl çıkmışlar. Nişanlım 16 yaşındayken yani lise 2'de ayrılmışlar. Sebep de Ayşe'nin onu başkasıyla aldatması. Sözde ayrılıı hazmedememiş hırsından aldatmış. Kızın aldatması öyle. Çocukla da birlikteliğimiz herkese anlatırım diye tehdit ederim kızla çıkmaya devam ediyor sonradan.
Bir süre sonra nişanlımla Ayşe karşılaşıyor. Ayşe nişanlımla birlikte olmak istediğini onu hala çok sevdiğini söylüyor. Nişanlım da sinirinden intikam almak istercesine tamam diyor ve bir ev ayarlayıp birlikte oluyorlar.
Aradan birkaç ay geçtikten sonra nişamlım ayşenin hamile olduğunu ortak bir arkadaşlarından duyuyor. Çocuğun kendisinden olabileceğinden şüpheleniyor. Kızı buluyor ve soruyor çocuk benim mi diye. Kız sadece ağlıyormuş ve cevap vermiyormuş. Ne senden ne de diğer çocuktan bile demiyormuş. Sonra o kız evlendi o çocukla ve ayrıldılar 1-2 yıl sonra.
Nişanlım diyor ki o kız şu an bekar ve tek maaşıyla geçiniyor. Yarın öbür o kıza bir şey olsa veya o çocuğa bakamayacak durumda olsa; karşımıza çıkıp al çocuğuna sahip çık der diyor. Doğal olarak Sahip çıkarım diyor. ama bi yandan benim için de üzülüyor. İlişkimize zarar verebilir diye.
Ben de o gün geldiğinde nasıl davranacağımı bilmiyorum. Tamam sonuçta yapmış bir hata ve çocuğu olmuş olabilir. Benim normal şartlarda bunu kabul etmem gerekir. Ama sevgilimi çok kıskanan biriyim. Ben daha sevgilimi gözümden sakınıyorum. Ona ilk çocuğunu ben vermek isterdim. ve benim doğurmadığım bir çocuğu da sahiplenip onunla vakit geçirmesine katlanamam.
Tamam çok bencilce ama düşüncesi bile yıpratıyor beni. Yeminle düşündükçe stres yapıyorum.
Nişanlım sağolsun benim kıskançlığımı bildiği için bu konuda kararı bana bıraktı. Gerekirse çocuğu alır annemlere bırakırım hiç görmem sana da göstertmem hayatımızı etkilemez diyor. Ama bir yandan da o çocuktan baba sevgisini esirgemiş olmanın vicdanıyla ben kötü olurum.
sizler olsaydınız ne yapardınız. çok merak ediyorum
Eğer bence kız hakketten bu cocugun ıse nısanlının ıse ve o kızda sımdıye kadar sessızce durduysa konu sahıbını bıraksın o kadınla evlensın bu nısanlı beyfendı
cunku ben hıc bır kızın sana vermek ıstıyorum alırmısın dıye yataga gıdecegıne, daha sonrada bu kadar onurlu davranacagına ınanamıyorum cocuk kızı kandırmıstır
Merhaba arkadaşlar,
Çok mu özelimi paylaşıyorum bilemiyorum. Ama kimseye anlatamadım. Ailemle paylaşsam ne derler kestiremiyorum.Gelelim konumuza.
Biz nişanlımla 3 yıl önce çıkmaya başladık. Biz çıktıktan yaklaşık 3 ay sonra eski sevgilisiyle yaşadığı bir olayı anlattı Olay da şöyle : kızın adına ayşe diyelim.
Nişanlımla ayşe 3 yıl çıkmışlar. Nişanlım 16 yaşındayken yani lise 2'de ayrılmışlar. Sebep de Ayşe'nin onu başkasıyla aldatması. Sözde ayrılıı hazmedememiş hırsından aldatmış. Kızın aldatması öyle. Çocukla da birlikteliğimiz herkese anlatırım diye tehdit ederim kızla çıkmaya devam ediyor sonradan.
Bir süre sonra nişanlımla Ayşe karşılaşıyor. Ayşe nişanlımla birlikte olmak istediğini onu hala çok sevdiğini söylüyor. Nişanlım da sinirinden intikam almak istercesine tamam diyor ve bir ev ayarlayıp birlikte oluyorlar.
Aradan birkaç ay geçtikten sonra nişamlım ayşenin hamile olduğunu ortak bir arkadaşlarından duyuyor. Çocuğun kendisinden olabileceğinden şüpheleniyor. Kızı buluyor ve soruyor çocuk benim mi diye. Kız sadece ağlıyormuş ve cevap vermiyormuş. Ne senden ne de diğer çocuktan bile demiyormuş. Sonra o kız evlendi o çocukla ve ayrıldılar 1-2 yıl sonra.
Nişanlım diyor ki o kız şu an bekar ve tek maaşıyla geçiniyor. Yarın öbür o kıza bir şey olsa veya o çocuğa bakamayacak durumda olsa; karşımıza çıkıp al çocuğuna sahip çık der diyor. Doğal olarak Sahip çıkarım diyor. ama bi yandan benim için de üzülüyor. İlişkimize zarar verebilir diye.
Ben de o gün geldiğinde nasıl davranacağımı bilmiyorum. Tamam sonuçta yapmış bir hata ve çocuğu olmuş olabilir. Benim normal şartlarda bunu kabul etmem gerekir. Ama sevgilimi çok kıskanan biriyim. Ben daha sevgilimi gözümden sakınıyorum. Ona ilk çocuğunu ben vermek isterdim. ve benim doğurmadığım bir çocuğu da sahiplenip onunla vakit geçirmesine katlanamam.
Tamam çok bencilce ama düşüncesi bile yıpratıyor beni. Yeminle düşündükçe stres yapıyorum.
Nişanlım sağolsun benim kıskançlığımı bildiği için bu konuda kararı bana bıraktı. Gerekirse çocuğu alır annemlere bırakırım hiç görmem sana da göstertmem hayatımızı etkilemez diyor. Ama bir yandan da o çocuktan baba sevgisini esirgemiş olmanın vicdanıyla ben kötü olurum.
sizler olsaydınız ne yapardınız. çok merak ediyorum
siz neyin kafasını yaşıyorsunuz? kız çocuk senin dememiş gitmiş başkasıyla evlenmiş, ortada dna testi yok , iddia yok, gelen yok giden yok!! nişanlın sana eksik veya yanlış anlatıyor ya da iki kaygılı birbirinizi buldunuz!Merhaba arkadaşlar,
Çok mu özelimi paylaşıyorum bilemiyorum. Ama kimseye anlatamadım. Ailemle paylaşsam ne derler kestiremiyorum.Gelelim konumuza.
Biz nişanlımla 3 yıl önce çıkmaya başladık. Biz çıktıktan yaklaşık 3 ay sonra eski sevgilisiyle yaşadığı bir olayı anlattı Olay da şöyle : kızın adına ayşe diyelim.
Nişanlımla ayşe 3 yıl çıkmışlar. Nişanlım 16 yaşındayken yani lise 2'de ayrılmışlar. Sebep de Ayşe'nin onu başkasıyla aldatması. Sözde ayrılıı hazmedememiş hırsından aldatmış. Kızın aldatması öyle. Çocukla da birlikteliğimiz herkese anlatırım diye tehdit ederim kızla çıkmaya devam ediyor sonradan.
Bir süre sonra nişanlımla Ayşe karşılaşıyor. Ayşe nişanlımla birlikte olmak istediğini onu hala çok sevdiğini söylüyor. Nişanlım da sinirinden intikam almak istercesine tamam diyor ve bir ev ayarlayıp birlikte oluyorlar.
Aradan birkaç ay geçtikten sonra nişamlım ayşenin hamile olduğunu ortak bir arkadaşlarından duyuyor. Çocuğun kendisinden olabileceğinden şüpheleniyor. Kızı buluyor ve soruyor çocuk benim mi diye. Kız sadece ağlıyormuş ve cevap vermiyormuş. Ne senden ne de diğer çocuktan bile demiyormuş. Sonra o kız evlendi o çocukla ve ayrıldılar 1-2 yıl sonra.
Nişanlım diyor ki o kız şu an bekar ve tek maaşıyla geçiniyor. Yarın öbür o kıza bir şey olsa veya o çocuğa bakamayacak durumda olsa; karşımıza çıkıp al çocuğuna sahip çık der diyor. Doğal olarak Sahip çıkarım diyor. ama bi yandan benim için de üzülüyor. İlişkimize zarar verebilir diye.
Ben de o gün geldiğinde nasıl davranacağımı bilmiyorum. Tamam sonuçta yapmış bir hata ve çocuğu olmuş olabilir. Benim normal şartlarda bunu kabul etmem gerekir. Ama sevgilimi çok kıskanan biriyim. Ben daha sevgilimi gözümden sakınıyorum. Ona ilk çocuğunu ben vermek isterdim. ve benim doğurmadığım bir çocuğu da sahiplenip onunla vakit geçirmesine katlanamam.
Tamam çok bencilce ama düşüncesi bile yıpratıyor beni. Yeminle düşündükçe stres yapıyorum.
Nişanlım sağolsun benim kıskançlığımı bildiği için bu konuda kararı bana bıraktı. Gerekirse çocuğu alır annemlere bırakırım hiç görmem sana da göstertmem hayatımızı etkilemez diyor. Ama bir yandan da o çocuktan baba sevgisini esirgemiş olmanın vicdanıyla ben kötü olurum.
sizler olsaydınız ne yapardınız. çok merak ediyorum
Aynen katiliyorum anasinin ciftligine inek topluyor sanki manyak cocuk bu yaaa konu sahibi bu adamdan ne koca nede baba olur sonra cokk uzulursunKendi çocuğu olduğunu düşünerek yazıyorum.
Çocuğu alırım anama bırakır hiç görmem sanada göstermem
Senden de bitane yapar başkadıyla evlenirse onuda alır anasına bırakır hiç görmez yeni karısınada göstermez ne iyi bir koca, peki baba?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?