Merhaba herkese. Güzel giden uzun süreli bir sevgililik döneminin ardından biz nişanlandık. Yaklaşık 4 yıldır hayatımda ve düğünüme çok az kaldı. Sevgililik dönemi benim için çok zorlu geçti çünkü annem üzerimde fazlasıyla baskı kurdu. Görüşme, konuşma, beni evden çıkarmadı bir süre ama biz devam ettik. O da beni bırakmadı ben de onu. Bu arada ben 20 o 23 tü tanıştığımızda. Her zaman başarılı ve sorumluluk sahibi bir kız oldum. Nişanlımda kendi ayakları üstünde duran biriydi en başından beri. Üniversitedeydim ilk tanıştığımızda ben 4 yıllık mezunuyum nişanlım da 2 yıllık mezunu o da askerden gelmiş çalışıyordu. Annemin en çok sorun yaptığı statü farkı oldu. Ama ben bunu gerçekten iyi gözlemlemeye uğraştım ve nişanlım geri kafalı, yeniliklere açık olmayan biri değil. Neyse sonra annem de ısındı tanıştıkça ve bu uzun yola girdik. Ama ailemle ben iyiyken çok iyiyiz ama onların aksine bir davranışta bulunduğumda her şey karman çorman oluyor. Şu an düğün yaklaştığı için fikir ayrılıkları oluyor ailemle aramızda. Ve ben nişanlımla ortak karar alıp bir şeyler yapmak istiyorum ama onlar kendi istedikleri gibi olsun istiyor. Şu ab işsizim ve ailem yaptı her şeyimi mecburen. Bu yüzden üzerimde malesef baskı kurabildiler. Nişanlımın ailesi de çok karışan tipler değil ve zaten uzun süredir ailesinden bağımsız yaşamaya alışmış o yüzden böyle bir karışma olayı olmuyor. Ama sorun şu ki kendim nişanlımla düşünüp karar aldığımda hep yargılanıyorum. Niye bize sormadınız diye. Ve sormadığım için ben nişanlımın dediklerini yapıyormuşum sadece onun yörüngesine girmişim ailemi eziyormuşum ve onlar bir kere kız evlendiriyorlarmış tabi ki her şeyi soracakmışım. Gibi bir düşünceyye giriyorlar ve anında nişanlıma dış kapının mandalı muamelesi yapılıyor. O kim ki sen daha evlenene kadar benim sorumluluğumdasın vs diye. Aslında her konuda arada kalan ben olduğum halde gençler bunu istemiş böyle olsun demiyorlar. Çeyiz alma olacak ve halı seçerken direkt kendi evime nakliye edilsin babamın evine gelip ordan çıkmasına gerek yok dediğim için ve artık sabrım tükenip kızdığım için işitmediğim cümle kalmadı. Ayrıyeten nişanlıma da bir sürü atıp tuttular. Arada kalmaktan çok yoruldum ve ne yapacağımı bilmiyorum. Son 1 ay nasıl geçeceek ve sonrasında nasıl olacak kaygı duyuyorum. Allahtan evimiz iki aileden de uzakta farklı şehirde olucak. Bu süreci nasıl daha az sancılı atlatırım?
