Bekarken annem dürtmese bende para biriktiremezdim.Maaşımı biriktiriyordum annemden harçlık alıyordum düşün yani
Ki o zamanlar hesapsız kitapsız harcardım.Çantaya ayakkabıya makyaj malzemesine kıyafete acımazdım.Evlendikten sonra öyle olmuyor ama hele çocuktan sonra herşeyi hesaplıyorum.Eşime kızıyorum bir ayakkabıya o kadar para verilir mi diye hatta
Evlensin çoluk çoçuğa karışsın sorumluluktan istese de kaçamaz insan hayat yükü binsin omzuna görür ebesinin tcsini![]()
:))) peki tam tersi olursa? etraftan gördüğüm kötü örnekler de var, çoluk çocuklarına bakmıyorlar zırt pırt iş değiştiriyorlar. bunu nasıl anlayabilirim