Günaydın kızlar. Çok mutsuzum. İçimi size dökmek istedim. Bundan 1 yıl önce şimdiki nişanlımla tanıştım. Tanıştığımızda psikolojim berbattı. Gözaltımdaki dolgu yüzünden berbat günler geçirdim, işimden istifa etmeyi düşündüm, ailemle aram bozuldu vs... Nişanlım beni hayata döndürdü, onun sayesinde hayata döndüm. Bana karşı o kadar sıcak ve ilgiliydi ki her sıkıntımda beni teselli etti. Ailemle tanıştırdım ailemdekiler de çok sevdiler. Sonra nişanlandık. O melek gibi insan gitti başka bir insan geldi sanki. En ufak bir hatamda bana bağırıp çağırmaya, bana küsmeye başladı. Geçen hafta damatlık almak için yaşadığım şehre geldi. O kadar yorulduk ki çok acıktım bi ara. Bana börek, pasta vs aldı. Sonra ameliyat olacak teyzesini ziyaret edecektik. Ben de böreklerimi yiyip öyle çıkalım dedim iki dakika beklemedi beni. Ben de yemedim teyzesigile çıktık ve bana iki saat surat yaptı. Bizim düğünümüz babasını Kasım 2012'de kaybettiği için müziksiz olacak. Bizim akrabalar falan çok saçma buluyor ama ben bana en başta söylediği için sorun etmiyorum. Geçen günlerde eltimle bu konuyu konuştuk. Ben ağzımı bile açmadım. Eltim görümcemle konuşmuş görümcem de abisini bir güzel doldurmuş. Çok kötü kavga ettik. Înanın ben sözümden geri dönmediğim halde bana bi sürü bağırdı çağırdı. Iki gündür de konuşmuyoruz. Sinirlenince gözü hiçbir şey görmüyor. Ben ne dersem boş, ailesi ne derse ona inanıyor. Psikiyatriste git diyorum gitmiyor. Kendisi doktor ama hamilelerin yanında fosur fosur sigara içiyor. Evlenince onun yanına küçük bir ile gideceğim. Kimsem yok orada. Ailesinin yüzünden beni daha çok ezer diye korkuyorum. Benim olumsuz yanlarım, çok nazlıyım, ben de çabuk küsüyorum ama bağırıp çağırması çok zoruma gidiyor. Babam beni yaşadığı ile onu ziyarete göndermedi diye babama çok sinirleniyor ama onun ailesine laf yok. Yazınca daha iyi anlıyor insan, benim ilişkim bitmiş. Her şeyimiz alındı, iyi ki nikah yapmamışım. Hayırlısı buymuş demek ki. Güçlü olup bunu da atlatmak gerek, hepinize hayırlı günler...