Hanımlar merhaba.
O kadar üzgün ve kötüyüm ki en azından yaşadıklarımı anlatarak biraz rahatlarım diye siteye yeni üye oldum.
Öncelikle 26 yaşındayım çocukluğumdan bu yana hep baba tarafından sevildiğimi bilsem de bunu göstermeyen cok ilgilenmeyen bir babayla büyüdüm aile içerisinde tartışma olmazdı ama bizim en büyük sorunumuz iletişimimizin olmamasıydı zaten annem de zamanla babamın bu tavırlarından dolayı psikolojik tedavi görmeye başladı.
Benim hayatıma gelecek olursak 9 yıl önce ilk aşkımla tanıştım belki yaşım çok küçüktü ama sanırım babamdan göremediğim ilgiyi şefkati ilk defa bir erkekten görmeye başlamıştım. Başlarda herşey cok güzel ilerliyordu hayatımdaki insan bana en özel duyguları hissettiriyor,yaşamadığım ne varsa yaşatıyordu inişli çıkışlı olsa da bu şekilde bir 4 yıl geçirdik onun askere gitmesi benimde üniversiteye başlamamla deyim yerindeyse herşey tepetaklak oldu eski nişanlım sürekli bana hakaret etmeye kıskançlık krizlerine girmeye sürekli küsmeye basladı ilişkinin başlarında anlamlandıramadığım ama ters giden seyler vardı ama ben ona o kadar bağlanmıştım ki gözüm hiçbir şeyi görmüyordu.Hayatıma hep sınır koymaya basladı giyimim,görüştüğüm insanlar,dışarı çıkmam hepsi onun kontrolündeydi bende beni cok sevdiğini düşünerek herseyi sindirmiştim.
İlişki hep benim çabalarımla bu zamana kadar sürmüştü en baştaki o insan gitmiş yerine bambaşka birisi gelmişti sürekli bana kıskançlık yüzünden hakaret ediyor hep memnuniyetsiz şekilde tartışma çıkarıyordu.
Her güne başladığımda içimde huzursuz bir hisle bugun neden mutsuz olacak acaba diye düşünüyordum. Sürekli hata yapan kendisi olmasına rağmen beni o kadar iyi manipüle etmişki tartışmanın sonunda hep özür dilerim ama senin yüzünden oldu diyordu ben de hep böyle kendimde sorun aramaya suçlamaya başladım.
Her anımda yanımda olmak isteyen sadece kendisini düşünen bencil birisi vardı karşımda bunları yerine getirmediğimde de sen benim gibi adamı haketmiyorsun sen kimsin diyerek aşağılıyordu.
Sanırım o narsist kişilik bozukluğuna sahipmiş anlam veremediğim hersey şans eseri narsist mağdurlarının hikayelerini okumamla anlamlandı onca kadın sanki aynı erkekle beraber olmuş gibiydi.
Sürekli haklı olan hatası olduğunda da sorumlusu benim olduğum Özür dilemeyen herseyi şartlı olan bir adamla 9 yılım geçti ve beni nişanlıyken ailemi sevmediğini dile getirerek ya ailen ya ben gibi bir seçimle terk etti etrafındaki herkese türlü yalanlarla kendisini açıklayıp herseyi ailemin ve benim üzerime attı 16 gün oluyor yüzüğümden bana alınan eşyalara kadar hepsini bir bir geri isteyip ertesi gün aldılar bana hem kocaman bir hayal kırıklığı hemde geride öz benliğini unutmuş ne yapacağını şaşırmış bir kadın bıraktı.
Zor da olsa kalbimi değil mantıcığımı dinleyip Acımı yaşayıp kabullenmeye karar verdim ama o buna izin vermiyor ve sürekli bana özür ve yalvarma içeren mesajlar atıyor. Yaşadığım hayal kırıklığı ve onca kötü duygunun içinde hala merhametimi kullanarak bana yaklaşmaya çalışıyor.
Her tartışmada beni engelleyerek yokluğuyla cezalandıran hakaretler eden,aileme bana iftiralarda bulunan insan gitmiş yerine sanki başkası gelmiş gibi.
Lütfen hayatına narsist girmiş ya da onunla yaşamış insanlar bana yardımcı olun kendimi çok kötü hissediyorum o benim hayata karşı tüm iyi niyetli duygularımı kullanarak beni hissizleştirmiş kendimi cok savunmasanız ve kötü hissediyorum onunla malesef inanarak cinsel bir beraberlik yaşadım cok pişmanım kendime gelemiyorum kimseye derdimi anlatamıyorum bana psikolojik ve fiziksel şiddetin alasını yaşattı evlenmek üzereyken de terk edip gitti.
Hayatında bir narsistle ilişki yaşayan hanımlar nasıl düzeldiniz nasıl onun manipülelerinden kurtuldunuz lütfen bana yardımcı olun
İşin kötü yanı onu aklımdan çıkaramıyorum o olmadan yaşayamam gibi geliyor özlüyorum cunku beni herkesten soyutlayıp tamamen kendisine bağımlı hale getirdi.
Sanırım biçok insan, hayatının bir döneminde bu karakterde insanlarla birlikte olmuştur.
Benim de üniversitedeyken 3 sene süreyle aynı bu tipte bir insanla ilişkim (maalesef) oldu, 3 yıl sürdü, en son ben iletişim yollarını tamamen kapatarak başından atabildim, ama bu seneye kadar halen daha bana ulaşmaya çabaladı, anlamıyor artık onla ortak bir hayatımın olamayacağını, onla yüz yüze gelirsem yeniden aşık olmaktan korktuğumu zannediyor o yüzden onu hayatımdan çıkardığını zannediyor böyle bir mantık, artık nefret dahi tek bir duygum yok ona karşı, önce telefondan sonra sırasıyla tüm ulaşabileceğü platformlardan engelledim.
Sinirlenip kızdığında hakaret, o** ile başlayan, kötü kelimeler gırla, istediği olmayınca çocuk gibi mızlanmalar, tripler, küsmeler, hakaretler, istediğinde ayrılıp canı istediğinde barışmayı istemeler ve haksız olan hep benim, kendisi bir kere bile özür dilerim demezdi ve tüm bunların sonucunda her şeyin sorumlusu benim diye düşünüp “sen de düzgün bir insan ol bak onu deli ediyosun” noktasına varıp kendinden ve varlığından şüphe etme noktası. Bu nokta çok tehlikeli bir nokta, bu eşik aşıldığında kapanında sıkışıp kalıyosunuz, çıkmanız çok zor hale geliyor.
Yok seni ben adam ettim, önceki ilişkinde o..dun benle adam oldunlar ve daha bir sürü ağır laflar. Benim salak kafam da ki o zaman çok net yani çocukluk kafası, aa beni sevmese böyle söylemez ki ben hatalıyım evet daha düzgün olmalı ve onu sinir etmemeliyim diye kılı kırk yarmam.
Arkadaşlarımdan bile kıskanıyodu beni ya her şeyi benle yapacaksın diye okulda onların yanına gittiğimde trip atıp küsüp günlerce yüzüme bakmazdı.
En son bir cinnetle, hiçbir şey söylemeyip, her zamanki gibi canım cicimli konuşma sonlandıktan 1 saat sonra telefondan ve her yerden engeli basıp hayatından şok etkisiyle çıktım, aydım o zaman her şeye, kendime neler ettiğimin farkına vardım, bir daha da açmadım engeli, ulaşmaya çalıştı yapamadı. Sonrasında gerçekten sevip sevildiğim bi ilişkim oldu, onun normal olmadığına çok sonralarda, biraz da psikolojiye ilgi duymaya başladığımda aydım, narsist, toksik, manyak artık teşhisi neyse..
Bu insanlarla iletişimde kalarak hayatınızdan çıkarmanız mümkün değil, size hep ulaşmaya çalışıp sizi hep manipüle etmeye çalışacaktır, çünkü egosunu sizden başka kimse tatmin etmeyecektir, çünkü kendisini sizden başka kimsenin çekmeyeceğinin farkındalar.
Bıçak gibi kesmek gerekiyo, tak diye tek anda. Anlayacağı dil maalesef böyle bunların. Keşke psikolojileri ve toksiklikten küçülen o beyinleri medeni medeni anlaşarak bitirmeye muktedir olsa. Maalesef olmuyor.
Bende aşıktım çok seviyordum sözde! Ama inanın sevmek böyle bir şey değil, biraz sabırla zamana bırakmanız gerekiyor, canınız çok yanıyordur eminim, şu an sizi kimse anlamıyo gibi de geliyordur, ama hemen hemen aynı şeyleri yaşamış birisi olarak diyorum ki, atlattığınızda çok güçlü bir insan olarak kendinizi yeniden var edeceksiniz. Gerekirse psikolojik destek alın, yalnız kalmayın, kafanızı dağıtmaya çalışın, benim bi de kolay uzaklaşabilmemin sebeplerinden birisi de ülkenin başka bir yerine atanarak onun bulunduğu şehirden uzaklaşmam oldu, kolaylaştırdı yani.
Sonrası güzellik sonrası yeşillik.
Geçiyor, geçecek, kara gün kararıp kalmıyor hiçbir zaman
