Hayatımda geçirip geçirebileceğim en kötü gecelerden birini yaşadım bu akşam.Ben kendi yaptıklarıma,söylediklerime o anda ortalığı nasıl birbirine katmadığıma inanamıyorum...Hani "Nişan fotoğraflarını gördüm,ağlayamadım" sonra "Sarhoşken aradı,gene ağlayamadım" diye anlattım önceki konularımda...İyiki de ağlamamışım çünkü onun için biriktirdiğim bütün gözyaşlarım yalnızca yarım saatte aktı.Ve bugün onun için akıttığım son gözyaşlarımdı,çünkü değmezmiş...
Olayı anlatıyorum:Cuma günü üniversiteyi okuduğum şehre gitmek için biletimi aldım ve en yakın arkadaşıma cuma günü gidiyorum diye haber verdim.O da bu akşam eğer uygunsam samimi dört arkadaşımızla beraber en azından kahve içelim,sen gitmeden son bir kez daha görüşelim dedi,bende kabul ettim.Bir saate kadar buluşalım diye sözleştim.Yapmaz olaydım.
Bizim burada bulunan tek alışveriş merkezinde buluştuk arkadaşlarımla (2 erkek,3 kızız),oturduk bir kafeye,yaklaşık iki saat kadar kendi aramızda muhabbet ettik.Sonra yeter bu kadar kalkalım dedik,hesabı beklerken,diğer kız arkadaş telefonunu kurcalarken "Aaa X ve nişanlısı da buradaymış,dur arayalım,buraya gelsinler,nişanlısıyla da tanışırız." demesin mi?
Erkeklerde "Ara,ara..." diyip durdular.O anda zaten benim tepem attı ama gıkımı çıkaramadım,o anda amann neden arıyorsun desem acayip tuhaf kaçacak...Mevzuyu kimse bilmediği için sessiz kalayım,bir bahaneyle kaçarım düşüncesi vardı kafamda.
Yanılmışım,bu arkadaş bunu aradığında bu da nişanlısıyla bizim olduğumuz yere giriyormuş.Bizim salaklar da bunu gördüler,saçma sapan el hareketleri yapıyorlar.Hani duygularımı kolay kolay yansıtan biri de değilim yoksa benim duygularımı anladılar,uyuzluğuna mı yaptılar diyeceğim yani ama böyle yapacak insanlar hiç değiller.Ve ben kendisinin şehir dışında olduğunu duymuştum.Onlar bizim masaya gelene kadar bakmadım bile onlara.
Herkes tabii ayaklandı,"Ooo hoşgeldin nerelerdesin" muhabbetine girip tokalaştılar.X ise "Asıl siz nerdesiniz" gibilerinden.Bende mecburen selam verdim,hayatımda yaptığım en zor şeydi benim için.El elelerdi.Sonra da bu gerizekalı selam verip nişanlısını bana tanıştırdı...Açık açık bu aptallığı yaptı.
Neyse oturduk masaya...Nişanlısı gayet güzel biri,içten ve samimi bir selam verdi ve pek konuşmadı...Ben artık ne konuşuyorlar umursamıyorum bile.O anda kafamda yalnızca bana bir şey demese diyorum,çünkü patlamaya hazır bomba gibiydim..
Bir süre muhabbet ettiler,sonra bu X bana demesin mi "Çok dalgınsın,bir sıkıntı mı var" diye.
En yakın arkadaşım da kesin cuma günü yola çıkacağına takmıştır kafayı,yol psikolojisi dedi.Bende gıcıklığına "Alakası yok,yalnızca buradayken yeni numaramı alsam diye düşünüyordum,bu sıralar her kafadan insan arıyor,sapığı var,serserisi var,sarhoşu var...Sonuçta ben bu insanlarla uğraşamam" dedim.
X'in yüzü allak bullak oldu,tuhaf tuhaf baktı bana....Bende kafamı çevirdim,arkadaşlarda işi şakaya vurmaya çalışıyorlar,biraz daha oturduktan sonra dayanamadım,gidiyorum ben diye ayaklandım.Kız arkadaşlarımla kucaklaştım,tam gidiyordum,nişanlısı da bana döndü,"Tanıştığımıza memnun oldum,iyi yolculuklar" dedi...Bende aval aval tokalaştım kızla,teşekkürler dedim çıktım.
Sonra da avm nin tuvaletine gidip hıçkıra hıçkıra ağladım...Çok zoruma gitti nişanlısıyla tanışmak,tokalaşmak.Diğer ucuz erkekler gibi kendini bana bu şekilde ispatlamaya çalışması yıktı beni.Nişanlısının yanında hislerim yüzünden utandım,yerin dibine girmek istedim.Nasıl bir cesaret,nasıl bir mantıktır,sinirlerim harap oldu..
Ben bu insanla bir daha bir araya ve yüz yüze hiçbir şekilde gelmek istemiyorum ama bunu nasıl yapacağım bilmiyorum.Arkadaş grubunda bir şekilde bahane uydururum ama memleket zaten çok büyük bir yer değil,gideceğin mekan azdır.Bir yerden bir yerde mutlaka yüz yüze gelicem o zaman ne yapacağım bilmiyorum.Sakinleşebilmiş değilim,ne yapacağım,nasıl davranacağım en ufak fikrim yok
Uzun olduğu için kusuruma bakmayın,fakat tutamıyorum kendimi.