Niye ben :(

Sanki herşey üst üste geliyor artık ya insan kendi evinde huzur bulur ben bulamıyorum nedense daha 16 yaşındayım gençliğimin deli çağlarımın başındayım ailem benim yanımda olması gerekirken neden bi darbede onlardan yiyorum . kız kardeşim var kardeş demeye bin şahit isterr tam bi şeytan annem deseniz kafayı yemiş baba hiç bişey umrunda değilmiş gibi duruyoo . kötü bişey yapmadım ben ama bende insanım sonuçtaa . Okul kapalı olduğu için evden dışarı çıkmıyorum arkadşlarımla görüşmüyorum doğru düzgün arkadaşım yok sıkılıyorum evde kardeş bozuntusu 11 yaşında arkadaşndada kalıyo her hafta denize pikniğe havuzada gidiyo dışarıda çıkıyoo gece sabahlara kadar pc başında camda konuşuyoo ve kimse bişey demiyoo . Ben hergün evdeyim ev işlerinide yapıyorum yemeğide yapıyorum bi tek akşamları erkek arkadaşımla camda konuşmam var başka hiç bişeyim yok ama o Şey bile yasak bana . Sabah erken kalkıyorum annem dırdır ediyo yoksa Kardeş bozuntusu herşeyime karışıyoo abla-kardeş ilişkisi diye bişey yaşamadım daha ki kendimi üvey çocuk gibi görüyorum artık dışlanmaktan bıktımmm

Ben kıyamam küçük diye bişeyde diyemiyorum kalbini kırmak istemiyorum ama çok dik kafalı küfür eder bağırır çağırır sinirlnrse vurur . Ben kırmak istemedikçe daha kötü oluyoo ama işte kaldıramıyorum artık Ben gözbebeğiymişim annemin ama hiç öle bi ilgi ve değer göremiyorum

Kafayıı yicemmm yaa psikolojim mi bozulmuş benim herşeye ağlıyorum artık kaldıramıyorum sankiii çok ağır bi yük gibi

Ahh ahh ayı gibi bişey zatenn gören kaçıyoo düşünün bi vursaa duvaraaa owww
aynı evii paylaşmak bile istemiyorummm