Niye böyle oluyor.

modern hayatın insanlara etkilerinden biri... okudukça, bildikçe, gördükçe ve çalıştıkça böyle durumlarla zaman zaman karşılaşabiliyoruz. yazılanlar bana 'yabancılaşma' kavramını hatırlattı. şehir hayatının günlük yoğunluğu ve karmaşası kişileri kendisine ya da topluma yabancılaştırabiliyor arkadaşım ve metropol insanlarının çoğu bazen böyle hissedebiliyor. fark etmen de güzel bişey. :126:
 
Bu durum normal mi bilmiyorum ama yalnız değilsiniz..Ben de arada o psikolojiye bürünürüm..
Üniversitede iken başlamıştı ilk..Dersin ortasında bi hocaya bakıyorum bır etrafıma..Niye burdayım..Bu sacmalıklar ne..biz niye burda toplandık..ailemden kilometrelerceuzaktayım..ne için kim için gibi..Okul bitti evdeyken de aynısı olurdu işte iken de..çığlık atıp kaçasım geliyor bazen..
 


Canim fark etmeyi birak kenara bu durumu yasiyorsun o an!
 



Piskolojik durumu nereye gidiyor ya toplumun:26:
neler oluyor
 
bu biraz fizyolojik, biraz da psikolojik bir durum olabilir belki de. hani o günler çok stresliyseniz ve fiziken de çok yorulduysnız, arkadaşların dediği gibi ybanacılaşma kavramını anlık bir yoğunlukla yaşıyor olabilirsiniz. bence takılacak bir durum değil; ama eğer size çok fazla oluyorsa, bir psikologtan yardım alıp rahatlayabilirsiniz, belki de gerçekten fazlasıyla geriyorsunuzdur kendiniizi farketmeden.
 
Bir arkadas burada yazmisti Anksiyete olabilirmis diye,bakti google da,yersizce korku vs piskolojik cöküntülerden kaynaklanabiliyormus.
evet korkularim cok,evelenip ayrilmak ve cok düsünüp stresslere girmek!!
kendimi yeyip bitirmem.
 
her insan hayatının belli dönemlerinde bu durumu farklı şekillerde yaşıyor olabilir ama önemli olan hiç bir zaman, kulluğumuzu unutmamak. Artık Rabbimizi dilimize bile almıyoruz, o da belki böyle durumlarla bizi kendisine çeviriyor. Derdiniz, tasanız, sıkıntınız varsa Yaradana dönüp çözüm arıyoruz, ama en güzeli en iyi anımızda da Rabbimize şükredip kulluğumuzu yaşama gayemizi unutmamak. Bu hayattaki herşey eskimeye, bozulmaya ve ölmeye mahkum. Ebedi hayatın yanında şu kısacık dünya yaşamı nefsimizin istekleriyle heba edilemeyecek kadar değerli. Bol bol dua edin, kendize ailenize tüm müslümanlara. Vermeden alınmıyor. Verelim, zenginleşelim
 
canım bana da çok oluyor. en çokda aynaya bakarken. bikaç saniye kim olduğumu tanıyamıyorum. ve kendime gelmem dakikalar alıyor. korkuyorum daha sonra.
anksiyete (anlam ayrımı )daha çok korkuya dayanan bişey. sendede olabilir. ama bana çok oluyor bu durum. gözlerim sesim ellerim hiçbirini tanıyamıyorum. bikaç dakika geçiyor sonra ben olduğumun farkına varıyorum. :85:
 
Suan yine oluyor periodik sekilde

kulaklarim sanki uzun süre kapaliy mis hayati birden duyuyorum etrafimda.

birde sanki beynim kafatasina sigmiyor..

sanki patliyacak..

Cok kötü bu durum

Ya insanin bir yeri agrisa neyse ama ruhsal sorun cooook kötü
 
aynı bu tarif ettiğin şeyi ben de iki kere yaşadım sanırım. birincisi ne zamandı hatırlamıyorum ama ikincisinde lisedeydim.bi resim sergisini geziyodum. hiç anlam veremedim ne olduğunu anlayamadım. ama unutmadım da. çok garipti.
 


ben yazmıştım canım. bana da çok oluyordu. doktor kendini rahat bırak biraz dedi. ben de nerde o rahatlık . tabii ilaç yazdı , hem destek hem ilaç alınmalıymış.
 
yoruldum artik.
cok yorgunum hayatimdan

yaşam motivasyonunu da düşürüyor insanın. bana kalırsa bir psikiyatrla görüş , bu süreci yalnız atlatma. ben şimdilerde ilacımı azalttım, azaltması da kolay oluyor. yeter ki hayat çok üstüne geldiğinde bunu artıya çevir ve zamanında azaltmaya başla
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…