- 23 Şubat 2021
- 1.715
- En iyi cevaplar
- 1
- 4.717
- 53
Çok üzüldüm. Size değil sizi hayal kırıklığına uğratanlara yazıklar olsun.
Çok üzüldüm. Size değil sizi hayal kırıklığına uğratanlara yazıklar olsun.Burada bunu yazacağımı bilmezdim bir insan boğazına kadar değersizlik gördüğü halde niye vazgeçmez ,vazgeçemez , niye içindeki sevgi zannettiği şeyi bitiremez . Yaşı kaç olursa olsun niye boşa kürek çeker , niye bu kadar kendini üzer ve umursamaz olmaya çalışamaz ? Bunları ben niye yapamıyorum , niye hep üzülen,incinen ,kırılan benim32 yaşında olup kendini halen kırık bir kız çocuğu gibi hisseder ki .
Hiçbir yere sığmıyor yüreğim , tek istediğim şey şu hayatta birazcık sevgi ve şefkat . Niye yapamadım bu zamana dek ,niye vazgeçemedim ,niye yoksun kaldım şu kapıyı vurup çıkma konusunda . Hayatta ne kadar akıllı olursa olayım kendime bu iyiliği neden yapamadım ki ? Yetersizligim,sevgiye aç kalmam babasız büyümemden ötürü mü ,niye illa o beni sevsin ,değer versin istedim ki ? Buraya akıldan ziyade yeni anne olmuş ,lohusa bir kadın olarak yazıyorum bu yazdıklarım sendromdan ötürü değil zaten böyle idi herşey ama artık daha çok üzülüyorum . Keşke sözcüğünü sevmeyen insanlar neden keskelere düşüyor kihayatta hep olgun oldum ,akıllı bir çocukluk, genç kız ergenlikte bile buyumustum hangi lise 2 öğrencisi babasının ölüm evraklarıni yaptırır ki ,hayatta herkese güçlü olup niye bir insana karşı zaafı olup eğilir ki . Tiksiniyorum kendimden , annemin laflarını dinlemedigim için en başından bu zamana kendimi bata çıka getirdigim için . Yazıklar olsun bana
Çok üzgünüm çok , hayatta meğer ne kadar önemliymiş yanıbaşında omuzuna başını koymak istediği insanın kim olduğu . Anne lafına insan geliyor ama iş işten haylice geçiyor , çektikleri yaşadığınız zorluklar ise kalbinde hep bir mızrak ,boğaz düğüm düğüm ne bir adım yol alabiliyorum ne.de ardımda bırakıp ilerleyebiliyorum ,geçmişi unutamayanlardanım bunu misli ile biliyorum hiç istemezdim.bu yapıda bir insan olmayı ,keşke böyle yetistirilmeseydim,keşke birazcık dik kafalı vurdum duymaz su çağ varya hani işte bu yeni düzenin içinde bende karaya boyansa idim.Çok üzüldüm. Size değil sizi hayal kırıklığına uğratanlara yazıklar olsun.
Rabbim tez zamanda icinize ferahlik versin insallah. Bunu cok icten diliyorum sizin icin. Iyi gecelerHaklısınıztek istediğim çocuğuma iyi bir anne olup güzel bir hayat sunmak .çok teşekkür ederim gerçekten
Çok iyisinizRabbim tez zamanda icinize ferahlik versin insallah. Bunu cok icten diliyorum sizin icin. Iyi geceler
Ben de dogustan guclu degilim tabi ki, yasaya yasaya gucleniyor insan. O yuzden 39 yasin tecrubesinden bildiriyorum, kimse icin degmezCok teşekkür ederim kadın gibi kadınsenin gibi güçlü kadınların iradesi bizlerde de olmalı biliyorum,sanmayın ki bunu istemiyorum istiyorum hemde çok tek istediğim kafamı yerden kaldırıp birşeylere basbas bağırmak sonuç ne olursa olsun .
M Mutluuu06
Bunun için tedavi olmaya ne dersin ? Kesinlikle ihtiyacın olduğunu düşünüyorum.Haklısınıztek istediğim çocuğuma iyi bir anne olup güzel bir hayat sunmak .çok teşekkür ederim gerçekten
hayatta hep olgun oldum ,akıllı bir çocukluk, genç kız ergenlikte bile buyumustum hangi lise 2 öğrencisi babasının ölüm evraklarıni yaptırır ki ,hayatta herkese güçlü olup niye bir insana karşı zaafı olup eğilir ki . Tiksiniyorum kendimden , annemin laflarını dinlemedigim için en başından bu zamana kendimi bata çıka getirdigim için . Yazıklar olsun bana
Özdeğer özsevgi özsefkat meditasyonları yapmanız gerekBurada bunu yazacağımı bilmezdim bir insan boğazına kadar değersizlik gördüğü halde niye vazgeçmez ,vazgeçemez , niye içindeki sevgi zannettiği şeyi bitiremez . Yaşı kaç olursa olsun niye boşa kürek çeker , niye bu kadar kendini üzer ve umursamaz olmaya çalışamaz ? Bunları ben niye yapamıyorum , niye hep üzülen,incinen ,kırılan benim32 yaşında olup kendini halen kırık bir kız çocuğu gibi hisseder ki .
Hiçbir yere sığmıyor yüreğim , tek istediğim şey şu hayatta birazcık sevgi ve şefkat . Niye yapamadım bu zamana dek ,niye vazgeçemedim ,niye yoksun kaldım şu kapıyı vurup çıkma konusunda . Hayatta ne kadar akıllı olursa olayım kendime bu iyiliği neden yapamadım ki ? Yetersizligim,sevgiye aç kalmam babasız büyümemden ötürü mü ,niye illa o beni sevsin ,değer versin istedim ki ? Buraya akıldan ziyade yeni anne olmuş ,lohusa bir kadın olarak yazıyorum bu yazdıklarım sendromdan ötürü değil zaten böyle idi herşey ama artık daha çok üzülüyorum . Keşke sözcüğünü sevmeyen insanlar neden keskelere düşüyor kihayatta hep olgun oldum ,akıllı bir çocukluk, genç kız ergenlikte bile buyumustum hangi lise 2 öğrencisi babasının ölüm evraklarıni yaptırır ki ,hayatta herkese güçlü olup niye bir insana karşı zaafı olup eğilir ki . Tiksiniyorum kendimden , annemin laflarını dinlemedigim için en başından bu zamana kendimi bata çıka getirdigim için . Yazıklar olsun bana
Siz bu hayatta henüz çocuk yaştayken, yaşanabilecek en kötü şeyi yaşayıp, bir yetişkinin bile üstünden kalkamayacağı zorlukları aşmaya çalışmışsınız. Belki içinizden güçlü bir şekilde aştığınızı düşündüğünüz bu zorlukları, hayatınızı bağlandığınız, tüm ilginizi, sevginizi, güveninizi verdiğiniz eşiniz sayesinde bastırdınız. Eşiniz ise sizin güven duygunuzu, özgüveninizi yerle bir etmiş. Değersizlik hissi ve özgüven kaybı nedeni ile, aslında yapmanız gerekeni bildiğiniz halde uygulayamamışsınız.Her şey yolunda giderken bile yeni doğum yapmış bir annenin her anlamda yardıma ihtiyacı varken, siz yapayalnız bırakılmışsınız.Burada bunu yazacağımı bilmezdim bir insan boğazına kadar değersizlik gördüğü halde niye vazgeçmez ,vazgeçemez , niye içindeki sevgi zannettiği şeyi bitiremez . Yaşı kaç olursa olsun niye boşa kürek çeker , niye bu kadar kendini üzer ve umursamaz olmaya çalışamaz ? Bunları ben niye yapamıyorum , niye hep üzülen,incinen ,kırılan benim32 yaşında olup kendini halen kırık bir kız çocuğu gibi hisseder ki .
Hiçbir yere sığmıyor yüreğim , tek istediğim şey şu hayatta birazcık sevgi ve şefkat . Niye yapamadım bu zamana dek ,niye vazgeçemedim ,niye yoksun kaldım şu kapıyı vurup çıkma konusunda . Hayatta ne kadar akıllı olursa olayım kendime bu iyiliği neden yapamadım ki ? Yetersizligim,sevgiye aç kalmam babasız büyümemden ötürü mü ,niye illa o beni sevsin ,değer versin istedim ki ? Buraya akıldan ziyade yeni anne olmuş ,lohusa bir kadın olarak yazıyorum bu yazdıklarım sendromdan ötürü değil zaten böyle idi herşey ama artık daha çok üzülüyorum . Keşke sözcüğünü sevmeyen insanlar neden keskelere düşüyor kihayatta hep olgun oldum ,akıllı bir çocukluk, genç kız ergenlikte bile buyumustum hangi lise 2 öğrencisi babasının ölüm evraklarıni yaptırır ki ,hayatta herkese güçlü olup niye bir insana karşı zaafı olup eğilir ki . Tiksiniyorum kendimden , annemin laflarını dinlemedigim için en başından bu zamana kendimi bata çıka getirdigim için . Yazıklar olsun bana
Çok teşekkür ederimSiz bu hayatta henüz çocuk yaştayken, yaşanabilecek en kötü şeyi yaşayıp, bir yetişkinin bile üstünden kalkamayacağı zorlukları aşmaya çalışmışsınız. Belki içinizden güçlü bir şekilde aştığınızı düşündüğünüz bu zorlukları, hayatınızı bağlandığınız, tüm ilginizi, sevginizi, güveninizi verdiğiniz eşiniz sayesinde bastırdınız. Eşiniz ise sizin güven duygunuzu, özgüveninizi yerle bir etmiş. Değersizlik hissi ve özgüven kaybı nedeni ile, aslında yapmanız gerekeni bildiğiniz halde uygulayamamışsınız.Her şey yolunda giderken bile yeni doğum yapmış bir annenin her anlamda yardıma ihtiyacı varken, siz yapayalnız bırakılmışsınız.
Ben bu durumun evlilik öncesi birbirini tanımakla veya eşinizin sizi sevip sevmemesi ile ilgili olduğunu değil de; eşinizin yapısı ile ilgili olduğunu düşünüyorum. Anneniz daha önceden eşinizin karakterini farketmiş sanırım.Siz ağzınızla kuş bile tutsanız tek isteğiniz olan ilgi, alaka, huzuru sizi anlamayan eşinizde bulamazsınız.Maalesef ki sevgi, ilgi, fedakarlıkla ve talep etmekle olmuyor. Eşiniz sizi mutlu etmek istese sizin hiç bir şey yapmanıza gerek kalmaksızın bunu yapardı zaten. Bu nedenle kendinizi de üzmeyin. Özgüveninizi tekrar toplamaya çalışın. Gerekirse profesyonel yardım alın.
Size ne iyi geliyorsa şu an ona odaklanın. Bir süre anneniz, bebeğiniz ve siz başbaşa kalabilirsiniz. Böylece kendinizi hem zihinsel hem de fiziksel anlamda daha iyi dinlersiniz. Bebeğiniz size güç verecektir. Bebeğinizin ihtiyaç duyduğu en önemli şey mutlu bir anne. Siz mutsuzken bebeğinizi mutlu edemezsiniz. Eşiniz asla değişmeyecek, bunu kabullenip ona göre yolunuzu çizmelisiniz. O halde kendinizi değiştirmekten başka çareniz yok. Kişisel gelişim kitapları ve meditasyonlar da değişiminize katkı sunacaktır. Umarım kendiniz ve bebeğiniz için en güzel yolu bulursunuz.
İnanın bende bunları istiyorum ,bende dik durmak bende güçlü olmak istiyorum ama olmuyor niye olmuyor bilmiyorum .İrade ve gurur, ne kadar canınız yansada bu iki özelliğiniz ağır basmalı.
Çok haklısınız , kesinlikle iyi bir psikolog ile görüşmem lazım. Çok teşekkür ederimSpesifik bir olay yazmadığınız için genel bir yorum yapacağım.
Çok güçlü insanlar tabiri caizse dikenli bir yolda acıya rağmen yürüyerek hayatta kalan insanlar bana göre.
Kimi insan sadece güçlü olur.
Kimiside bir yanı güçlüyken diğer görünmeyen yanı hassas yanı oluyor.
Yaşanan bir olaya karşı herkesin tepkisi bir değil.
Biri çok rahat üstesinden gelir diğerinin travması olur.
Bahsettiğiniz çaresizlik, sevgi ve şevkat ihtiyacı babanızın erken kaybı olabilir belki küçükken karşılanmayan veya koşullu karşılanmasıyla bozulan dengeden dolayı olabilir.
Bu denli hayatınızı derinden etkiliyorsa o sorun her neyse bence iyi bir psikoterapist bir psikatristle üstesinden gelirsin ya da hafifletirsin. Bu kadar hayatını mahvetmez.
Söylemeden geçemeyeceğim, haddinden fazla birilerime değer vermek, sevmek, vazgeçilemez hissettirmek ilişkilerde kaybeden olmayı garanti eden bir durum.
Maalesef onların bu duruma güvenip bilerek veya bilmeyerek bize zarar veren tavırlar sergilemesinde dolaylı itici güç oluyoruz.
Önce ben demeyi öğrenmek gerek.
Bu sorunu yaşayan insanlar önce kendine" ben kendimi ne kadar seviyorum, kendime ne kadar şevkat gösteriyorum, benim ihtiyacım olan şey ne" diye ne kadar soruyor acaba?
Genellikle sormuyor karşıdan talep ediyor/ bekliyor.
Maalesef böyle dikiş tutmuyor.
Bende gideceğimbak arkadaşım sorunlar şurdan kaynaklanıyor.
çocuk olmadan yetişkin olmak zorunda kalanların genel sorunudur bu..
mantıksal düşünüyormuş gibi davranıp aslında tüm kararları duygusal veriyorsun..
çok tanıdık şeyler yaşadım. ben de çocuk olmam gereken yaşta kardeşime anne, evlat olmam gereken yaşta anneme koca olmak durumunda kaldım.. kalmışım.. yaşarken anlamıyorsun.. yıllar sonra bir sebeple ortaya çıkınca psikolog çıkardı ve benim de hayata bakışım değişti.
diyeceğim o ki acilen bir psikologla görüşmeye başla..
burda ne dersek diyelim seni düştüğün kuyudan geçmişinle yüzleştirmeden çıkarmak çok zor..
hiç vakit kaybetmeden psikolojik destek al.. önce kendin sonra çocuğun için..
Ekonomik özgürlüğüm var , ailem de destek , beni şartlar değil kendi kendimi cikaramiyorum .Ekonomik özgürlüğünüz ve size destek olacak bir aileniz yoksa şartlardan dolayıdır.
Burada bunu yazacağımı bilmezdim bir insan boğazına kadar değersizlik gördüğü halde niye vazgeçmez ,vazgeçemez , niye içindeki sevgi zannettiği şeyi bitiremez . Yaşı kaç olursa olsun niye boşa kürek çeker , niye bu kadar kendini üzer ve umursamaz olmaya çalışamaz ? Bunları ben niye yapamıyorum , niye hep üzülen,incinen ,kırılan benim32 yaşında olup kendini halen kırık bir kız çocuğu gibi hisseder ki .
Hiçbir yere sığmıyor yüreğim , tek istediğim şey şu hayatta birazcık sevgi ve şefkat . Niye yapamadım bu zamana dek ,niye vazgeçemedim ,niye yoksun kaldım şu kapıyı vurup çıkma konusunda . Hayatta ne kadar akıllı olursa olayım kendime bu iyiliği neden yapamadım ki ? Yetersizligim,sevgiye aç kalmam babasız büyümemden ötürü mü ,niye illa o beni sevsin ,değer versin istedim ki ? Buraya akıldan ziyade yeni anne olmuş ,lohusa bir kadın olarak yazıyorum bu yazdıklarım sendromdan ötürü değil zaten böyle idi herşey ama artık daha çok üzülüyorum . Keşke sözcüğünü sevmeyen insanlar neden keskelere düşüyor kihayatta hep olgun oldum ,akıllı bir çocukluk, genç kız ergenlikte bile buyumustum hangi lise 2 öğrencisi babasının ölüm evraklarıni yaptırır ki ,hayatta herkese güçlü olup niye bir insana karşı zaafı olup eğilir ki . Tiksiniyorum kendimden , annemin laflarını dinlemedigim için en başından bu zamana kendimi bata çıka getirdigim için . Yazıklar olsun bana
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?