- 1 Eylül 2014
- 26.127
- 30.492
- 798
- 35
O zaman hersey sizin elinizde
O zaman hersey sizin elinizdeEkonomik özgürlüğüm var , ailem de destek , beni şartlar değil kendi kendimi cikaramiyorum .
Canımsın ,çok teşekkür ederimBaharcim canım okudum çok üzüldüm rabbim sabir versin bir çıkar yol göstersin güç versin
Bebeğin bir yandan yaşadıkların bir yandan üst-üste gelmiş olabilir biraz uzaklas evinden annenin yanina git kafanı dinle yada yalnız kalacağın bir yere hem kendini toplarsın hem düşüncelerin netleştir
Kafan dağılmış olur hanı dertte senle gelir o ayrı ama ortam değiştirmekte iyi gelir sana
Bazı insanlar "farkında olmadan" acılardan beslenmeyi sever.Burada bunu yazacağımı bilmezdim bir insan boğazına kadar değersizlik gördüğü halde niye vazgeçmez ,vazgeçemez , niye içindeki sevgi zannettiği şeyi bitiremez . Yaşı kaç olursa olsun niye boşa kürek çeker , niye bu kadar kendini üzer ve umursamaz olmaya çalışamaz ? Bunları ben niye yapamıyorum , niye hep üzülen,incinen ,kırılan benim32 yaşında olup kendini halen kırık bir kız çocuğu gibi hisseder ki .
Hiçbir yere sığmıyor yüreğim , tek istediğim şey şu hayatta birazcık sevgi ve şefkat . Niye yapamadım bu zamana dek ,niye vazgeçemedim ,niye yoksun kaldım şu kapıyı vurup çıkma konusunda . Hayatta ne kadar akıllı olursa olayım kendime bu iyiliği neden yapamadım ki ? Yetersizligim,sevgiye aç kalmam babasız büyümemden ötürü mü ,niye illa o beni sevsin ,değer versin istedim ki ? Buraya akıldan ziyade yeni anne olmuş ,lohusa bir kadın olarak yazıyorum bu yazdıklarım sendromdan ötürü değil zaten böyle idi herşey ama artık daha çok üzülüyorum . Keşke sözcüğünü sevmeyen insanlar neden keskelere düşüyor kihayatta hep olgun oldum ,akıllı bir çocukluk, genç kız ergenlikte bile buyumustum hangi lise 2 öğrencisi babasının ölüm evraklarıni yaptırır ki ,hayatta herkese güçlü olup niye bir insana karşı zaafı olup eğilir ki . Tiksiniyorum kendimden , annemin laflarını dinlemedigim için en başından bu zamana kendimi bata çıka getirdigim için . Yazıklar olsun bana
İyi bir psikoloji değil , iğrenç bir psikoloji bile bile devam etmek kendini tüketmek bende onlardanım işte kesinlikle anlattığınız gibi ama ben bu durumu inanın sevmiyorum, bende hiçe saymak ,umursamamak sevgi vs hicbisey istemiyorum ama kendimi cikaramiyorum . Dışarıdan içeriden herkese akıl verip ama kendine gelince bu kafayı bir türlü bulamayan biriyim , siz çok haklısınız çok değişimin daha kötü olacağını düşünüp bile bile devam etmek acı çekmekten başka çare yokmuscasina . Evlenmişsiniz ,hiçbir zaman terk edilmemiş aldatilmamissiniz vs ama gördüğüm rüyalar bile benden ayrılması beni sevmemesi üzerine görüp rüyalardan ağlayarak uyanıyorum bilmiyorum niye böyle . Şuan zaten zor bir donemdeyim,lohusayim ama üstüne birde hicbisey gorememek iyice beni tüketiyor . Sizinde bebeğiniz şimdiden dilerim herşeyin en güzelini yaşar annesinin güzel kollarında .Bazı insanlar "farkında olmadan" acılardan beslenmeyi sever.
Değişik bir psikolojik durumdur bu, mutsuz olduğunu, devam ederse daha da mutsuz olacağını bilir ama devam eder. Çünkü değişimi daha ürkütücü bulur, mutsuzda olsam düzenim var ve alışık olduğum düzen der.
Sanırım öyle birşey sizinkiside.
Baharım, ayrılmış gibisiniz zaten cocukla senle ilgilenmiyor öyle mi inan çok üzüldüm. Bazılarının tek-kişilik hayatları oluyor çoğaldıkça kabullenemiyorlarCanımsın ,çok teşekkür ederim.
Evimden ayrıldım çocuğum kolik diye annemin yanındayım , gündüzleri hiç sorunum yok bebeğimle ilgili ama akşam 5 ten gece 3,4 e dek atakları var ,zaten psikolojim berbat durumda 47 günlük bebeğim ve doğumdan 1 ay öncesi eve yatış yaptım ,herşeye rağmen inanın iyi dayaniyorum halimi görseniz üzülürsünüz ama hiç olmazsa beni anlayan ,beni düşünen bir eşim olsun istiyorum o kadar zor bişey değil istediğim ama onun zerresi bile yok . Zaten somut olarak yanımda değil bari manen olsa nolur sanki ama yok .
Siz her kadının evliliğin doğası gereği eşinden bekleyeceği şeyleri talep ediyorsunuz ve karşı tarafa bu duyguları fazlasıyla vermişsiniz. Her ilişkinin, evliliğin dinamikleri farklı ama siz zaten en temel şeyleri bekliyorsunuz ve eşinizin bu temel duyguları size hissettirmemesi, sizi anlamaması, duymaması sizi bu hale getirmiş. Kendinizi kesinlikle suçlamayın. Tabii ki eşinize sevginizi belli edip, aynı şekilde ondan da bu karşılığı beklemelisiniz. Ona karşı hissizleşmek için kendinizi zorlamayın. Sizin mutlaka bir uzmandan destek almanız gerek.Çok teşekkür ederimbu kadar iyi anlatılmazdı şuan yaşadıklarım ,eşimden zaten uzağım çocuğum doğalı 46 gün bir evimizden 6 gün sonra anneme geçtim çünkü aşırı derecede kolik bir bebek ilk anneliği tecrübe etmem ve bu kadar ağrılı sancılı olması beni evimden ayrı kıldı eşimle aldığımız karar ile. Zaten ben ondan ayrıyım ,soyut somut herşeyinden uzakken tek istediğim şey beni de düşünüp,değer verdiğini önemsediğinı belirten bir cümle veya bir sarilma bebeği görmeye gelince ama hiçbiri yok . Niye kendimi bu kadar hırpalıyorum ki bilmiyorum ,nolurdu bende önemsemesem asla değer ,sevgi verip gostermesem . Ben umursamak ya da sevmek istemiyorum ama ne yaparsam yapayım onun bana sevgisizligini düşünüp üzülüyorum . Çok sağolun
Çok teşekkür ederimSiz her kadının evliliğin doğası gereği eşinden bekleyeceği şeyleri talep ediyorsunuz ve karşı tarafa bu duyguları fazlasıyla vermişsiniz. Her ilişkinin, evliliğin dinamikleri farklı ama siz zaten en temel şeyleri bekliyorsunuz ve eşinizin bu temel duyguları size hissettirmemesi, sizi anlamaması, duymaması sizi bu hale getirmiş. Kendinizi kesinlikle suçlamayın. Tabii ki eşinize sevginizi belli edip, aynı şekilde ondan da bu karşılığı beklemelisiniz. Ona karşı hissizleşmek için kendinizi zorlamayın. Sizin mutlaka bir uzmandan destek almanız gerek.
Baba kaybını siz çocuk sayılacak yaşta yaşamışsınız ben lohusa iken.. 40 yaşına dayandım hala eksikliğini bir çocuk gibi hissediyorum. Onu kaybettikten sonra eşimin davranışları bile değişti sanki sahipsiz kalmışım gibi…ben artık değer beklemiyorum kimseden gerçekten öyle bir beklentim kalmadı. Kendime değer veriyorum ben de karşımdakini mutlu etme isteğim kalmadı ben mutlu olayım çocuklarım mutlu olsun yeter .. beni bu hale onlar getirdiÇok teşekkür ederimbu kadar iyi anlatılmazdı şuan yaşadıklarım ,eşimden zaten uzağım çocuğum doğalı 46 gün bir evimizden 6 gün sonra anneme geçtim çünkü aşırı derecede kolik bir bebek ilk anneliği tecrübe etmem ve bu kadar ağrılı sancılı olması beni evimden ayrı kıldı eşimle aldığımız karar ile. Zaten ben ondan ayrıyım ,soyut somut herşeyinden uzakken tek istediğim şey beni de düşünüp,değer verdiğini önemsediğinı belirten bir cümle veya bir sarilma bebeği görmeye gelince ama hiçbiri yok . Niye kendimi bu kadar hırpalıyorum ki bilmiyorum ,nolurdu bende önemsemesem asla değer ,sevgi verip gostermesem . Ben umursamak ya da sevmek istemiyorum ama ne yaparsam yapayım onun bana sevgisizligini düşünüp üzülüyorum . Çok sağolun
Çok teşekkür ederim NihalimM Mutluuu06therealsinner canlarım ikiniz içinde çok üzülüyorum. Sizleri anlıyorum. Ben de ilk evliliğimde senelerce orta sahada top çevirdim. Ha düzeldik, ha düzeleceğiz derken bir baktım 15 senenin sonunda sıfıra sıfır elde var sıfır.
Baharcım kendine bu kadar yüklenme. Duygular bir günde yeşermiyor, bir günde bitsin. Sen şu an muhasebe yapıyorsun. Bir yerden sonra eğer ki bardak taşarsa zaten kendin o kararı vereceksin.
Ben nasıl bitirdim biliyor musun. Psikiyatriste gidiyorduk eski eşimle. İkimize de tanı koydu, anti depresan yazdı. Ben ilaçlarımo içiyordum, eşim içmiyordu. Psikiyatrist dedi ki “birbirinize dokunun, temas edin” Eşim bana dedi ki “Benim içim seni almıyor” Ertesi gün ben avukata başvurdum. Gözüm ne beraber geçirdiğimiz 15 seneyi gördü, ne başka bir şeyi. Dedim “Daha kendimi ne kadar küçük düşürebilirim ki.” Boşandıktan sonra zamanla toparladım. Düşündüğüm gibi de olmadı. Onsuz nefes alamam dediğim insan benim için sokaktaki bir yabancı oldu. İkinizde biliyorsunuz kendime yeni bir hayat kurdum.
Hakkınızda hayırlısını dilerim. Bir kadın içindeki potansiyeli, gücü başına musibetlet gelmedikçe bilmiyor. İçinizi ferah tutun. Yavrularınız size o gücü verecektir
astrolojiye pek inanmam ama bu aralar aşkla evlilikle ilgili ciddi kararlar alınmamalıymış.sakince beklenmeliymiş.ne menfi ne de olumlu hiç bir adım atılmamalıymış.
Bende geçen hafta dinlemiştimastrolojiye pek inanmam ama bu aralar aşkla evlilikle ilgili ciddi kararlar alınmamalıymış.sakince beklenmeliymiş.ne menfi ne de olumlu hiç bir adım atılmamalıymış.
İnşallah gerçekten geçsin gitsin bu günler diliyorum . Çok bunaldım, çok teşekkür ederim .Kadın olduğumuz için daha duygusal düşünüyoruz bence. M Mutluuu06 , alakasız olacak ama insanın gözü önünden bazı şeyler hiç kaybolmuyor. 19 yaşındayken birine aşık olmuştum. Görmemeye dayanamadığım için o zamanlar kendimce imada bulunmuştum. Hayatındaki kişinin, “bi de ne kötü demi sen çok istedin ama benim eşim oldu” demesiyle birden 29 yaşına girmiştim. Velsahıl zaman geçiyo,bazı şeyler insanın içinde duruyor ama kendini güvende hissettiren,seven,sevindiren şeyler de oluyor hayatında. Şükür ki geçiyor. Biraz kendini dinlemekten vazgeç bakalım. Zaman çok çabuk geçiyor. Teselli veremiyor olabilirim ama geçici olduğun bil canım.
Şuan konuşmuyoruz ben adım attım sadece aramakla ama açmadı ve dönmedi kızımla başka bir evde ayrı olmamıza rağmen . Bilmiyorum sadece biran önce şu yaşadıklarım bitsin istiyorum. Çok teşekkür ederimherkesten vazgecilir,
vazgecmiyorsunuz demek ki hala umut goruyorsunuz.
ya da hala denemeye deger bir seyler buluyorsunuz onda.
duygularinizi icinize atmayin, bol bol konusun, bizimle de konusun, ama esinizle de konusun.
Illa tepki verecektir, verdigi tepki belki hosunuza gitmeyecektir, ama eninde sonunda sizin karar vermenize yardimci olacaktir.
Bu kadar saplantılı sevgi olamaz , kendimi düşünüyorum da ne gerek var böyle anlamsız sevgi kaliplarinda kendimi eritip ,yok etmeye . Bir zamanlar gözümün içine bakan insan şimdi yüzüme düzgün bakmıyor .Baba kaybını siz çocuk sayılacak yaşta yaşamışsınız ben lohusa iken.. 40 yaşına dayandım hala eksikliğini bir çocuk gibi hissediyorum. Onu kaybettikten sonra eşimin davranışları bile değişti sanki sahipsiz kalmışım gibi…ben artık değer beklemiyorum kimseden gerçekten öyle bir beklentim kalmadı. Kendime değer veriyorum ben de karşımdakini mutlu etme isteğim kalmadı ben mutlu olayım çocuklarım mutlu olsun yeter .. beni bu hale onlar getirdi
Şuan konuşmuyoruz ben adım attım sadece aramakla ama açmadı ve dönmedi kızımla başka bir evde ayrı olmamıza rağmen . Bilmiyorum sadece biran önce şu yaşadıklarım bitsin istiyorum. Çok teşekkür ederim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?