dün bu konuyu açtıktan sonra annemle konuştum uzun uzun, o da dilimiz bağlandı bir şey söyleyemedik biz de bu duruma çok üzülüyoruz dedi. eşin her şeyi annesine anlatmış annesi de yedi düvele yaymış, sorun eşinde bitiyor dedi.en son annesine ben kendim halledeceğim sorunlarımı sen karışma demiş, kv de anneme iletmiş. o günden sonra kv ye anlatıyor mu bilmiyorum...ve benim içimde öyle bir şüphe var ki, bahsettiğim cinsellik bile kv nin eşime aman çocuk yapma aman yaklaşma telkinlerinden oluyor gibi hissediyorum...
altıncı his derler ya o bende çok kuvvetlidir kızlar, hiç bir zaman yanılmadım. kv nin de içini biliyorum, eşimin de. annemle durum kritiği yaptıktan sonra annem dışardan bir göz olarak benim de istemeden hatalar yaptığımı ama onların da bunu çok büyüttüğünü söyledi. söylediği şeyleri düşünce haklılık payı olduğunu gördüm. ama eşimin de bir çok hatası var. bundan sonraki kararım bir süre deneme sürecine alacağım ikimizi de; ikinci bir şans yani. aynı şeyler tekrar olursa bir başka şans olmayacak. Herkesin her zaman son bir şansı olması gerektiğine inanırım çünkü geriye dönüp baktığımda ben elimden geleni yaptım derim içim rahat olur. Siz ne dersiniz?