İyi akşamlar hanımlar . Bir yıllik bir ilişkim var. Daha önce de bunla alakalı konum var. Genel olarak uyumlu bir çiftiz. Ama son zamanlarda anlam veremediğim o kadar şey oldu ki. Huzursuzum/huzursuzuz. Çok uzatmadan anlatayım.
Kalabalık bir ailenin çocuğu evli abla ve abileri var sık sık görüşürler. Genelde erkek arkadaşım onlara gider. İlk zamanlar onlara gittiğinde iletisimimiz sekteye uğrardi tabi ben bu durumu belirte belirte duzelttirdim. Şimdi daha iyi. Ailesiyle zaman geçirmeyi çok seviyor. Öyle ki iki haftada bir görüşelim aynı şehirdeyiz bu arada hani ailemize de zaman ayıralım diyor. İlk zamanlar yine çok üstüne dusmedim sonuçta duygularım öyle yoğun degildi. Ama zaman geçtikçe bunun da saçma olduğunu farkettim. Konuştum ve müsait olduğumuz zamanlarda haftada bir görüşecekmisiz işte.
Erkek arkadaşım genel olarak sakin, merhametli, anlayışlı bir adamdır. Trip falan atmaz, genelde alttan alan o olur. Ben fevriyimdir. Ama son zamanlarda işyerindeki problemler evdeki problemler derken çöktum arkadaşlar. Ona daha çok ihtiyacım olduğunu hissediyorum. Sürekli konuşmak, iletişim halinde olmak istiyorum özlüyorum ya çünkü. Arkadaşlarla aram iyidir çok öyle çevresi olan biri değilim. Görüşürüz ara ara. Ne bileyim iyice sardım. Dünkü tartışma da şu. Şirketin iftar yemeğinden geldim. Konuşalım mesajlasalim istedim o an. O da bir yirmi dk beklesen, netten dizimi bitireyim dedi. Ben de alındim söylenmeye başladım dizi benden önemli tabi diye. O da zehir ettin artık söylemek istemiyorum dedi. Ordan yine bir tartışma çıktı. Sonra tatlıya bağladık .
Sunu farkediyorum. Sürekli aşkım canım cicim ne bileyim habire bir romantizm içinde olmak istiyorum
o telefonda konuşurken başlıyor işten güçten konuşmaya modum düşüyor o ara. Bir de bu durumları yüzüme vurdukça iyice kötü oluyorum. Yüzüm düşüyor depresif oluyorum o an. Arasin mesaj atsın istiyorum. Tamam yapıyor evet ama. Yapmadığı zaman sanki hiç yapmiyormus triplerine giriyorum. Sonra zaten küçük tartışmalar derken huzurumuz bozuluyor. Son beş aydır böyle nerdeyse. Yorumlarınızı bekliyorum.
Kalabalık bir ailenin çocuğu evli abla ve abileri var sık sık görüşürler. Genelde erkek arkadaşım onlara gider. İlk zamanlar onlara gittiğinde iletisimimiz sekteye uğrardi tabi ben bu durumu belirte belirte duzelttirdim. Şimdi daha iyi. Ailesiyle zaman geçirmeyi çok seviyor. Öyle ki iki haftada bir görüşelim aynı şehirdeyiz bu arada hani ailemize de zaman ayıralım diyor. İlk zamanlar yine çok üstüne dusmedim sonuçta duygularım öyle yoğun degildi. Ama zaman geçtikçe bunun da saçma olduğunu farkettim. Konuştum ve müsait olduğumuz zamanlarda haftada bir görüşecekmisiz işte.
Erkek arkadaşım genel olarak sakin, merhametli, anlayışlı bir adamdır. Trip falan atmaz, genelde alttan alan o olur. Ben fevriyimdir. Ama son zamanlarda işyerindeki problemler evdeki problemler derken çöktum arkadaşlar. Ona daha çok ihtiyacım olduğunu hissediyorum. Sürekli konuşmak, iletişim halinde olmak istiyorum özlüyorum ya çünkü. Arkadaşlarla aram iyidir çok öyle çevresi olan biri değilim. Görüşürüz ara ara. Ne bileyim iyice sardım. Dünkü tartışma da şu. Şirketin iftar yemeğinden geldim. Konuşalım mesajlasalim istedim o an. O da bir yirmi dk beklesen, netten dizimi bitireyim dedi. Ben de alındim söylenmeye başladım dizi benden önemli tabi diye. O da zehir ettin artık söylemek istemiyorum dedi. Ordan yine bir tartışma çıktı. Sonra tatlıya bağladık .
Sunu farkediyorum. Sürekli aşkım canım cicim ne bileyim habire bir romantizm içinde olmak istiyorum
