- 23 Şubat 2018
- 442
- 513
- 103
- Konu Sahibi elifak0106
- #1
Tam da başlıktaki gibi aslında. İçinde bulunduğum zaman diliminde ne yapmam gerektiğini, kendime nasıl yetmem gerektiğini, hangi yola sapmam gerektiğini bilemiyorum. Deneyimli, görmüş, aydın kadınlarımızdan önerilerini bekliyorum. Derin bir depresyon eşiğindeyim sanki.
Üniversiteden geçtiğimiz yıl mezun oldum. Bir yıldır işsizim. Elimde sadece iyi bir KPSS puanım var ancak bölümümde alım olmadığı için şimdilik bir işe yaramıyor.
Vasıflı vasıfsız iş ayırt etmeksizin zilyon yere başvuru yaptım. Sadece bu süreçte iki kurum tarafından arandım. Bir tanesi sigortasız çalışmayı teklif ettiği için kabul etmedim, bir diğeri beni “biz size döneriz” diyerek aramadı.
Spora başlayım diyorum, erteliyorum. Çok geniş bir arkadaş çevrem yok. Bir elin parmağını geçmez görüştüğüm arkadaşlarım. Artık onlarla görüşmek ya da sohbet etmek de tat vermez oldu. Herkesin hayatı değişti, düzeni değişti. Buluşmalarımızda çalıştığı yerlerdeki çocuklarla olan flörtlerini, kayınvalide adaylarının mülklerini, müdürlerinin asabiliğini ya da eski sevgililerinin stalklarını dinlemekten gına geldi. Mutlu zamanlarını başkalarına ayırıp sadece bir derdi olduklarında Elif’i aramalarından bunaldım belki de.
İngilizcem hiçbir zaman yeterli olmadı. Mezun olunca genel ingilizce kurslarına gittim kesmedi, yeterli gelmedi, üstüne düşmedim. Yüksek lisans düşünüyorum YDS çalışayım diyorum, kurslar ateş pahası, bir sınava hazırlanacak maddi manevi gücü kendimde ararken vazgeçer gibi oluyorum. Bir kaç kursla görüştüm fiyat aldım ancak kendi içimde yeterli hazzı bulamayınca rafa kaldırdım.
Günler ellerimde ufalanıyor. Haftada bir sevgilimle görüşüyorum, diğer günler evdeyim. Şehir dışına çıkıp kafa dağıtayım desem yanıma alacak bir arkadaşım yok, ya çalışıyorlar ya zamanları yok.
Ben ne yapayım? Nerelere gideyim? Evde durup hiçbir şey yapmadıkça adeta köreliyorum. Ev insanı sanki kendine hapsediyor, bir süre sonra insan çıkmak da istemiyor. Herhangi bir yerde çalışıp sosyalleşeyim dedim onu da bulamadım. Bunaldım. Okuduğum okuldan, seçtiğim arkadaşlardan, yaptığım tercihlerden pişmanlık duyuyorum. Daha iyi ataması olan bi bölüm okusaydım diye hayıflanıyorum.
Bu süreçlerden geçmiş olanlar ya da empati yapabilenler siz neler önerirsiniz? Bahar artık benim hayatıma da gelsin. İleride dönüp baktığımda boş geçmiş boşa geçmiş yıllar görmek istemiyorum.
Üniversiteden geçtiğimiz yıl mezun oldum. Bir yıldır işsizim. Elimde sadece iyi bir KPSS puanım var ancak bölümümde alım olmadığı için şimdilik bir işe yaramıyor.
Vasıflı vasıfsız iş ayırt etmeksizin zilyon yere başvuru yaptım. Sadece bu süreçte iki kurum tarafından arandım. Bir tanesi sigortasız çalışmayı teklif ettiği için kabul etmedim, bir diğeri beni “biz size döneriz” diyerek aramadı.
Spora başlayım diyorum, erteliyorum. Çok geniş bir arkadaş çevrem yok. Bir elin parmağını geçmez görüştüğüm arkadaşlarım. Artık onlarla görüşmek ya da sohbet etmek de tat vermez oldu. Herkesin hayatı değişti, düzeni değişti. Buluşmalarımızda çalıştığı yerlerdeki çocuklarla olan flörtlerini, kayınvalide adaylarının mülklerini, müdürlerinin asabiliğini ya da eski sevgililerinin stalklarını dinlemekten gına geldi. Mutlu zamanlarını başkalarına ayırıp sadece bir derdi olduklarında Elif’i aramalarından bunaldım belki de.
İngilizcem hiçbir zaman yeterli olmadı. Mezun olunca genel ingilizce kurslarına gittim kesmedi, yeterli gelmedi, üstüne düşmedim. Yüksek lisans düşünüyorum YDS çalışayım diyorum, kurslar ateş pahası, bir sınava hazırlanacak maddi manevi gücü kendimde ararken vazgeçer gibi oluyorum. Bir kaç kursla görüştüm fiyat aldım ancak kendi içimde yeterli hazzı bulamayınca rafa kaldırdım.
Günler ellerimde ufalanıyor. Haftada bir sevgilimle görüşüyorum, diğer günler evdeyim. Şehir dışına çıkıp kafa dağıtayım desem yanıma alacak bir arkadaşım yok, ya çalışıyorlar ya zamanları yok.
Ben ne yapayım? Nerelere gideyim? Evde durup hiçbir şey yapmadıkça adeta köreliyorum. Ev insanı sanki kendine hapsediyor, bir süre sonra insan çıkmak da istemiyor. Herhangi bir yerde çalışıp sosyalleşeyim dedim onu da bulamadım. Bunaldım. Okuduğum okuldan, seçtiğim arkadaşlardan, yaptığım tercihlerden pişmanlık duyuyorum. Daha iyi ataması olan bi bölüm okusaydım diye hayıflanıyorum.
Bu süreçlerden geçmiş olanlar ya da empati yapabilenler siz neler önerirsiniz? Bahar artık benim hayatıma da gelsin. İleride dönüp baktığımda boş geçmiş boşa geçmiş yıllar görmek istemiyorum.
