- 15 Aralık 2020
- 1.468
- 2.640
- 63
- 35
- Konu Sahibi kafestekikiz
-
- #1
çocuk büyüdükçe derdi de büyür derler ama bakalım... o zaman da parka götür, etkinlik yap, kreşe götür getir derken gün bitecek muhtemelen. ..Canım çocuk 4 5 yas olunca insan epey rahatlıyor. Ancak sorumluluk duygusu hep var. Boşansam da evli kalsan da var.
Çocuk biraz büyüyünce calışsam ii gelebilir.
Bence pandemi yuzünden herkes şuan ayni durumda. Ben bekarım mesela ama ayni sizin gibi boğuluyorum şu sıralar. Eskiden yaptığım aktivitelerin fotolarına baktıkça sanki çook uzun yıllar öncesinde kalmış gibi geliyo. Sanki seksen yaşına gelmişim.. Yani bence şuan çoğu kişi aynı durumda. Yoksa çocuğuyla da bir sürü aktiviteye katılan hatta seyahatlere çıkan bir sürü insan var ama normal şartlarda tabi. Bir de çocuğunuz küçük belli ki.. Geçici bi döbem bu. Her zaman böyle olmayacak, hep ona bağımlı olmazsınız bir süre sonra. Yine de eğer imkan varsa haftada 1 gün çocuğu birilerine bırakıp eşinizle kendinize zaman ayırın.evliliği ve çocuk büyütmenin sorumluluğunu kaldıramıyorum. sabahtan akşama kadar çocukla evdeyim o kadar boğuluyorum ki. benden eser kalmadı. eski hayatımı özlüyorum, özgürlüğümü. artık çocuktan bağımsız bir şey yapamayacak olmak, veya yapsam bile aklımın hep çocukta kalacak olması beni kahrediyor. ha çocuğumu çoook seviyorum o ayrı. ama mantıklı düşününce akıl alacak iş değilmiş yani. eşimle bile kırk yıllık evli gibiyiz. işe gitsin gelsin yemek yiyelim oturalım, çocuğu uyutayım birkaç saat sonra ben de yatayım. hayatım bundan ibaret. ailesi desen kötü insanlar değil ama gidecek olunca çarpıntım başlıyor, kaynar sular dökülüyor başımdan aşağı. zerre haz etmiyorum akraba ziyareti falan. evlilik insanı değilmişim kesinlikle. geri dönüşü olmaması da mahvediyor beni. boşanmayı düşünüyorum bazen, boşansam ailem yanında kalalım isteyecek zaten ömrüm onlardan uzak kalmaya çalışmakla geçti. iki ucu ... değnek. çok çıkmazda hissediyorum kendimi, çaresiz. şu an maddiyat el vermiyor ama psikoloğa gideceğim en kısa sürede. var mı benim gibi hisseden? hislerimi paylaşmaya çok ihtiyacım var.
Ay dinleme onları.çocuk büyüdükçe derdi de büyür derler ama bakalım... o zaman da parka götür, etkinlik yap, kreşe götür getir derken gün bitecek muhtemelen. ..
Gececek merak etmeyinçocuk büyüdükçe derdi de büyür derler ama bakalım... o zaman da parka götür, etkinlik yap, kreşe götür getir derken gün bitecek muhtemelen. ..
evlilik bunlarla sınırlı olmamalıydı benim için, eşim fikirlerimi saçma bulsa da. mesela hadi kalkın turlayalım dese belki kafam dağılacak, ama olmuyor. anca annemler çağırıyor bla bla. anan batsın.Evlilikten ne bekliyordunuz ki? Eskiden çok özgür ruhlu biriyseniz evlenince dizginleneceğinizi bilmelisiniz/bilmeliydiniz. Ya da hiç evlenmeyecektiniz. Evlilik genellikle sizin mesajınızda yaşadığınız gibi şeyleri içerir. Kocanızı sevmiyor musunuz yoksa, belki asıl sebep budur.
ben asla ikinci düşünmüyorum. büyük konuşmayayım ama, yok yani.Sizin yasadiklarinizin üstüne bende 2. çocuk var. Her an kaçıp gitmeyi düşünüyorum ama nereye?
Anne buzluktan çörek çıkar bir de cay demle ohh mis diyorlar.Gececek merak etmeyin
Kim küçük halinde kalıyor ki
Bu hallerini bile özleyeceksiniz
Büyüdükçe beraber yaptıklarınızdan keyif bile alırsınız
Bazen düşünüyorum oğlumun yaşına inip onunla arkadaş olup oynayabilseydim nasıl olurdu arkadaşlığımız diye
Çoğu şeyi beraber yapıyoruz ve ben çok eğleniyorum
Onunla basket oynuyorum yüzüyorum kitap okuyorum film izliyorum ders çalısıyorum börek çörek yapıyorumAnne buzluktan çörek çıkar bir de cay demle ohh mis diyorlar.
Baba yemege gelmeyince anne menemen yaparız ohh mis diyorlar. Bence cocugun arkadasın oluyor güzel gercekten.
çoook teşekkür ederimKızım 14 yaşında canım.
Yemek yemediğinde,uyumayinca,hava serin olunca hep aklım onda.bu sorumluluk asla bitmiyor.her zaman çocuğun sorumluluğu değişiyor.mesela okul dönemi başlayacak,dersleri,arkadaşları,sınavları.
Pandemi döneminde hepimiz evdeyiz.inan seninle aynı şeyleri yapıyorum bende.
Eşim ise gidiyor geliyor.ben yemek,temizlik,bulaşık,çamaşır.sonra uyu uyan aynı şey.
Psikoloğu tavsiye ederim bende gideceğim.elinde ufak tefek el işi yaparsan belki kafan dağılır.tabii insanın ona bile hâli kalmıyor.ama ben 1-2 sayfa kitap okumaya çalışıyorum.iyi geliyor.
Eşime gelince evet oda sorumluluk istiyor.mesela her aksam yemek hazırlamak vs.tek başımıza olsak tost bile yetebilir.ama çocuk ve eş olunca sofra hazırlıyoruz.evlilik gerçekten zorlu bir yol ama zamanla oda rayına oturuyor.en büyük destek eşlerden geliyor umarım size biraz olsun yardımcı olabiliyordur. Sadece masayı toplaması ve kurması bile bana iyi gelir mesela.
Allah'ım yardımcınız olsun
sevmek ayrı tahammül ayrı geliyor bana, ilerisi beni daha çok korkutuyor. okula götür veli toplantıları ödevler, kursa gönder vs vs. kendimde bunları yapacak istek göremiyorumOnunla basket oynuyorum yüzüyorum kitap okuyorum film izliyorum ders çalısıyorum börek çörek yapıyorum
Yatmadan komik saçma sohbetler bıle yapıyorum
Küçükken hangimiz bunalmadı ki konu sahibi de bunalmış belli ama bu gecici bir süreç
Eşinizle iş bölümü yapabilirsiniz bu konudasevmek ayrı tahammül ayrı geliyor bana, ilerisi beni daha çok korkutuyor. okula götür veli toplantıları ödevler, kursa gönder vs vs. kendimde bunları yapacak istek göremiyorum
kendimi çok bencil hissediyorum ama ben böyleyken ona da bi faydam dokunmaz. yaşama sevincim yok resmen geleceğimden hiç umutlu değilim. hani ben anneyim deyince göğsüm kabarmıyor mutlu olmuyorum öyle yani. bekar kalsaymışım keşke hepMesaji sanki ben yazdim. Oglum 2.5 yasinda ve cok cok hareketli bir cocuk ve 2 yas sendromunu dibine kdr yasiyoruz. Esimle ikimiz diye bir sey uzun zmndr yok. Misal.su an cay bahcesibdeyiz nefes alalim dye geldik ama cocuk parkinda donusumlu oynatiyoruz oglani. Ben masadayim onlar parkta ve 5 dk sonra ben nobeti devralacagim. Birlikte cay icemedik ve icemeyecegiz. Ben ogretmenim, evden ders verdim ve bu surecte coook zorlqndim, cok bunaldim. Aslinda cocuk isinin benlik olmadigini kendime bile itiraf edemiyorum. Allah ogluma saglik versin, ayagu tasa degmesin. Nankorluk de etmek istemiyorum ama ruhum daraliyor cogunlukla. Gene de bu ruh halimde pandeminin de buyuk etkisi oldugunu dusunuyorum. Oglumum hayal ettigim kdr sosyallesmesini saglayamiyorum , oyun gruplarina goturemiyorum vs vs...ilerde her sey daha iyi olacak umuduyla yasiyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?