- 5 Mayıs 2021
- 1.297
- 1.815
- 48
- 45
- Konu Sahibi kafestekikiz
-
- #21
cocuk kaç yaşında. ona gore yazacam.
cocuk kaç yaşında. ona gore yazacam.evliliği ve çocuk büyütmenin sorumluluğunu kaldıramıyorum. sabahtan akşama kadar çocukla evdeyim o kadar boğuluyorum ki. benden eser kalmadı. eski hayatımı özlüyorum, özgürlüğümü. artık çocuktan bağımsız bir şey yapamayacak olmak, veya yapsam bile aklımın hep çocukta kalacak olması beni kahrediyor. ha çocuğumu çoook seviyorum o ayrı. ama mantıklı düşününce akıl alacak iş değilmiş yani. eşimle bile kırk yıllık evli gibiyiz. işe gitsin gelsin yemek yiyelim oturalım, çocuğu uyutayım birkaç saat sonra ben de yatayım. hayatım bundan ibaret. ailesi desen kötü insanlar değil ama gidecek olunca çarpıntım başlıyor, kaynar sular dökülüyor başımdan aşağı. zerre haz etmiyorum akraba ziyareti falan. evlilik insanı değilmişim kesinlikle. geri dönüşü olmaması da mahvediyor beni. boşanmayı düşünüyorum bazen, boşansam ailem yanında kalalım isteyecek zaten ömrüm onlardan uzak kalmaya çalışmakla geçti. iki ucu ... değnek. çok çıkmazda hissediyorum kendimi, çaresiz. şu an maddiyat el vermiyor ama psikoloğa gideceğim en kısa sürede. var mı benim gibi hisseden? hislerimi paylaşmaya çok ihtiyacım var.
7 ay olacakcocuk kaç yaşında. ona gore yazacam.
Bana da geliyorlar az kaldı psikolog yoluevliliği ve çocuk büyütmenin sorumluluğunu kaldıramıyorum. sabahtan akşama kadar çocukla evdeyim o kadar boğuluyorum ki. benden eser kalmadı. eski hayatımı özlüyorum, özgürlüğümü. artık çocuktan bağımsız bir şey yapamayacak olmak, veya yapsam bile aklımın hep çocukta kalacak olması beni kahrediyor. ha çocuğumu çoook seviyorum o ayrı. ama mantıklı düşününce akıl alacak iş değilmiş yani. eşimle bile kırk yıllık evli gibiyiz. işe gitsin gelsin yemek yiyelim oturalım, çocuğu uyutayım birkaç saat sonra ben de yatayım. hayatım bundan ibaret. ailesi desen kötü insanlar değil ama gidecek olunca çarpıntım başlıyor, kaynar sular dökülüyor başımdan aşağı. zerre haz etmiyorum akraba ziyareti falan. evlilik insanı değilmişim kesinlikle. geri dönüşü olmaması da mahvediyor beni. boşanmayı düşünüyorum bazen, boşansam ailem yanında kalalım isteyecek zaten ömrüm onlardan uzak kalmaya çalışmakla geçti. iki ucu ... değnek. çok çıkmazda hissediyorum kendimi, çaresiz. şu an maddiyat el vermiyor ama psikoloğa gideceğim en kısa sürede. var mı benim gibi hisseden? hislerimi paylaşmaya çok ihtiyacım var.
2 yil tek basıma büyüten biri olarak, tavsiyelerim olacak, (su an 2.5 yaşında)7 ay olacak
antidepresan falan kullansam anca kafam durulur gibi geliyor bazen, yoksa inanılmaz mutsuzum çocuk sesinden beynim uğulduyor artıkBana da geliyorlar az kaldı psikolog yolu
hepimiz öyleyiz. yeni uyuttum.Mesaji sanki ben yazdim. Oglum 2.5 yasinda ve cok cok hareketli bir cocuk ve 2 yas sendromunu dibine kdr yasiyoruz. Esimle ikimiz diye bir sey uzun zmndr yok. Misal.su an cay bahcesibdeyiz nefes alalim dye geldik ama cocuk parkinda donusumlu oynatiyoruz oglani. Ben masadayim onlar parkta ve 5 dk sonra ben nobeti devralacagim. Birlikte cay icemedik ve icemeyecegiz. Ben ogretmenim, evden ders verdim ve bu surecte coook zorlqndim, cok bunaldim. Aslinda cocuk isinin benlik olmadigini kendime bile itiraf edemiyorum. Allah ogluma saglik versin, ayagu tasa degmesin. Nankorluk de etmek istemiyorum ama ruhum daraliyor cogunlukla. Gene de bu ruh halimde pandeminin de buyuk etkisi oldugunu dusunuyorum. Oglumum hayal ettigim kdr sosyallesmesini saglayamiyorum , oyun gruplarina goturemiyorum vs vs...ilerde her sey daha iyi olacak umuduyla yasiyorum...
Şu an en zor zamanlarındasınız. Sizi çok iyi anlıyorum, neler hissettiğinizi çok iyi biliyorum. Size tepki verdikçe, sizi anladığını gördüğünüzde bu kadar sıkılmayacaksınız. Şuan kendinize ait bir hayatınız yokmuş gibi gelebilir ki zaten büyük ihtimalle yoktur. Ancak veli toplantısı seviyesine gelindiğinde yığınla kişisel vaktiniz olacak, o toplantıyı çok kolay tolere edebileceksiniz. Bu düzen hep böyle devam etmeyecek, böyle devam etse kimse 2. Çocuğu yapmazdı :)7 ay olacak
umarım dediğiniz gibi olur...Şu an en zor zamanlarındasınız. Sizi çok iyi anlıyorum, neler hissettiğinizi çok iyi biliyorum. Size tepki verdikçe, sizi anladığını gördüğünüzde bu kadar sıkılmayacaksınız. Şuan kendinize ait bir hayatınız yokmuş gibi gelebilir ki zaten büyük ihtimalle yoktur. Ancak veli toplantısı seviyesine gelindiğinde yığınla kişisel vaktiniz olacak, o toplantıyı çok kolay tolere edebileceksiniz. Bu düzen hep böyle devam etmeyecek, böyle devam etse kimse 2. Çocuğu yapmazdı :)
Sizinki cok kucukmus daha. Su an tam olarak iletisim kurup oynayamiyorsunuz. Ama sizi anladikca , anne dedikce, hele ki yavas yavas konusmaya basladikca cok keyifli bir hale gelecek. Oglum buyudukce yukumun daha hafifledigini hissediyorum. Benim problemim daha cok esimle. Bana hic yardimci olmuyor. Isi de yogun. Ayrica kvalidem ve annem donusumlu ogluma bakiyorlar. Ozellikle kv geldigi hafta azap gibi geciyor...krese verecegim gunlerin hayaliyle yasiyorum. Anne olmakla, oglumla iletisimimle vs hicbir problemim yok. Problem tum yukun altinda tek basina ezilisim ve takdir gormeyisimle ilgili...eger esiniz bnmki gibi degilse sizinki de oglumun yasina geldiginde biraz daha nefes alabilirsiniz...7 ay olacak
Benevliliği ve çocuk büyütmenin sorumluluğunu kaldıramıyorum. sabahtan akşama kadar çocukla evdeyim o kadar boğuluyorum ki. benden eser kalmadı. eski hayatımı özlüyorum, özgürlüğümü. artık çocuktan bağımsız bir şey yapamayacak olmak, veya yapsam bile aklımın hep çocukta kalacak olması beni kahrediyor. ha çocuğumu çoook seviyorum o ayrı. ama mantıklı düşününce akıl alacak iş değilmiş yani. eşimle bile kırk yıllık evli gibiyiz. işe gitsin gelsin yemek yiyelim oturalım, çocuğu uyutayım birkaç saat sonra ben de yatayım. hayatım bundan ibaret. ailesi desen kötü insanlar değil ama gidecek olunca çarpıntım başlıyor, kaynar sular dökülüyor başımdan aşağı. zerre haz etmiyorum akraba ziyareti falan. evlilik insanı değilmişim kesinlikle. geri dönüşü olmaması da mahvediyor beni. boşanmayı düşünüyorum bazen, boşansam ailem yanında kalalım isteyecek zaten ömrüm onlardan uzak kalmaya çalışmakla geçti. iki ucu ... değnek. çok çıkmazda hissediyorum kendimi, çaresiz. şu an maddiyat el vermiyor ama psikoloğa gideceğim en kısa sürede. var mı benim gibi hisseden? hislerimi paylaşmaya çok ihtiyacım var.
Aslında bende bekar hayatımı özlüyorum eşimden memnun olmama rağmen o hiç bir sorumluluk olmadan kafam rahat uyumayı özledimevliliği ve çocuk büyütmenin sorumluluğunu kaldıramıyorum. sabahtan akşama kadar çocukla evdeyim o kadar boğuluyorum ki. benden eser kalmadı. eski hayatımı özlüyorum, özgürlüğümü. artık çocuktan bağımsız bir şey yapamayacak olmak, veya yapsam bile aklımın hep çocukta kalacak olması beni kahrediyor. ha çocuğumu çoook seviyorum o ayrı. ama mantıklı düşününce akıl alacak iş değilmiş yani. eşimle bile kırk yıllık evli gibiyiz. işe gitsin gelsin yemek yiyelim oturalım, çocuğu uyutayım birkaç saat sonra ben de yatayım. hayatım bundan ibaret. ailesi desen kötü insanlar değil ama gidecek olunca çarpıntım başlıyor, kaynar sular dökülüyor başımdan aşağı. zerre haz etmiyorum akraba ziyareti falan. evlilik insanı değilmişim kesinlikle. geri dönüşü olmaması da mahvediyor beni. boşanmayı düşünüyorum bazen, boşansam ailem yanında kalalım isteyecek zaten ömrüm onlardan uzak kalmaya çalışmakla geçti. iki ucu ... değnek. çok çıkmazda hissediyorum kendimi, çaresiz. şu an maddiyat el vermiyor ama psikoloğa gideceğim en kısa sürede. var mı benim gibi hisseden? hislerimi paylaşmaya çok ihtiyacım var.
Depresyonda olma ihtimalin çoook yüksek. İmkanın varsa bir psikologla görüşmeni öneririmevliliği ve çocuk büyütmenin sorumluluğunu kaldıramıyorum. sabahtan akşama kadar çocukla evdeyim o kadar boğuluyorum ki. benden eser kalmadı. eski hayatımı özlüyorum, özgürlüğümü. artık çocuktan bağımsız bir şey yapamayacak olmak, veya yapsam bile aklımın hep çocukta kalacak olması beni kahrediyor. ha çocuğumu çoook seviyorum o ayrı. ama mantıklı düşününce akıl alacak iş değilmiş yani. eşimle bile kırk yıllık evli gibiyiz. işe gitsin gelsin yemek yiyelim oturalım, çocuğu uyutayım birkaç saat sonra ben de yatayım. hayatım bundan ibaret. ailesi desen kötü insanlar değil ama gidecek olunca çarpıntım başlıyor, kaynar sular dökülüyor başımdan aşağı. zerre haz etmiyorum akraba ziyareti falan. evlilik insanı değilmişim kesinlikle. geri dönüşü olmaması da mahvediyor beni. boşanmayı düşünüyorum bazen, boşansam ailem yanında kalalım isteyecek zaten ömrüm onlardan uzak kalmaya çalışmakla geçti. iki ucu ... değnek. çok çıkmazda hissediyorum kendimi, çaresiz. şu an maddiyat el vermiyor ama psikoloğa gideceğim en kısa sürede. var mı benim gibi hisseden? hislerimi paylaşmaya çok ihtiyacım var.
Allah affetsin 2. cocugumu dogurdugum için çok pişmanım(Allah sağlıklı uzun omur versin orası ayrı), evlendigim için çok pismanim. Ben evlilik yürütecek insan değilim onu anladim. Eşten ilgi sevgi de göremeyince iyice agresif oldum ve mutsuzluğa suruklendimşunu farkettim, evlilikten ve çocuğundan dahi bıkmış, aslında çok mutsuz ama bunu dışa vuramayan ne kadar kadın var... o kadar üzücü ki.
şöyle diyeyim bazı kadınlar anne olmayı gerçekten ister, zaman zaman zorlansa da asla pişman olmaz. çocuğunu büyütmek heyecan verir ona. ben onlardan değilim kesinlikle onu anladım. siz öyle olmayabilirsiniz tabiiAslında bende bekar hayatımı özlüyorum eşimden memnun olmama rağmen o hiç bir sorumluluk olmadan kafam rahat uyumayı özledimDaha çocuk yok ve böyle konular gördükçe çok korkuyorum çocuklu hayattan
gerçekten mi? ben de bundan şüphelendim ama daha ciddi belirtileri olduğunu düşünüyordum ya da farkında değilimDepresyonda olma ihtimalin çoook yüksek. İmkanın varsa bir psikologla görüşmeni öneririm
evet ekonomi çok önemli, mesela şu an yardımcı tutup bir yandan da psikoloğa giderdim, epey iyi gelirdi diye düşünüyorumBütün mutsuzlukların 1. Nedeni Ekonomi Yetersizliği..
2. Nedeni Pandemi
3. Nedeni de Eşleri merkezimize koymamız.
ben şahsen kimseyle bir yere gönderemeyeceğim sanırım. hiç belli olmuyor ki. en çok da akrabalardan çıkıyor bu pislikler.Benim de kizim var ilkokul öğrencisi. Eşimle mutluyum çok iyi bir isim var maddi olarak çok iyiyim ama aklim kalbim sürekli kızımda bu çok zor. Okulda, serviste bisey olur mu? Kaza olur mu? Taciz olur mu? Biraz halsiz olsa Allah korusun koti bir hastalık çıkar mı vs vs... Belki de canından öte bir varlığın olması çok yorucu...
Allah tüm annelerin yardımcısı olsun.
ben de öyle, ciddi bir öfke problemim var. kızıma asla yansıtmıyorum ama bana ciddi zararlar veriyor. eşim asla anlamıyor bilerek sinirleniyorum sanıyor. kafanda çözersin istesen diyor. anlaşılmamak o kadar zor ki şu dünyada. allah bize sabır versinAllah affetsin 2. cocugumu dogurdugum için çok pişmanım(Allah sağlıklı uzun omur versin orası ayrı), evlendigim için çok pismanim. Ben evlilik yürütecek insan değilim onu anladim. Eşten ilgi sevgi de göremeyince iyice agresif oldum ve mutsuzluğa suruklendim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?