- 15 Aralık 2020
- 1.468
- 2.640
- 63
- 35
- Konu Sahibi kafestekikiz
-
- #101
anne olmak dünyadaki en büyük başarıymış gibi hissettiriyorlar ya
anne olmak dünyadaki en büyük başarıymış gibi hissettiriyorlar yaÖf böyle zorlaniyorum temalı konulara mutlaka 1 tane geliypr sizin gibi.
Allah saglikla kucaginiza almayi nasip etsinde siz öf bile demezsiniz emi. Ama diyenlere karismayın
İş bulabilirseniz çalışınevliliği ve çocuk büyütmenin sorumluluğunu kaldıramıyorum. sabahtan akşama kadar çocukla evdeyim o kadar boğuluyorum ki. benden eser kalmadı. eski hayatımı özlüyorum, özgürlüğümü. artık çocuktan bağımsız bir şey yapamayacak olmak, veya yapsam bile aklımın hep çocukta kalacak olması beni kahrediyor. ha çocuğumu çoook seviyorum o ayrı. ama mantıklı düşününce akıl alacak iş değilmiş yani. eşimle bile kırk yıllık evli gibiyiz. işe gitsin gelsin yemek yiyelim oturalım, çocuğu uyutayım birkaç saat sonra ben de yatayım. hayatım bundan ibaret. ailesi desen kötü insanlar değil ama gidecek olunca çarpıntım başlıyor, kaynar sular dökülüyor başımdan aşağı. zerre haz etmiyorum akraba ziyareti falan. evlilik insanı değilmişim kesinlikle. geri dönüşü olmaması da mahvediyor beni. boşanmayı düşünüyorum bazen, boşansam ailem yanında kalalım isteyecek zaten ömrüm onlardan uzak kalmaya çalışmakla geçti. iki ucu ... değnek. çok çıkmazda hissediyorum kendimi, çaresiz. şu an maddiyat el vermiyor ama psikoloğa gideceğim en kısa sürede. var mı benim gibi hisseden? hislerimi paylaşmaya çok ihtiyacım var.
Ay yazınıza bayıldım bide ek olarak bu iğrenç dünyada çocuğumuz olsa da aetık korumak çok çok zor onu da eklemek lazım çocuk ne kadar aile terbiyesi alsa da yeni nesil gümbür gümbür geliyor cidden çok fenalar o efendilikleri saygıymış 98 hadi 2000 den sonra bitti vallaYeni evliyim esim de ben de 29 yasindayiz. Cocugumuz yok cunku tam da sizin gibi, ustelik bir ömur sizin gibi hissedecegim icin cocuk istemiyorum, esim de istemiyor.
Bence dunyaya cocuk getirmek hele de anne olmak deli cesareti isteyen bir sey. Ozellikle anne dedim cunku malesef bizim turk ailelerinde en ilgili baba bile annenin yarisi etmez ( genel olarak boyle dusunuyorum) o yuzden anne olmak baba olmaktan daha da yipratici.
Yurtdisindayim inanin Avrupadaki turk erkekleri de bizim ulkedekilerden farksiz, cocuk hep annenin yukumlulugunde.
Bir omur bu yukumluluge mecbur olmak, aklinin hep onda olmasi, bir omur bitmeyecek sorumluluklari, hastaligi, basina bisey gelse yasayacagim acısı, benim basima bisey gelse arkamda yarim can birakacak olma kaygısı, hastaliklar caginda kendini ve cocugu koruma telaşı, basta bunlar dusundukce beni inanilmaz geren şeyler.
En basindan zaten hamileligi, kilosu, vucudunun bozulmasi ve belki birdaha eskisi gibi olmayacak olmasi,
Uykusuzlugu, stresi, kosturmacasi, kendime bir daha eskisi gibi vaktimin kalmayacak olmasi, istedigim an esimle istedigim yere gidemeyip istedigimi yapamayacagimi bilmesi, kendim halim olmadiginda pizza soyleyecekken cocuk var diye mecburen sebze corbalari saglikli yemekler yapmasi, okulu dersi , buyuyup biyerlere gittiginde aklinin hep onda olacak olmasi, hayatindaki insanlar sevgilisi ya da esi uzerse sıkıntısı...
Tum tevelleri gecip cocugun da cocuga karisinca tam biraz rahat edeyim diyecegin zaman bu defa hobaaa torun bakması
Yani yok mumkun degil, olacak sey degil.
Moralini daha da bozduysam ozur dilerim konu sahibi.
Sadece fikirlerimi ve duygularimi paylastim ve benim gibi dusunenler var mi diye merak da ediyorum acikcasi.
Malum erkek cocuk istemiyorum dediginde olsun olunca seversin deyip, kadin istemiyorum dediginde öcü gormus gibi hatta nerdeyse seytan gormus gibi bakan, anne olmak istemeyeni elinden gelse taslayacak olan insanlarin hic de az olmadigi bir toplumda yasiyoruz.
Aynen ama bunu yaparken de içten içe ıçimizde sınır harbi yaşayan yine biz oluyoruzErkeklerin çoğu aynı canım. Onları Umursamayarak ve yok sayarak ozaman akılları başına geliyor..
Kesinlikle başka bebek yapmayin. Kızın buyudukce rahatlicaksin. Sunan tamamen sana bağlı ondan ohle dusunuyosun. Bendede 3 cocuk var büyüğü 5 yasinda . Hepsi krese gidiyor . Büyüğü bana arkadas gibi. Oyle zorluk gibi gormuyorum ama 3 veya 4 cocuk zor. Basetmesk zor. Ama 1 veya 2 cocuk inan zor değil. Buyudukve anlicaksin. Hele kiz cocugu iyi anlasirsanz cok gzl arkadas oluyor. Bnde senin hissetiklerinj cok hissettim uzuldum. Keske evlenmesehdim DİE. Evlilik insanı dgldim. Cunku esinle arkadas gibi olamiyorsun. Belki arkadas gibi olsaydik boule hisetmezdik. Ve evet çoğu sorumluluk bize kalıyor. Bende naptim cocuklari krese okula verdim . Cok ta memnunum. Ve yurtdisidym düşün. Kimse yok. Turkiyede gene gidecek akraba aile var.yaşadıklarınıza üzüldüm, şükür ki atlatmışsınız. annemle problemliyiz baya, aynı evde yaşamayı pek beceremiyoruz. kv desen ben rahat edemiyorum. daha da stres yapıyorum. kızıma asla yansıtmıyorum bu ruh halimi, şarkılar söylüyorum oyun oynuyorum, öpüyorum kokluyorum. çok mutlu bir bebek. bakalım büyüdükçe daha da hafifleyecek bu gerginliğim diye bekliyorum.
Of evet . Sorumluluk vermeye calisiyiruz. Bahanelr duyuyoruz sonra gene sinirlenen biz. Ama su var. Umursamamk. Ne yaptiysa kar diye bakmak lazim. Yapmadıklarını düşünmek insanı hayattan sogutuyor. Evlenirken sanirim fok cok cok dikkat etmek gerekiyor. Iyi bi es iyi bi baba olurmu diye.Aynen ama bunu yaparken de içten içe ıçimizde sınır harbi yaşayan yine biz oluyoruz
İcim rahatladi yazinisi görünce. Bende zorlanıyorum ama bende 3 cocuk var. Aslinda bu bakış acisida doğru. Cocuklara gezmek mumkun. Ama biz yapamiyoruz sanirim. Bide esinle aynı kafada olufaksin. Yurtdisindym. Gidecek aile akraba da yok. Ben o yuzden bunaliyorum. Ama cocuklari krese verdim rahatladim. En kucugude baslifak. 18 aylikken basladilar. Herkes verme etme dedi bana ama ne yaşadığımı bilmiyorlardı.hic pişman olmadım. Temmuzda evde cocuk olmayacak 5 e kadar yalnizim. O vakti guzel degerlendirirsem ins cocuklar gelincede kaliteli vakit gecirirm. Eşim içinde niye uapmadi etmedi demicem. Ehliyetimi almaya az kaldı. Gezicem ins. 5 yasinda kızım var. Tatile cikicak o. Onla planlar yapıyorum anlatıyorum ona söyle yapifaz gezicez vs okadar mutlu oluyoki. Eşim gezmeyi çok sevmez ben ayarlarsam oyle gideiz bazen. Bende yapmazsam cocuklar napicak. İste biyerden tutmak lazım. Bekarkende ayrı zorluklar oluyor bilemiyorum. Eminim arkadaslarimiza ozenivektik evlendiler cocuklarini buyuttuler diye.Sevgilikafestekikiz şu an yaşadığın hayat çoğu genç kızın ve anne olmayı isteyenlerin hayalî. Çocuğun büyüdükten sonra biraz daha iyi hissedeceksin sabret...bu süre içinde ikinci çocuğa hamile kalmamaya çalış.
Çok yıllar önce Nemrut Dağı' nda sırtında üç dört aylık bebeğiyle Koreli bir anneyi görünce dünyaya bakış açım biraz değişti. Çocuğumuzla da keyifli bir hayat yaşanmayi bekliyor biz biraz abartiyoruz çocuk bahanesi arkasına saklaniyoruz. Siradanliktan kurtulma carelerine zaman harcamak lazım. Şikayet daha çok ümitsizlik doğuruyor. Eşinle ciddi sorunlar yaşamiyorsan ayrılmak, başka sorunlar çıkarmaktan başka bir şey getirmez. Seni ve aileni mutlu edecek aktiviteler peşine düşmelisin imkanlar dahilinde.
Evet negatif dusununce cok daha kötü oluyor durum. Pişmanlık yaşıyor insan niye cocuk oldu niye evlendim diye . Kabullenemk zorundayiz. Oyle yaptim bende benm 3 tane kucujler. Naptim krese verdim baktim esimle çok gezemiyoruz cocuklae basimda. Kres yani basimda. Rahatladim. Simdi en küçüğümde baslicak . Akşam 5 e kadar yalnizim. Akşam evdeler ama en azından sakin stressiz olurum ins. Büyük kızım okula baslicak. O evde olacak 2 ay kadar ama onla gesicez. Plan yapıyorum onla. Araba surmeyide öğreniyorum ins. Oda çok mutlu okuyor. Sunu yaoicaz burayabgidevez diyorum çok mutlu okuyor. Zaten sakin bi cocuk. Bana zorluğu hiç yok ama tabiki sorumluluk. Arkadaşın dediği gibi okulu korumasi vs vs ama bunları bence dusunmemek lazim. Yarin ola hayrola.Neden boyle devam etsin. Elbet o da buyuyecek, kendi sorumluluklarini alacak, size alan birakacak. Benim 2 oglum var, buyuk 3,5 kucuk 1,5 yasinda. Buyuk oglumda ne zorluklar yasadim, kolikti, surekli aglardi, kimseye gidemezdim, kimse gelemezdi, hic uyumadigim gunler olurdu, aglama sesinden kafayi yerdim, odaya girip yastiklari yumruklardim, psikolojim gercekten çökmüştü. 15 aylik oldugunda tekrar hamile oldugumu ogrendim. Hic beklemiyordum. Cok zor bir hamilelik yasadim, hem oglumla hem kendimle ugrasmak zorundaydim. Esim yogun calisiyordu. Yardimci oluyordu ama 24 saat nobetci oldugu gunler oluyordu. Buyuk oglumda o kadar sacma sapan seyler yasadik ki. Tam kolik bitti dedik gece teroru basladi. Gecenin yarisi kendi kendine uyanip dakikalarca ciglik cigliga aglardi. Asla bizi duymazdi. Ben bu arada kendime hic bakamadim, hamileyken kanim 8e dustu, basurum surekli kaniyordu, agriyordu.... son dort yildir dogru duzgun uyudugum gece sayilidir. Ama zamanla duzeliyor biliyor musun? En azindan buyuk oglum artik sabaha kadar uyuyor. Kucuk en azindan abisi gibi kolik değildi, gece teroru yasamadik cok şükür. Bir de gece uykulari duzelse belki her sey daha rahat olur. Belki her seyi dort dortluk yapamiyorum, surekli etkinlik, tv telefondan uzak tutmak falan cok da basarili degilim ama en azindan ikisi birbirine arkadas oluyor. hem kavga ediyorlar hem oyun oynuyorlar. Ben cok yiprandim ama bunun suclusu onlar degil. Kendim istedim, ikinci belki planli degildi ama sonucta ben dunyaya getirdim. Bu surecte hem kvden hem kendi annemden mumkun oldugunca destek aldim. Calistigim icin çocuklara ikisi dönüşümlü bakiyorlar. Sizin anneniz ya da kv yardimci olmuyor mu?
Bakın bende 3 kucuk cocuk var. Yurtdisindyim. Kimse yok bikac arkadasim disinda. Kimseye birakiyorum uzun saatler. Eşimde gexmeyi sevmez zorla cikaris. Ehliyet aliyorum simdi. Naptim cocuklari krese verdim rahatladim. Bi ay sonra akşam 6 ya kadar cocuklar yok. En azindan baya bi saat boş olufam. Evet hep benimleler. Ömür boyu sorumluluk ama okadar da dusunmeyin. Yarin olsun hayr olsun derler. Pozitf olmaya çalışın belki iyiki olmus diceksiniz. Ben verdim krese hepsini rahatım. Bende plansizim günümü isleri planlayinca bütün gün bana kalicak. Arabam var ehlietimi aliyorum. Bisiklet alicam . Kendimi rahatlarma yolları buluyorum. Bi meslek edinifem seneye ins . Keske esimizle arkadaş dost gibi olsak olmuyor. Okadar anlatiyorumki ona tamam diyor sonra gene aynı. Biraz kabullenmek lazım yoksa insan intihar eder hayatın stresinden. Bosvreceksin inanki. Ben neler yaşadım. Ne sorunlar. Ne kavgalar ettik esimle ama iste genede bi sekilde hayat devam ediyor. Aktivite bul kendine. Ya cocygu al çık onla gez yurtdisinda neler var neler. Kadin cocugu bebek arabasına koyuyor koşu yaiyot taş gibi vucudu varyok sayınca da her şey üstüme kalıyor, ben bu çocuğu tek başıma mı yaptım? yani delirecek gibi oluyorum bi taraflarını yırttı aman dünyaya getirelim diye, şimdi ben çocukla bi başıma. ben istemedim ki bu sorumlulukların altına girmek. ölümü düşündüğüm oluyor zaman zaman...
kızımı bırakabileceğim biri yok, bakıcı da maddi anlamda külfet bizim içimİş bulabilirseniz çalışın
siz anladığım kadarıyla sakin yapılısınız, görmezden gelebiliyorsunuz bazı şeyleri. ben öyle değilim maalesefBakın bende 3 kucuk cocuk var. Yurtdisindyim. Kimse yok bikac arkadasim disinda. Kimseye birakiyorum uzun saatler. Eşimde gexmeyi sevmez zorla cikaris. Ehliyet aliyorum simdi. Naptim cocuklari krese verdim rahatladim. Bi ay sonra akşam 6 ya kadar cocuklar yok. En azindan baya bi saat boş olufam. Evet hep benimleler. Ömür boyu sorumluluk ama okadar da dusunmeyin. Yarin olsun hayr olsun derler. Pozitf olmaya çalışın belki iyiki olmus diceksiniz. Ben verdim krese hepsini rahatım. Bende plansizim günümü isleri planlayinca bütün gün bana kalicak. Arabam var ehlietimi aliyorum. Bisiklet alicam . Kendimi rahatlarma yolları buluyorum. Bi meslek edinifem seneye ins . Keske esimizle arkadaş dost gibi olsak olmuyor. Okadar anlatiyorumki ona tamam diyor sonra gene aynı. Biraz kabullenmek lazım yoksa insan intihar eder hayatın stresinden. Bosvreceksin inanki. Ben neler yaşadım. Ne sorunlar. Ne kavgalar ettik esimle ama iste genede bi sekilde hayat devam ediyor. Aktivite bul kendine. Ya cocygu al çık onla gez yurtdisinda neler var neler. Kadin cocugu bebek arabasına koyuyor koşu yaiyot taş gibi vucudu var
Yooo. Cokkk tartıştım cokk kavga ettim. Baktim ben yıpratıyorum ve cocuklqr kötü etkisi oluyor. Ofkelenmemeye calisiyorumkızımı bırakabileceğim biri yok, bakıcı da maddi anlamda külfet bizim içim
siz anladığım kadarıyla sakin yapılısınız, görmezden gelebiliyorsunuz bazı şeyleri. ben öyle değilim maalesef
ne güzel yazmışsınız...Bu içsel muhasebe her an maalesef içimde bir yerlerde sürekli benimle.Oğlumu çok seviyorum, bir minik adam yetiştiriyor olmak harika bir duygu, gülümsemesi dünyamı anlık da olsa değiştiriyor. Ama ciddi anlamda bana göre değilmiş diyorum bazen. Çocuğum olana kadar bu kadar özgürlüğüme düşkün olduğumu da bilmezdim ayrıca, çocuktan sonra gerçekten sorumluluk artıyor, iş hayatı ev hayatı derken bir de çocuk bakımı ekleniyor üzerine. İkinci çocuk fikri düşüncesi sorusu her türlüsü beni bunaltmaya yetiyor mesela. Ben bu bunalım halini dışarı çıkarak yok ediyorum. Çocuğu evde oyalamak, onunla ilgilenmek daha zor kesinlikle. Atın kendinizi sahile bahçeye bir temiz hava almak, doğayı insanları seyretmek o kadar iyi geliyor ki bana size de tavsiye ederim. Yükümü hafifletmek için de ev işini biraz gevşettim ben, çorbasına kadar akşam yemeği hazırlıyorken şimdi çorba da olmayıversin diyorum, akşam çayları tatlısız olmaz derken şimdi bir çay yeter de artar diyorum. Evi silme süpürme işini de ertelediğim kadar erteliyorum. Kendimize alan açmamız, nefes alacak yer bırakmamız gerekiyor. Yaşadığınız duyguyu birçok anne eminim yaşıyordur. Çocuklarımızım varlıklarına şükredip alternatif yollar bulacağız sıkmayın canınızı
ben de öyle umuyorumher güzel şeyin böyle derdi var işteama eminim güzelliklerini de yaşayacaksın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?