• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

O kadar yalnızım ki :(

Zygomaticum

O yaz hiç, hiç gelmez...
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
22 Mayıs 2020
269
159
23
29
Merhabalar herkese,içimi dökmek istiyorum :(
Hiç arkadaşım yok diyebilirim.Çocukluk döneminde bile olmadı,o zamanlar bile hissediyordum yalnızlığı.Her ortamda sanki dışlanıyormuş gibi hissediyorum.Aslında sosyal fobi belirtilerim pek yok ama özgüvenim çok azaldı zamanla.
Kendimi derslere verdim hep ama içimde her zaman büyük bir boşluk vardı ve bu bazen o kadar bastırıyor ki..Kendi kendime hep diyorum nasıl bir insan bu kadar yalnız olabilir? Çok kötü hissediyorum açıkçası.Yapabildiğim tek şey doktora anlatmak ya da böyle forumlarda anlatmak oluyor :(

En çok üzüldüğüm noktalardan biriyse şu ana kadar en çok değer verdiğim akademik kariyer anlamında da kendimi mahvetmiş olmam.Bu anlamda çok büyük hedeflerim vardı ama onlardan da o kadar uzak kaldım ki :( çok büyük bir boşluktayım,çok zor dayanıyorum

Düzeleceğime dair hiç umudum kalmadı.bir an önce okulumu bitirmek istiyorum artık.yaşadığım şeylerden dolayı hala 3.sınıfım ve 3 senem var ve hiç bitmeyexek gibi geliyor.benden hiçbir şey olmayacak gibi geliyor kendime hiç güvenemiyorum
 
Yalnız olmak çok kötü bişey değilki. Günümüz ortamında güvenilir, dürüst, karşılıksız, menfaatsiz selam verecek kimse bulmak öyle kolay olmuyor ama insanlara da bir şans vermek gerekiyor. Gerçek hayatta 1 tane samimi arkadaş bulsan yeter. Bu arada neden hala 3.sınıfı bitiremedin, bir fikrin var mı? okuduğun bölümü sevmiyor olabilir misin? Belki bölüm değiştirebilirsin. Aslında hayatının en güzel yıllarındasın, eş yok, çocuk yok, sorumluluk yok. Yalnızlığınla barışmaya çalış, tek başına dışarıya çık, gez, dolaş, sonra hayal kur. Gelecekle ilgili,olunca mutlu olacağın hayaller olsun, çalışırken mesela, ilk maaşınla neler alacaksın? olmuş gibi, bir deftere yazabilirsin de.
 
Yalnız olmak çok kötü bişey değilki. Günümüz ortamında güvenilir, dürüst, karşılıksız, menfaatsiz selam verecek kimse bulmak öyle kolay olmuyor ama insanlara da bir şans vermek gerekiyor. Gerçek hayatta 1 tane samimi arkadaş bulsan yeter. Bu arada neden hala 3.sınıfı bitiremedin, bir fikrin var mı? okuduğun bölümü sevmiyor olabilir misin? Belki bölüm değiştirebilirsin. Aslında hayatının en güzel yıllarındasın, eş yok, çocuk yok, sorumluluk yok. Yalnızlığınla barışmaya çalış, tek başına dışarıya çık, gez, dolaş, sonra hayal kur. Gelecekle ilgili,olunca mutlu olacağın hayaller olsun, çalışırken mesela, ilk maaşınla neler alacaksın? olmuş gibi, bir deftere yazabilirsin de.

Ama bu kadar da yalnız olunmaz ki :( kendimi çok kötü hissediyorum.
Ben lisede hazırlık okudum ve sonra 2 yıl üniversite okuduktan sonra yatay geçiş yaptım ve sırf en azından ailemin yanında olmak için yaptım bunu.Bu üniversitemde 3.senemdeyim yani.Hayalimdeki meslek değildi ama okumakla her zaman aram iyiydi o yüzden bölümle sorunum yok ama bu sorunlarımdan dolayı içimde çok büyük bir boşluk var.hiçbir şey yapamaz haldeyim
 
nasıl mücadele ediyorsunuz ya :KK43:
Ya bence sen iyi durumdasın, bak ben ailemden uzak şehire evlendim, ailemi de göremiyorum, eşimle bazen sorunlarım oluyor, varlığı yokluğu bir diyorum, zaten burada daha arkadaş edinemedim, işe gireceğim dedim virüs çıktı, kpss gireyim bari çalışayım dedim bu süreçte çabuk sıkılıyorum. Ama gelecekten umudum var, bazı hedeflerim var, yalnızlığa alıştım, sevdiğim hobileri yapmaya çalışıyorum, sporu şart koydum kendime, sigarayı içkiyi bıraktım, depresif düşünmemeye çalışıyorum, kişisel gelişim kitapları okuyorum, alışveriş yapıyorum arada kendime ödül olarak, burada takılıyorum yemek yapıyorum, boş durmamaya güçlü olmaya çalışıyorum. Burcunuz ne
 
Arkadaş edinmek gerçekten zor bir şey değil. Lisede öyle bir dönemden geçtim bilirim. Ama her şey gerçekten bir merhabaya bakıyor.
Sosyal fobim yok demişsiniz ama yine de ihtimal dahilinde değerlendireyim dedim, yüzyüze insanlarla kolay tanışamıyorsanız da, devir artık sosyal medya devri, arkadaşlık kurabileceğiniz çevrenizden insanlara oralardan da yaklaşıp samimiyet kurabilirsiniz.
 
Ya bence sen iyi durumdasın, bak ben ailemden uzak şehire evlendim, ailemi de göremiyorum, eşimle bazen sorunlarım oluyor, varlığı yokluğu bir diyorum, zaten burada daha arkadaş edinemedim, işe gireceğim dedim virüs çıktı, kpss gireyim bari çalışayım dedim bu süreçte çabuk sıkılıyorum. Ama gelecekten umudum var, bazı hedeflerim var, yalnızlığa alıştım, sevdiğim hobileri yapmaya çalışıyorum, sporu şart koydum kendime, sigarayı içkiyi bıraktım, depresif düşünmemeye çalışıyorum, kişisel gelişim kitapları okuyorum, alışveriş yapıyorum arada kendime ödül olarak, burada takılıyorum yemek yapıyorum, boş durmamaya güçlü olmaya çalışıyorum. Burcunuz ne
Sizin durumunuz benden baya farklıymış ya,pek empati kuramadım :( ama benim tek sahip olduğum şey ailem onlardan uzak kalmaya asla dayanamam bu açıdan size üzüldüm :( allah yardımcınız olsun.zaten kimsenin benimle evleneceğini de sanmam.
Depresif duygularım çok baskın geliyor ister istemez,hiçbir şey yapamıyorum.Ders çalışmak ve ev işleri dışında başka bir şey yok hayatımda.
Burcum ikizlermiş.miş diyorum çünkü emin olmak için baktım googledan.o derece ilgisiizm yani o konulara :(
 
Arkadaş edinmek gerçekten zor bir şey değil. Lisede öyle bir dönemden geçtim bilirim. Ama her şey gerçekten bir merhabaya bakıyor.
Sosyal fobim yok demişsiniz ama yine de ihtimal dahilinde değerlendireyim dedim, yüzyüze insanlarla kolay tanışamıyorsanız da, devir artık sosyal medya devri, arkadaşlık kurabileceğiniz çevrenizden insanlara oralardan da yaklaşıp samimiyet kurabilirsiniz.
Doktorum bana sosyal fobi demedi ama bazen aşırı özgüvensiz olabiliyorum.lise dönemimi anlatacak olursam çok farklı bir ortamı vardı.özel bir lise değildi ama gelenler hep seçilmiş gibiydi.onlarla aramda sınıf farkı vardı resmen ben bunu hissettim.yabancı dilde eğitimi vardı o konuda da çok zorlandım.ders başarımda düşünce iyice kötü oldum zincirleme reaksiyon gibi oldu.sosyal medyayla da hiç aram yok ama forumlarda kendimi anlatıyorum genelde
 
Yazdıkların beni çok etkiledi ummadığın anda hayatın öyle bir değişir ki bir günde bile değişir öyle güzel dostluklar edinirsin ki yılların acısını 1 yılda bile çıkarırsın ummadığın anda hayatının aşkıyla karşılaşılaşıcaksın belki daha çok güzel günlerin var lütfen umutsuz olma herkesin hayatta güvendiği çok dostu yoktur zaten 1 ya da 2 kişi anca, okuluna odaklan kulüplere katıl sosyal sorumluluk projelerinde gönüllü olabilirsin ortamlara girmeye çalış amacın arkadaş edinme olmasın öylesine gir ortamlara amaç insanı yoruyor anı yaşa üniversite en güzel zamanların bak benim bir arkadaşım üniversitenin ilk yılını korkunç geçirmişti edindiği arkadaşlarla sürekli kavga ediyordu sorunlu bir ortamdaydı çok rahatsızdı bölümünü de asla sevmiyordu ilk yıl tekrar üni. hazırlandı aynı üniversitede istediği bölüme girdi ve o kadar güzel bir çevresi oldu ki birebir şahit oldum negatif düşünme her şey hiç beklemediğin anda öyle güzel değişir ki hep böyle gitçek diye bir şey yok benden sana tavsiye kesinlikle dil öğren cesaretini topla yurt dışı düşün work and travel gibi derslerle aran iyimiş bu süreçte kendini de geliştir salma öylee ne demiş Nazım Hikmet EN GÜZEL GÜNLERİMİZ DAHA YAŞAMADIKLARIMIZ
 
Doktorum bana sosyal fobi demedi ama bazen aşırı özgüvensiz olabiliyorum.lise dönemimi anlatacak olursam çok farklı bir ortamı vardı.özel bir lise değildi ama gelenler hep seçilmiş gibiydi.onlarla aramda sınıf farkı vardı resmen ben bunu hissettim.yabancı dilde eğitimi vardı o konuda da çok zorlandım.ders başarımda düşünce iyice kötü oldum zincirleme reaksiyon gibi oldu.sosyal medyayla da hiç aram yok ama forumlarda kendimi anlatıyorum genelde
Sosyal medyayı deneyin derim. Üniversitede hiç paylaşımınız olan kişiler yok mu? Varsa biraz samimiyet geliştirseniz?
 
Merhabalar herkese,içimi dökmek istiyorum :KK43:
Hiç arkadaşım yok diyebilirim.Çocukluk döneminde bile olmadı,o zamanlar bile hissediyordum yalnızlığı.Her ortamda sanki dışlanıyormuş gibi hissediyorum.Aslında sosyal fobi belirtilerim pek yok ama özgüvenim çok azaldı zamanla.
Kendimi derslere verdim hep ama içimde her zaman büyük bir boşluk vardı ve bu bazen o kadar bastırıyor ki..Kendi kendime hep diyorum nasıl bir insan bu kadar yalnız olabilir? Çok kötü hissediyorum açıkçası.Yapabildiğim tek şey doktora anlatmak ya da böyle forumlarda anlatmak oluyor :KK43:

En çok üzüldüğüm noktalardan biriyse şu ana kadar en çok değer verdiğim akademik kariyer anlamında da kendimi mahvetmiş olmam.Bu anlamda çok büyük hedeflerim vardı ama onlardan da o kadar uzak kaldım ki :KK43: çok büyük bir boşluktayım,çok zor dayanıyorum

Düzeleceğime dair hiç umudum kalmadı.bir an önce okulumu bitirmek istiyorum artık.yaşadığım şeylerden dolayı hala 3.sınıfım ve 3 senem var ve hiç bitmeyexek gibi geliyor.benden hiçbir şey olmayacak gibi geliyor kendime hiç güvenemiyorum
48 yasindayim. Bu yasima kadar hayatimdan bir suru insan geldi gecti. Ilkokuldakiler ilkokulda kaldi. Isimlerini bile hatirlamiyorum. Lise ve ortaokuldakiler de okul bitince bitti. Bir iki tanesi sosyal medya hesabimda ekli o kadar. Universitedeki arkadaslar evlendi gitti. Kimi farkli sehirde kimi yurtdisinda is buldu. Herkes dagildi. Arada bir sosyal medyadan ne fotograflarini gorursen o kadar... Yani ne bekliyorsun ki? Hayatimiza giren insanlar sonsuza kadar bizimle kalmiyor ki. Herkes vazifesini yapinca gidiyor. Kimi ders veriyor bize, kimi buyutuyor bizi... bir meslegin olacak ne guzel. Yapacagin sey hayat yolunda ilerlemek. Hayat ihtiyacin olan insanlari o an karsina cikarir her zaman. Sonra da o insanlarin hayatindan cikmasi gerektigi zaman da cikarir. Bu hep boyle. Seninle bu yolculukta yaninda kalanlar da olacak, ayrilanlar da. Herkes gidebilir hayatindan da, seni terk etmeyen bir tek sen olacaksin. O yuzden en iyi kendinle gecinmek zorundasin. Sense kendine zulmediyorsun. Yalniz olmak da o kadar kotu degil. Sen keyfini cikarmayi bilememissin. En ozgur oldugun zamanlar....o ozgurlugunun keyfine bir varsan bak nasil ozguvenin geliyor, insanlari da nasil kendine cekiyorsun sonra..
 
Yazdıkların beni çok etkiledi ummadığın anda hayatın öyle bir değişir ki bir günde bile değişir öyle güzel dostluklar edinirsin ki yılların acısını 1 yılda bile çıkarırsın ummadığın anda hayatının aşkıyla karşılaşılaşıcaksın belki daha çok güzel günlerin var lütfen umutsuz olma herkesin hayatta güvendiği çok dostu yoktur zaten 1 ya da 2 kişi anca, okuluna odaklan kulüplere katıl sosyal sorumluluk projelerinde gönüllü olabilirsin ortamlara girmeye çalış amacın arkadaş edinme olmasın öylesine gir ortamlara amaç insanı yoruyor anı yaşa üniversite en güzel zamanların bak benim bir arkadaşım üniversitenin ilk yılını korkunç geçirmişti edindiği arkadaşlarla sürekli kavga ediyordu sorunlu bir ortamdaydı çok rahatsızdı bölümünü de asla sevmiyordu ilk yıl tekrar üni. hazırlandı aynı üniversitede istediği bölüme girdi ve o kadar güzel bir çevresi oldu ki birebir şahit oldum negatif düşünme her şey hiç beklemediğin anda öyle güzel değişir ki hep böyle gitçek diye bir şey yok benden sana tavsiye kesinlikle dil öğren cesaretini topla yurt dışı düşün work and travel gibi derslerle aran iyimiş bu süreçte kendini de geliştir salma öylee ne demiş Nazım Hikmet EN GÜZEL GÜNLERİMİZ DAHA YAŞAMADIKLARIMIZ
Bu mesaja böyle karşılık vermek istemezdim ama umudum kalmadı :( aşık da oldum imkansızdı.beni kimsenin seveceğine inanmıyorum zaten.ben ünivesiteyi hep yurtdışında okumak isterdim ama asla ailemden ayrılamam zaten o yüzden onların yanına yatay geçiş yaptım.Çok teşekkür ederim ya size mesajınız için
 
Bende böyle depresif zamanlar geçirdim yalnızlık kötü gerçekten arkadaş pek edinemem edinirim aslında nasıl güveneceksin maddi manevi menfaat üzerine kurulu olmuş arkadaşlıklar şuan bile sadece bir arkadaşım var. O zamanlar dışarı çıkıp gezerdim alışveriş yapmasam dahi mağazaları gezerdim yürüyüş yapardım annemle vakit geçirdim.evlendim annemden uzak bir şehirdeyim göremiyorum onun yokluğu felaket kotu hissettiriyor. Simdi bir kizim var onunla yetiniyorum. Canım çok üzülme günümüzün hastalığı zaten yalnızlık şimdide virüs var herkes eve kapandı. Okula odaklan derim hobiler edin. Hamileyken örgü öğrendim ben mesela .bunlar boş durmaktan gerçekten
 
Sosyal medyayı deneyin derim. Üniversitede hiç paylaşımınız olan kişiler yok mu? Varsa biraz samimiyet geliştirseniz?
Yok sayılır :( ders kaçırmam ama okula gittipim zaman da kimseyle konuşmuyorum genelde.kimse de benle konuşmuyor kolay kolay :( zaten çok kalabalık okul,herkes gruplara ayrılmış.
Sosyal medya bana çok uzak geliyor :(
 
Yok sayılır :KK43: ders kaçırmam ama okula gittipim zaman da kimseyle konuşmuyorum genelde.kimse de benle konuşmuyor kolay kolay :KK43: zaten çok kalabalık okul,herkes gruplara ayrılmış.
Sosyal medya bana çok uzak geliyor :KK43:
E o zaman yalnız mutlu olduğunuzu kabullenseniz? Sanırım sizinki çekingenlikten ziyade tercih. Okul dışı yakın arkadaşım, dostum diyebileceğiniz biri varsa gayet yeterli. Herkes sosyal olmak zorunda değil. Kimisi de daha sakin, izole şekilde mutlu oluyor.
 
48 yasindayim. Bu yasima kadar hayatimdan bir suru insan geldi gecti. Ilkokuldakiler ilkokulda kaldi. Isimlerini bile hatirlamiyorum. Lise ve ortaokuldakiler de okul bitince bitti. Bir iki tanesi sosyal medya hesabimda ekli o kadar. Universitedeki arkadaslar evlendi gitti. Kimi farkli sehirde kimi yurtdisinda is buldu. Herkes dagildi. Arada bir sosyal medyadan ne fotograflarini gorursen o kadar... Yani ne bekliyorsun ki? Hayatimiza giren insanlar sonsuza kadar bizimle kalmiyor ki. Herkes vazifesini yapinca gidiyor. Kimi ders veriyor bize, kimi buyutuyor bizi... bir meslegin olacak ne guzel. Yapacagin sey hayat yolunda ilerlemek. Hayat ihtiyacin olan insanlari o an karsina cikarir her zaman. Sonra da o insanlarin hayatindan cikmasi gerektigi zaman da cikarir. Bu hep boyle. Seninle bu yolculukta yaninda kalanlar da olacak, ayrilanlar da. Herkes gidebilir hayatindan da, seni terk etmeyen bir tek sen olacaksin. O yuzden en iyi kendinle gecinmek zorundasin. Sense kendine zulmediyorsun. Yalniz olmak da o kadar kotu degil. Sen keyfini cikarmayi bilememissin. En ozgur oldugun zamanlar....o ozgurlugunun keyfine bir varsan bak nasil ozguvenin geliyor, insanlari da nasil kendine cekiyorsun sonra..

Hiç özgür hissetmiyorum ben :( insanlar gelip geçici biliyorum ama bu kadar da yalnız kalmak çok üzüyor beni.kendimi yabancı cisim gibi hissediyorum.hiç olmamam lazımmış sanki.hiç duygularım yokmuş gibi sanki.akademik olarak istediğim yerlere gelebilseydim birqz rahat olabilirdim belki ama ben her şey gibi onu da mahvettim
 
Hiç özgür hissetmiyorum ben :KK43: insanlar gelip geçici biliyorum ama bu kadar da yalnız kalmak çok üzüyor beni.kendimi yabancı cisim gibi hissediyorum.hiç olmamam lazımmış sanki.hiç duygularım yokmuş gibi sanki.akademik olarak istediğim yerlere gelebilseydim birqz rahat olabilirdim belki ama ben her şey gibi onu da mahvettim
Sen depresyona girmisdin. Bir doktordan yardim alman lazim. Bu saplantili duduncelerden cikman lazim.
 
Back
X