• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

O kadar yalnızım ki :(

Bende böyle depresif zamanlar geçirdim yalnızlık kötü gerçekten arkadaş pek edinemem edinirim aslında nasıl güveneceksin maddi manevi menfaat üzerine kurulu olmuş arkadaşlıklar şuan bile sadece bir arkadaşım var. O zamanlar dışarı çıkıp gezerdim alışveriş yapmasam dahi mağazaları gezerdim yürüyüş yapardım annemle vakit geçirdim.evlendim annemden uzak bir şehirdeyim göremiyorum onun yokluğu felaket kotu hissettiriyor. Simdi bir kizim var onunla yetiniyorum. Canım çok üzülme günümüzün hastalığı zaten yalnızlık şimdide virüs var herkes eve kapandı. Okula odaklan derim hobiler edin. Hamileyken örgü öğrendim ben mesela .bunlar boş durmaktan gerçekten
Hiç hobim yok sanırım çok beceriksiz birisiuim.hiçbir şeyi beceremiyorum :( en basitinden yemek yapsam bile çok kötü oluyor.
 
E o zaman yalnız mutlu olduğunuzu kabullenseniz? Sanırım sizinki çekingenlikten ziyade tercih. Okul dışı yakın arkadaşım, dostum diyebileceğiniz biri varsa gayet yeterli. Herkes sosyal olmak zorunda değil. Kimisi de daha sakin, izole şekilde mutlu oluyor.
Gerçekten hiç mutlu değilim ben :( yalnızlıkta daha kötü yapıyor beni.şu an forumda paylaşmam bile biraz olsun iyi geldi yani.dışlanmak istemiyorum :(
 
Hiç hobim yok sanırım çok beceriksiz birisiuim.hiçbir şeyi beceremiyorum :KK43: en basitinden yemek yapsam bile çok kötü oluyor.
Yemek konusunda benden kötüsü olamaz derdim ben öğrenemeyeceğim derdim karamsardım bu konuda yani mutfakta annemle takildim bir ay kadar en basit tencere yemeklerini Not ettim simdi neler yapıyorum diyorum o zamana kıyaslandığımla kendimle canım ya neden bu kadar karamsarsin boş durma bak takil biriyle mutfakta taş olsan öğrenirsin bir iki deneme bugün kötü olur yarın iyi denemeden bilemezsin
 
Doktora gidiyordum zaten de bu virüsten dolayı bayadır gidemez oldum :KK43: o da kötü etkiledi beni
Ilac kullaniyorsan devam etmelisin. Cunku antidepresanlar surekli kullanilmali. Agri kesici gibi degil onlsr. Ve birakilmasi gerektiginde de oyle birden kesilmez, yacmvas yavas dozu azaltilarak birakilir. Doktora gidemesen de telefonla irtibat kurup ilaclarini sorabilirdin ya da eczaneye yazdirabilirdin. Ilaclarini ihmal etmemelisin cunku basa donmeye baslamissin sanki. Gecmis olsun.
Bakus acini degistirirsen dunyan da degisir. Sen hep bardagin bos tarafini gorenlerdensin. Hersey senin dusincelerinle ilgili. Bunu bir anlayabilsen duzeleceksin adlinda. Neyse kendine iyi bak. Tekrar gecmis olsun.
 
Canım benim senin gülmeye eğlenmeye ihtiyacın var ama kafanda kendi kendine engeller koymuşsun kimse seni niye sevmesin akademik hayatını da boşlaman gayet normal çünkü konsantre olamıyorsun kendini suçlama şu pandemi dönemi geçene kadar ve sosyalleşmeye başlayana kadar kendini rahatlat yoga falan yap ben dans kursuna başladım yemin ederim berbatım kütük gibiyim :) ama bırakmıcam dans insana inanılmaz bir özgüven katıyor gerçekten insana level atlatıyor hobi edin çok iyi gelicek dans et ya bırak her şeyi sal biraz bu kadar kendini üzünce kafaya takınca bir şey düzeliyor mu hayır bi kere de takmamayı dene harekete geç üzülmeee çok güzel şeyler olucak buna inan odaklan
 
Yemek konusunda benden kötüsü olamaz derdim ben öğrenemeyeceğim derdim karamsardım bu konuda yani mutfakta annemle takildim bir ay kadar en basit tencere yemeklerini Not ettim simdi neler yapıyorum diyorum o zamana kıyaslandığımla kendimle canım ya neden bu kadar karamsarsin boş durma bak takil biriyle mutfakta taş olsan öğrenirsin bir iki deneme bugün kötü olur yarın iyi denemeden bilemezsin
Annem bile pek istemiyor yemek yapmamı falan.beceriksizliğimin fazlasıyla farkında :(
Yemek konusu ufak bir mesele ama bütün konularda böyleyim işte :( ben bu halimle meslegimi yapamayacak olmaktan bile korkuyorum açıkçası
 
Ilac kullaniyorsan devam etmelisin. Cunku antidepresanlar surekli kullanilmali. Agri kesici gibi degil onlsr. Ve birakilmasi gerektiginde de oyle birden kesilmez, yacmvas yavas dozu azaltilarak birakilir. Doktora gidemesen de telefonla irtibat kurup ilaclarini sorabilirdin ya da eczaneye yazdirabilirdin. Ilaclarini ihmal etmemelisin cunku basa donmeye baslamissin sanki. Gecmis olsun.
Bakus acini degistirirsen dunyan da degisir. Sen hep bardagin bos tarafini gorenlerdensin. Hersey senin dusincelerinle ilgili. Bunu bir anlayabilsen duzeleceksin adlinda. Neyse kendine iyi bak. Tekrar gecmis olsun.
İlaç kullanmıyorum.açıjçası bazen doktorum bana çok iyimser gözle bakıyor gibi geliyor yani o derece ki benim hastalığımın pek farkında bile değil gibi geliyor.Biliyorum böyle diyince biraz garip durdu ama durum böyle yani.Bana çok iyi geliyordu cidden.Baya sık gidiyordum zaten.
 
Canım benim senin gülmeye eğlenmeye ihtiyacın var ama kafanda kendi kendine engeller koymuşsun kimse seni niye sevmesin akademik hayatını da boşlaman gayet normal çünkü konsantre olamıyorsun kendini suçlama şu pandemi dönemi geçene kadar ve sosyalleşmeye başlayana kadar kendini rahatlat yoga falan yap ben dans kursuna başladım yemin ederim berbatım kütük gibiyim :) ama bırakmıcam dans insana inanılmaz bir özgüven katıyor gerçekten insana level atlatıyor hobi edin çok iyi gelicek dans et ya bırak her şeyi sal biraz bu kadar kendini üzünce kafaya takınca bir şey düzeliyor mu hayır bi kere de takmamayı dene harekete geç üzülmeee çok güzel şeyler olucak buna inan odaklan
Çok teşekkür ederim öncelikle :) hiç gülebilecek gibi hissetmiyorum ya :( engeli bana insanlar koyuyormuş gibi geliyor.
Sanat bana o kadar uzak geliyor ki :( zaten ben estetikten tamamen uzak birisiyim belki bunun da etkisi vardır :( babama baba ben dansa gidiyorum dediğimde ne der düşübmek bile istemem
 
Ben de yalnız yaşıyorum iki ayı geçti evdeyim. Ailem uzakta, pek arkadasim da yok zaten olsa da korona sürecinde gidip gelme olayı yok. Sevdiğim bir komsu ablam var malum.sebepten gorusemiyoruz.
Insan kendi ile dost olabilmeli öncelikle. Diğer yandan da yalnızım diyip kendini neden hayattan soyutluyorsun ki? Üzülmek yerine sosyal ortamlara katılmayi dene (şu korona sürecinden sonra, normale dönünce). Kimseyle hemen sıkı fıkı dost olmak zorunda değilsin ama arada buluşup kahve icebilirsin. Yapmaktan hoşlandığın şeylerle ilgili etkinliklere/kurslara katılabilirsin. Ortak zevklerin olan insanlarla konuşacak şeyler bulman daha kolay olur.
Her insan bize bir sey katar. Mesela bir etkinlike biriyle tanıştığınla ömürlük dost oluruz gözüyle bakmadan sadece anın tadını çıkarmaya bak, kafalar uyusursa yine bulusursunuz.
 
Siz kendinizi yapılabilecek herşeye kapatmışsınız. Düşünce biçiminiz değişmediği sürece bu ruh haliniz de değişmez ve tavsiyem bu karamsar ruh halinizi arkadaş ortamında sergilemeyin. Çünkü kimse sürekli karamsar biriyle vakit geçirmek istemez.

Negatif düşünmek yerine pozitif düşünmeye çalışın. Siz değiştiğinizde dünya değişir. Ama önce sizin bakış açınız değişmeli.

Ve son olarak siz yalnız değilsiniz. Sizin bir aileniz var. Ona sahip olamayan çok kişi var burda...
 
Ben de yalnız yaşıyorum iki ayı geçti evdeyim. Ailem uzakta, pek arkadasim da yok zaten olsa da korona sürecinde gidip gelme olayı yok. Sevdiğim bir komsu ablam var malum.sebepten gorusemiyoruz.
Insan kendi ile dost olabilmeli öncelikle. Diğer yandan da yalnızım diyip kendini neden hayattan soyutluyorsun ki? Üzülmek yerine sosyal ortamlara katılmayi dene (şu korona sürecinden sonra, normale dönünce). Kimseyle hemen sıkı fıkı dost olmak zorunda değilsin ama arada buluşup kahve icebilirsin. Yapmaktan hoşlandığın şeylerle ilgili etkinliklere/kurslara katılabilirsin. Ortak zevklerin olan insanlarla konuşacak şeyler bulman daha kolay olur.
Her insan bize bir sey katar. Mesela bir etkinlike biriyle tanıştığınla ömürlük dost oluruz gözüyle bakmadan sadece anın tadını çıkarmaya bak, kafalar uyusursa yine bulusursunuz.
Gerçekten soyutlamıyorum ki ama.Okula sürekli giderim mesela,hocalarla falan bile aram iyi diyebilirim.pek sosyal fobim yok giibi yani.insanlar ben yokmuşum gibi davranıyorlar ben de bir şey yapamıuorum açıkçası bu durumda.zorla nasıl arkadaş olabilirim ki.kimseyle tanışamıyorum bile kimse de beni tanımaz zaten.yok gibiyim ben
 
Bence herkesin dönem dönem arkadaşsız kaldığı olabilir. Aynı ortamda olduğumuz insanları biz seçmiyoruz, anlaşamamız ortak nokta bulamamak bir yere kadar normal olabilir. Ama sürekli bu dışlanma hissi varsa ben şöyle düşündüm biraz, acaba insanların sizi yanlarında istememesi için bir sebep olabilir mi? Bakımsız ter kokan biriyle kimse konuşmak aynı ortamda olmak istemez mesela. Hakaret etmek için demiyorum, güzellik çirkinlik anlamında da değil. Sadece acaba belli bir nedeni olabilir mi bu yalnızlığın diye fikir yürütüyorum. Muhtemelen tıpçısın, ben de 4.sınıftayım. Arkadaşsız kaldığı dönemler benim de oldu, hatta bazen iyi ki olmuş diyorum. Yanında saçma sapan insanlar olacağına bazen yalnız kalmak iyi olabiliyor. Ama bazen, yani uzun süre değil :) imsan sosyal bir varlık diyorlar ya, aşırı doğru bence. İnsan sürekli tek kalınca fikirleri bile tuhaflaşıyor :)) neyse çok uzattım, benim fikrim arkadaş olayı biraz da nasip. Arkadaşsız kalmak ama daha da önemlisi samimi dostsuz kalmaktan çok korktuğum için hep dua ederdim. Şimdi çok şükür beni benden çok düşünen insanlar var hayatımda. Bu yazdığımda ciddiyim, beni benden çok düşünüyorlar. Elhamdülillah. Sen de dua et, tıp okuyanlarda biraz gereksiz hırs ve yarış içgüdüsü oluyor :d ama olmayanlar da var. Uzun oldu kusura bakma, yalnız kalmayacağına inan, Dışarda seni anlayacak birileri var bunu bil, ben okuyunca yakınlık kurdum kendimle mesela, en basitinden. Ve bol bol dua et❤️İnşaAllah çok hayırlı arkadaşların olur
 
Siz kendinizi yapılabilecek herşeye kapatmışsınız. Düşünce biçiminiz değişmediği sürece bu ruh haliniz de değişmez ve tavsiyem bu karamsar ruh halinizi arkadaş ortamında sergilemeyin. Çünkü kimse sürekli karamsar biriyle vakit geçirmek istemez.

Negatif düşünmek yerine pozitif düşünmeye çalışın. Siz değiştiğinizde dünya değişir. Ama önce sizin bakış açınız değişmeli.

Ve son olarak siz yalnız değilsiniz. Sizin bir aileniz var. Ona sahip olamayan çok kişi var burda...
Evet çok haklısınız aile çok önemli ama maalesef onlarla bile aram iyi değil ama çok seviyorum orası ayrı.
Buraya yazdımlarımdan çok karamsar gözüküyorum sanırım ama aslında o kadar da karamsar değilim gibi geliyor.beni bu derin üzüntüm kalp kırıklığım karamsar yapıyor.
 
Farkında değilsiniz ama çok karamsarsınız ve bu muhtemelen çevrenizdeki insanlar tarafından hissediliyor. Bu yüzden size yaklaşmıyor olabilirler. Siz farkında olmadan mesafeli davrandığınız için de yaklaşmıyor olabilirler.
Pozitif insanlar insana yaklaşmasa bile insanları kendilerine çekerler. Çünkü insanlar mutlu olmak için mutlu insanlara yaklaşır. İnsan psikolojisi ...

Siz birazcık şansınızın farkına varabilip pozitif baksbilseniz zaten herşey değişecek
 
Bu arada kendine özgüvensiz ve karamsar demişsin ben de aynıyım :D elimden hiçbir iş gelmez. Sosyal medya kullanmıyorum. Bunlarla çok alakası yok bence, o yüzden yazdım. Okula gittiğinde insanlara günaydın de, birinin yanına oturunca selam filan ver. Ha bi de şimdi aklıma geldi herkesle aynı samimiyette olan insanlar itici geliyor bence. Sana uygun gördüğün birilerini gözüne kestir, onlarla iletişim kur. Şansını dene :) alt dönem üst dönem farketmez.
 
Bence herkesin dönem dönem arkadaşsız kaldığı olabilir. Aynı ortamda olduğumuz insanları biz seçmiyoruz, anlaşamamız ortak nokta bulamamak bir yere kadar normal olabilir. Ama sürekli bu dışlanma hissi varsa ben şöyle düşündüm biraz, acaba insanların sizi yanlarında istememesi için bir sebep olabilir mi? Bakımsız ter kokan biriyle kimse konuşmak aynı ortamda olmak istemez mesela. Hakaret etmek için demiyorum, güzellik çirkinlik anlamında da değil. Sadece acaba belli bir nedeni olabilir mi bu yalnızlığın diye fikir yürütüyorum. Muhtemelen tıpçısın, ben de 4.sınıftayım. Arkadaşsız kaldığı dönemler benim de oldu, hatta bazen iyi ki olmuş diyorum. Yanında saçma sapan insanlar olacağına bazen yalnız kalmak iyi olabiliyor. Ama bazen, yani uzun süre değil :) imsan sosyal bir varlık diyorlar ya, aşırı doğru bence. İnsan sürekli tek kalınca fikirleri bile tuhaflaşıyor :)) neyse çok uzattım, benim fikrim arkadaş olayı biraz da nasip. Arkadaşsız kalmak ama daha da önemlisi samimi dostsuz kalmaktan çok korktuğum için hep dua ederdim. Şimdi çok şükür beni benden çok düşünen insanlar var hayatımda. Bu yazdığımda ciddiyim, beni benden çok düşünüyorlar. Elhamdülillah. Sen de dua et, tıp okuyanlarda biraz gereksiz hırs ve yarış içgüdüsü oluyor :d ama olmayanlar da var. Uzun oldu kusura bakma, yalnız kalmayacağına inan, Dışarda seni anlayacak birileri var bunu bil, ben okuyunca yakınlık kurdum kendimle mesela, en basitinden. Ve bol bol dua et❤️İnşaAllah çok hayırlı arkadaşların olur
Temizlik konusunda takıntılı birisiyim ama bakımsızım sanırım.Güzel de giyinmiyorum açıkçası ve çirkin birisiyim.evet tıp okuyorum
Meseleyi oradaki insanlara atmak gario geliyor açıkçası.çok kültürel bir lisede aynı şekilde öyle bir üniversitede okudum ve oralarda da durum aynıydı.
Sizin adınıza çok sevindim,uzun uzun yazdıüınız için de çok teşekkür ederim
 
Temizlik konusunda takıntılı birisiyim ama bakımsızım sanırım.Güzel de giyinmiyorum açıkçası ve çirkin birisiyim.evet tıp okuyorum
Meseleyi oradaki insanlara atmak gario geliyor açıkçası.çok kültürel bir lisede aynı şekilde öyle bir üniversitede okudum ve oralarda da durum aynıydı.
Sizin adınıza çok sevindim,uzun uzun yazdıüınız için de çok teşekkür ederim
Meseleyi ordaki insanlara atmadım canım :) eğer kendini geri çekiyorsan bundan dolayı olabilir dedim. Rica ederim. Ben de çirkinim :D
Tipe bakmıyorum arkadaş ararken, kimse bakmaz bence. Yanında iyi hissetmek önemli ilk izlenim olarak da bakımlı olmak yeterli bence.
 
Back
X